زندگي پر افتخار سلمان فارسي

حدود دویست و شانزده یا سیصد و شانزده سال قبل از هجرت، در روستای «جی» (از روستاهای اصفهان) فرزندی به دنیا آمد، که نامش را «روزبه» گذاشتند و بعدها پیامبر اسلام(ص) او را «سلمان» نامید.

به گزارش موعود به نقل ازعرش نیوز، پدر سلمان بدخشان کاهن (روحانی زرتشتی) بود و کار همیشگی‏اش هیزم نهادن بر شعله آتش. با اینکه سلمان در میان خاندان و محیطی زرتشتی دیده به جهان گشود، ولی هرگز در برابر آتش سر فرود نیاورد و به خدای یکتا اعتقاد یافت. سلمان در دوران کودکی مادرش را از دست داد و عمه‏اش سرپرستی او را به عهده گرفت.
سلمان، بعد از آنکه دریافت قرار است او را شش ماه با اعمال شاقّه زندانی سازند و پس از آن اگر به آیین نیاکانش ایمان نیاورد اعدامش کنند، با همکاری عمه‏اش گریخت و روانه بیابان شد. در بیابان کاروانی دید که به سوی شام می‏رفت؛ پس به مسافران پیوست و رهسپار سرزمینهای ناشناخته گردید.سرانجام سلمان، در همان آغاز هجرت گمشده‏اش را یافت و در حالی که برده یک یهودی بود، در محضر رسول خدا(صلی الله علیه واله) مسلمان شد.۱

آزادی و نامگذاری سلمان
پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه واله) سلمان را به مبلغ چهل نهال خرما و چهل وقیه (هر وقیه معادل چهل درهم)، از مرد یهودی، خرید و آزادش ساخت و نام زیبای «سلمان» را بر او نهاد.۲ این تغییر نام، بیانگر آن است که:
۱ ـ برخی از نامهای عصر جاهلیت، شایسته یک مسلمان نیست؛ ۲ ـ واژه «سلمان» از سلامتی و تسلیم گرفته شده است. انتخاب این نام زیبا از سوی پیامبر(صلی الله علیه واله) نشانه پاکی و سلامت روح سلمان است.

فضیلتهای برجسته سلمان
سلمان، الگوی مسلمان کمال‏جو، وارسته و خودساخته است و ارزشهای متعالی بسیاری در خویش گردآورده بود. بخشی از این فضایل عبارت است از:
سلمان، الگوی مسلمان کمال‏جو، وارسته و خودساخته است.

نزدیکی به رسول خدا(صلی الله علیه واله)
سلمان، پس از پذیرفتن اسلام، چنان در راه ایمان و معرفت اسلامی پیش رفت که نزد رسول خدا جایگاهی والا یافت و مورد ستایش معصومان(علیهم السلام) قرار گرفت. بخشی از سخنان آن بزرگان در باره سلمان چنین است:
الف) در ماجرای جنگ خندق، که در سال پنجم هجری رخ داد و به پیشنهاد سلمان پیرامون شهر خندق کندند. هر گروهی می‏خواست سلمان با آنها باشد؛ مهاجران می‏گفتند: سلمان از ما است. انصار می‏گفتند: او از ما است. پیامبر(صلی الله علیه واله) فرمود: «سَلْمان مِنّا أهْلَ الْبَیْت»۳؛ سلمان از اهل بیت ما است.
عارف معروف، محی‏الدین بن‏عربی، با اینکه از علمای اهل تسنن است، در شرح این سخن پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) می‏گوید: پیوند سلمان به اهل بیت (علیهم السلام) در این عبارت، بیانگر واهی رسول خدا(صلی الله علیه واله) به مقام عالی، طهارت و سلامت نفس سلمان است؛ زیرا منظور از اینکه سلمان از اهل بیت (علیهم السلام) است، پیوند نسبی نیست؛ این پیوند بر اساس صفات عالی انسانی است.۴
جابر نقل می‏کند که رسول خدا(صلی الله علیه واله) فرمود:
«همانا اشتیاق بهشت به سلمان بیش از اشتیاق سلمان به بهشت است؛ و بهشت به دیدار سلمان عاشق‏تر از دیدار سلمان به بهشت است.»۵
ج) پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) فرمود:
«هر که می‏خواهد به مردی بنگرد که خداوند قلبش را به ایمان درخشان کرده، به سلمان بنگرد.»۶
د) آن بزرگوار همچنین فرمود:
«سلمان از من است، کسی که به او ستم کند به من ستم کرده است و کسی که او را بیازارد مرا آزرده است.»
و) امام صادق(علیه السلام) فرمود:
«سَلْمانُ عَلِمَ الإِسْمَ الأَعْظَم»۷؛ سلمان اسم اعظم را می‏دانست.
این سخن بدان معناست که سلمان از نظر عرفان، به مقامی رسیده بود که حاصل اسم اعظم الهی بود. اگر کسی چنین لیاقتی داشته باشد، دعایش به اجابت می‏رسد و کرامات عظیمی از او سر می‏زند.