موعود پایگاه اینترنتی موعود
این روزها، شیعیان بحرین که جمعیتی بالغ ۷۰ درصد مردم این کشور را تشکیل می دهند، با ستم های روز افزون رژیم آل خلیفه دست و پنجه نرم می‌کنند.
به گزارش موعود حکومت سنی مذهب آل خلیفه، قدمتی ۴۰ ساله در بحرین دارد که این رقم در برابر سابقه ۱۴۰۰ ساله مذهب تشیع در این کشور، عددی خرد و ناچیز است.دکتر رسول جعفریان، استاد و محقق تاریخ، در یادداشتی با عنوان «نشانه ها( ۳)» که در خبرآنلاین منتشر شده،به تاریخچه ظهور شیعه در کشور بحرین پرداخته است. درادامه، بخش هایی از این یادداشت را بخوانید.
بحرین در اصطلاح قدیم آن از زیر بصره تا نزدیکی مرزهای عمان را در سواحل جنوب غربی خلیج فارس شامل می‌شده و در عمق، شامل منطقه قطیف و احساء تا هفوف که در شمال ریاض است هم می‌شده استاین منطقه از آغاز شیعه امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) بودند و قبیله عبدالقیس که ساکنان اصلی این منطقه بودند در جنگ جمل که در بصره رخ داد، جانب ایشان را گرفتند.
در اواخر قرن سوم قرامطه که شعبه ای از شیعیان فاطمی و اسماعیلی و البته افراطی و بدوی بودند پدید آمدند. شماری از آنان با گناوه و اهواز و بصره مرتبط بودند اما مرکز ثقل فعالیت در بحرین و قطیف و احساء بود. قرامطه سالها یعنی از حوالی ۲۸۰ تا ۴۷۰ در این منطقه حکومت کردند و البته به دلیل همین اسماعیلی بودن، مثل فاطمی ها آثار فرهنگی آشکاری نداشتند. با این حال قبایل عربی این نواحی مانند عبدالقیس شیعه بودندجانشین قرامطه یک دولت شیعی با نام دولت عیونی بود که اطلاعات کمی در باره آنها به خصوص در زبان فارسی هست. دولت عیونی به تقریب در حوالی سال ۴۶۶ پدید آمد و توانست قرامطه را برانداخته و از سوی دیگر پای سلجوقیان را هم ازین منطقه قطع کند.
سکه هایی از رجال این دولت که تا قرن هفتم بودند، برجای مانده که علی ولی الله دارد. شهرت دارد که اینها تشیع معتدل تری در این ناحیه مستقر کردند. سندی در سجلات مستنصریه مربوط به مستنصر فاطمی هست که او به حاکم صلیحی یمن نوشته است که دولت عیونی مربوط به فاطمیان است و خطبه به نام آنان می خواند. اما به نظر می رسد اثر فاطمی در آنها چندان نیست و حدس قوی آن است که این دولت به تدریج شیعه امامی‌شده و این همان تشیعی است که تا به امروز در بحرین مانده است.
منبع:جهان به نقل از خبر
