پاداش کسی که عیوب مومنی را می‌پوشاند

ضد عیب‌جوئی، عیب‌پوشی است که بزرگترین شاخه‌ای از خیرخواهی است و در فضیلت و شرافت پرده‌پوشی همین بس است که یکی از صفات آفریدگار جهان «ستّار» است.

پیامبر خدا(ص) درباره پاداش کسی که رسوایی مؤمنی را بپوشاند، فرمودند: “هر کس رسوایی مؤمنی را بپوشاند، چنان است که دختر زنده به گوری را از گورش نجات دهد۱”.
ایشان درباره این‌که عیب‌پوشی چه بهره اخروی دارد؟ می‌فرمایند: “هر که از برادر خود گناهی بداند و آن را بپوشاند، خداوند در روز قیامت گناهان او را بپوشاند۲”.
امام باقر(ع) نیز به این سوال پاسخ دادند که عیب پوشی مؤمن برای مؤمن تا چه‌اندازه است؟ ایشان فرمودند:”مؤمن در برابر مؤمن وظیفه دارد که ۷۰ گناه بزرگ او را بپوشاند۳″.
اهمیت و ارزش این عمل آنقدر بالاست که از رسول مکرم اسلام وارد شده است که: “در قیامت بنده‌ای را می‌آورند که گریزان است، خدای سبحان سوال می‌کند که چرا گریه می‌کنی؟ می‌گوید گریه می‌کنم بر آنچه از عیوب و بدی‌های من در نزد آدمیان و فرشتگان آشکار خواهد شد.
خداوند می‌فرماید: ای بنده من تو را در دنیا با کشف عیوب و اعمال ناشایست تو رسوا نکردم و حال آنکه گناه می‌کردی و می‌خندیدی! چگونه امروز تو را رسوا می‌کنم و حال آنکه معصیت نمی‌کنی و گریانی.”