اگر در جنگ درونی انسان، روح و بُعد ملکوتی پیروز شود، آدمیبه مقامی میرسد که میتواند با دو رکعت نماز، به سوی عالم ملکوت عروج کند. چنین انسانی در نماز خود، با خواندن حمد و سوره و سایر اذکار، مییابد که در حال گفتگو با خدای سبحان است و این یابیدن، از علم و دانستن برتر و والاتر است. این نمازگزار، هنگام انجام افعال نماز، خود را منقمر در رحمت الهی میبیند و مییابد که مورد توجّه پروردگار عالم است.