مرحوم کفعمی در کتاب مصباح کفعمیبدون آن که سند محکمی ذکر کند میگوید: این حروف (دعای شرف الشمس) شکل اسم اعظم است، سپس در حاشیه کتاب یاد شده می گوید: در بعضی از کتاب های شیعه دیدم که از امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ نقل شده است.
مرحوم کفعمی در کتاب مصباح کفعمیبدون آن که سند محکمی ذکر کند میگوید: این حروف (دعای شرف الشمس) شکل اسم اعظم است، سپس در حاشیه کتاب یاد شده میگوید: در بعضی از کتاب های شیعه دیدم که از امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ نقل شده است.[۱]به نظر می رسد بیان چنین نقلی محکم نیست، چون سند روایت امام علی ـ علیه السّلام ـ ذکر نشده است. مرحوم شیخ بهایی نیز در کتاب «سر المستتر» با اندکی تغییر آن را آورده است.
البته در کتاب های یاد شده این حروف و شکل به شرف الشمس نامیده نشده است، بلکه ممکن است تشخیص اساتید علوم ختوم و اذکار این بوده که این شکل در شرف شمس ـ که نوزدهم فروردین ماه است ـ نوشته شود که ساعت خوبی است و باعث تأثیر بیشتر این ذکر میشود. برخی این شکل و ذکر را بر روی انگشتر حک میکنند، ولی سندی برای آن یافت نشد.[۲]
منابع
۱ـ سید مصطفی خمینی، تفسیر القرآن الکریم، قم، مؤسسه العروج، الطبعه الثانیه، ۱۴۱۸ ق، ج ۱، ص ۱۵۲.
۲ـ مرحوم مجلسی، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، الطبعه الثانیه، ۱۴۰۳ ق، ج ۵۹، ص ۳۵۵.[۱] . مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، مؤسسه الوفاء، الطبعه الثانیه، ۱۴۰۳ ق، ج ۵۴، ص ۲۲.
[۲] . ر.ک: ابراهیم بن علی عاملی کفعمی، قم، انتشارات رضی، ۱۴۰۵ ق.