بشارت ظهور منجی آخرالزمان در کتاب اوپانیشاد

این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضای کلّی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدی، در حالی که شمشیر برهنه‌ درخشانی به صورت ستاره‌ دنباله‌دار در دست دارد ظاهر می‌شود و شریران را تماماً هلاک می‌سازد و خلقت را از نو تجدید و پاکی را رجعت خواهد داد… این مظهر دهم در انقضای عالم ظهور خواهد کرد.

در کتاب‌های مقدسی که در میان هندیان به عنوان کتاب‌های آسمانی شناخته شده تصریحات زیادی به وجود مقدّس مهدی موعود(عج) و ظهور مبارک آن حضرت شده است.
در کتاب «اوپانیشاد» که یکی از کتب معتبره و از منابع هندوها به شمار می‌رود، بشارت ظهور مهدی موعود ـ علیه السّلام ـ چنین آمده است:

این مظهر ویشنو (مظهر دهم) در انقضای کلّی یا عصر آهن، سوار بر اسب سفیدی، در حالی که شمشیر برهنه‌ درخشانی به صورت ستاره‌ دنباله‌دار در دست دارد ظاهر می‌شود و شریران را تماماً هلاک می‌سازد و خلقت را از نو تجدید و پاکی را رجعت خواهد داد… این مظهر دهم در انقضای عالم ظهور خواهد کرد.(۱)

با اندک تاملی در جملات بشارت فوق، می توان دریافت که مقصود از «مظهر ویشنو» همان وجود مقدس حجه بن الحسن العسکری ـ علیه السّلام ـ است؛ زیرا طبق روایات متواتر اسلامی آن حضرت در آخر الزمان و در پایان جهان، ظهور خواهد نمود و با شمشیر قیام خواهد کرد و تمامی جباران و ستمگران روی زمین را از بین خواهد برد و در دوران حکومت آن مظهر قدرت خداوند، جهان، آفرینش نوینی خواهد یافت.

در این زمینه اخبار و احادیث بسیار زیادی در کتب شیعه و سنّی از پیامبر گرامی اسلام و ائمه‌ معصومین(ع) روایت شده است که برخی از آنها را جهت توضیح فرازهای بشارت مزبور می‌آوریم.

در کتاب «غیبت» شیخ طوسی از ابو سعید خدری روایت کرده است که گفت: از رسول خدا (ص)شنیدم که بر فراز منبر می‌فرمود: مهدی از عترت و اهل بیت من است. او در آخر زمان ظهور می‌کند. در آن هنگام آسمان بارانش را فرو می‌فرستد، زمین گیاهان خود را می‌رویاند. و او سراسر روی زمین را پر از عدل و داد می‌نماید، آنچنان که دیگران ـ ستمگران ـ آن را پر از ظلم و جور کرده باشند.(۲)

در کتاب «عقد الدرر»، باب سوم از قول ابو سعید خدری از رسول خدا (ص) نقل کرده است که آن حضرت فرمود: در آخر الزمان مردی جوان، با چهره‌ای زیبا و بینی کشیده، که از عترت من است قیام می‌کند، زمین را پر از عدل و داد می‌نماید، همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد.(۳)

پی نوشت:
۱- اوپانیشاد، ترجمه‌ محمد داراشکوه (از متن سانسکریت) ج۲، ص۶۳۷
۲- غیبت شیخ طوسی، ص۱۱۱، ص۱۸۰؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۷۴، ح۲۵؛ اثبات الهداه، ج۳، ص۵۰۲، ح۲۹۴؛ منتخب الاثر، ص۱۶۹، ح۸۱، و در چاپ دیگر، ص۲۲۲، ح۸۱.
۳- عقد الدرر، باب ۳، ص۳۹.

خبرگزاری شبستان

همچنین ببینید

من مهدى هستم‏

سيد جمال الدين حجازى‏اين ماجرا مربوط به شخصى است كه «حسن عراقى» نام داشت. او در زهد و معنويت به جايى رسيد كه همرديف بزرگان عصر خويش قرار ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *