تهران بودم، هتل فردوسی. همایشی بود؛ مجری بودم…
سخنران جلسه که یک مسلمان آرژانتینی بود، در لیوانی که برایش آب ریخته بودند، آب ننوشید؛ چون: «لیوان پایه دار مخصوص سرو شراب است.»
وقتی غذا سرو کردند، حتی، حتی یک لیوان معمولی روی میزها نبود.
از کوزه همان برون تراود که در اوست.
پیش به سوی بی هویتی…
یاسر حسین حیدری