مظلومان چگونه حق خود را از ظالمان می‌گیرند؟

شاید برخی فکر کنند که وقتی اسم از ظلم و ستمگری می‌آید مربوط به حاکمان و سلاطین است که همواره به زیردستان خود ستم می‌کرده‌اند درحالی که…

در آموزه‌های دینی ما حتی از کلمه‌ای ناروا گفتن در حق کسی یا غیبت پشت سر او به عنوان ظلم و ستم در حق دیگری یاد شده است، پس بسیار باید مراقب بود.

در روایات معصومین(ع) از ظلم و ستمگری، به عنوان پست‏‌ترین رذیلت یاد شده است۱″.

امام علی(ع) در حدیثی ظلم را بر سه‌گونه دسته‌بندی کرده و می‌فرمایند: “بدانید که ظلم بر سه گونه است؛ ظلمی‌که هرگز بخشیده نمی‌شود، ظلمی‌که بازخواست می‌شود و ظلمی‌که بخشوده می‌شود و بازخواست نمی‌گردد. امّا ظلمی‌که هرگز بخشیده نمی‌شود، شرک ورزیدن به خداست … اما ظلمی‌که بخشوده می‌شود، ستمی است که بنده با ارتکاب بعضی گناهان کوچک به خود روا می‌دارد و امّا ظلمی‌که بازخواست خواهد شد، ستم بندگان به یکدیگر است۲”.

ایشان همچنین فرمودند: “کسی که بر مرکب ستم سوار شود، مرکبش او را به سر بر زمین کوبد۳”.

اما پیامبر خدا(ص) در روایتی بسیار تکان دهنده درباره این که روز قیامت مظلومان چگونه حق خود را از ظالمان می‌گیرند؟ می‌فرمایند: “روز قیامت، بنده، خوشحال از کارهای نیک خود وارد محشر می‌شود. مردی می‌آید و می‌گوید: پروردگارا، این مرد به من ظلم کرده است. پس از حسنات او برداشته و در حسنات آن مرد دادخواه گذاشته می‌شود. به همین ترتیب افرادی که در حقّ آنها ستم کرده‏ است، می‌آیند تا جایی که حتّی یک حسنه و کار نیک برای او باقی نمی‌ماند. از آن پس اگر کسی بیاید و حقّ خود را از او بخواهد از گناهان آن مرد (طلبکار) برداشته و به گناهان او افزوده می‌شود. بدین سان همچنان دادِ مردم از او گرفته می‌شود، تا آن که به آتش درآید۴”.

منابع احادیث:

۱- غررالحکم: ۸۰۴ منتخب میزان‌الحکمه: ۳۵۰

۲- نهج‌البلاغه: الخطبه ۱۷۶ منتخب میزان‌الحکمه: ۳۵۰

۳- غررالحکم: ۵۳۹۱ منتخب میزان‌الحکمه: ۳۵۰

۴- نهایه البدایه والنهایه: ۲ / ۵۵ منتخب میزان‌الحکمه: ۳۴۸

______

ایسنا