شیعیان ما

ابی عبدالله بن بکیر گوید: حضرت اباالحسن[امام موسی کاظم](ع) فرمودند:
ای پسر بکیر، به تو سخنی را می‌گویم که پدرانم(ع) می‌گفتند: اگر در میان شما به تعداد اهل بدر [یاران مخلص] وجود داشت، قائم ما قیام می‌نمود. ای عبدالله، ما مردم را مداوا می‌کنیم و می‌دانیم آنها چگونه هستند. گروهی از آنان ما را با مهربانی تصدیق نموده و جان خود را در راه ما می‌بخشند؛ گروهی از آنان در قلب‌هایشان حقیقت آنچه را به زبان می‌آورند، وجود ندارد و گروهی از آنان جاسوس‌های دشمنان ما هستند، سخن ما را گوش می‌دارند و چنانچه به چیزی از دنیا طمع ورزند، بر ما از دشمنانمان سخت‌تر می‌گیرند. و آنان چگونه روی شادمانی را می‌بینند در حالی که وصف‌شان این گونه است.
همانا حق را اهل و باطل را نیز اهلی است. اهل حق،   بی‌اعتنا به اهل باطل چشم به راه امر [حکومت] ما هستند از خداوند می‌خواهند که دیدار دولت ما را نصیبشان کند. آنها نه پرحرف و فاش کننده اسرار؛ نه جفاکار و اهل ریا؛ نه خورنده اموال ما و نه طمع‌کار هستند، بلکه آنها بهترین امت، و نور تاریکی‌های زمین، و نور تاریکی‌های فتنه‌ها، و نور هدایت‌اند که به واسطه ایشان کسب روشنایی می‌گردد، از  دوستانشان منع خیر نمی‌کنند و دشمنانشان در ایشان طمع نمی‌ورزند؛ اگر از ما به نیکویی یاد شود، شاد و خوشحال می‌شوند و بشارت می‌دهند و قلب‌هایشان با اطمینان و روی‌هایشان نورانی می‌گردد، و اگر از ما به زشتی یاد شود، قلب‌هایشان بیزار و بدن‌هایشان لرزان و روی‌هایشان درهم کشیده گردد و یاری‌شان و نهان قلب‌هایشان را آشکار گردانند. قدم در جای پای ما نهادند، و به فرمان ما عمل نمودند؛ پارسایی را در سیمایشان تشخیص می‌دهی، به غیر آنچه مردم در آن قراردارند، مأنوس و مرتبط‌اند و نمایان‌ترین امم‌اند که به واسطه ما به خدا پناه جسته‌اند، و خداوند ما را رحمت برضعیفان و عوام امت برانگیخته است، ای عبدالله، آنان شیعیان ما، و از مایند و آنان دسته ما و اهل ولایت ما می‌باشند.

پی‌نوشت:
٭ أبی الفضل علی الطبرسی، مشکاه الأنوار، چ۳؛ بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ص ۷۰.

ماهنامه موعود شماره ۵۶