از سرسخت ترین دشمنان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)، یکی از نوادگان ابوسفیان (لعنه ی الله علیه) است که در روایات به این دلیل به او سفیانی میگویند. در بخش قبل، به جنایات سفیانی در شام و فلسطین اشاره کردیم.)
سفیانی پس از تسلط بر شام، جنایات بسیاری در کشور عراق مرتکب میشود. در روایات ما، به جزئیات این جنایات اشاره کرده است. برخی از این مستندات را در جدول زیر میبینید:
افول ظالم بزرگ
در اثر جنایاتی که نام بردیم و بسیاری دیگر از جنایات سفیانی که در روایات به صورت مشروح از آنها یاد شده است، حکومت سفیانی رو به افول میگذارد. در ادامه به برخی از شکستهای سفیانی اشاره میکنیم:
۱. اهل بصره پس از شنیدن خبر هزاران تجاوز، به سفیانی حمله میکنند و زنها را از دست او می رهانند (۸) و چهل روز با او می جنگند. (۹)
۲. بزرگترین مشکل سفیانی، از جانب ایرانیان با فرماندهی شعیب بن صالح و با قیام سید هاشمی رخ می نمایاند. سفیانی در جنگ با ایرانیان، در دروازه ی اصطخر، شکست سختی می خورد (۱۰)، تا بیت المقدس عقب می نشیند (۱۱) و زمینه های ظهور فراهم میگردد. (۱۲)
۳. با خبر ظهور حضرت مهدی (عج)، بخشی از سپاه سفیانی، به سوی مکه حرکت میکنند و در صحرایی خشک، به فرمان خداوند، به کام زمین فرو می روند. در روایات از این واقعه به عنوان «خسف بیداء» سخن گفته شده است. (۱۳)
پایان کار سفیانی
در خطبه ی البیان منسوب به امیرمۆمنان (علیه السلام) آمده است: «سفیانی با دویست هزار مرد جنگی از سواره و پیاده حرکت میکند تا در حیره فرود آید… در آنجا نبرد سختی بین او و حضرت مهدی(عج) رخ می دهد. سپاه سفیانی شکست می خورد، سفیانی با تعداد اندکی از یارانش فرار میکند. یکی از یاران حضرت به نام «صیّاح» با گروهی از اصحاب، او را دنبال کرده، دستگیر نموده، به نزد حضرت می آورد.» (۱۳)
امام باقر (ع) در مورد فرجام کار سفیانی می فرمایند: «به سفیانی خبر می رسد که حضرت قائم (عج) به سوی او عزیمت نموده، با سپاهیانش به سوی آن حضرت حرکت میکند و تقاضای دیدار می نماید. حضرت مهدی (عج) حجّت را بر وی تمام میکند، او تسلیم شده، بیعت میکند. چون به سوی سپاهیانش بر میگردد، آنها او را سرزنش میکنند، پس بیعتش را میشکند و آماده نبرد میشود و حضرت مهدی (عج) آنها را شکست می دهد. اگر یکی از آنها پشت درخت، یا پشت سنگی مخفی شده باشد، آن درخت و آن سنگ میگوید: «ای مۆمن، فرد کافری در پشت من مخفی شده است» (۱۴)
پی نوشت:
۱. مروزی، الفتن، ج۱، ص۳۰۴، ح۸۸۵
۲. همان.
۳. حائری، الزام النّاصب، ج۲، ص۲۰۳.
۴. همان.
۵. سلمی، عقدالدرر، ص۷۷.
۶. الزام الناصب، ج۲، ص ۲۱۳
۷. مروزی، الفتن، ج۱، ص۳۱۶، ح۹۱۳
۸. مروزی، الفتن، ج۱، ص ۲۲۲
۹. مقدسی، فرائد فوائد الفکر، ص۳۱۰.
۱۰. همان، ص۳۱۶، ح۹۱۲
۱۱. همان، ص۳۱۰، ح ۸۹۴
۱۲. همان.
۱۳. بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۳؛ به نقل از الساده، مجتبی، شش ماه پایانی، نشر موعود، ترجمه ی مطهری نیا، محمود، ص ۱۹۰
۱۴. حائری، الزام الناصب، ج۲، ص۲۲۱.
۱۵. سرور أهل الایمان، ص۱۰۱، ح۸۰.
منبع: دانشستان سرزمین های درگیر، گردآوری: اسماعیل شفیعی سروستانی