مادر: انیس خدیجه (س)
حضرت فاطمه(سلام الله علیها) در طول مدّتی که در رحم مادر بودند، با ایشان صحبت میکردند. حضرت خدیجه(س) این مطلب را از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) مخفی کرده بودند تا اینکه روزی حضرت به منزل آمدند و دیدند آن بانو در حال صحبت هستند، بی آنکه کسی غیر از ایشان در منزل باشد. وقتی از ایشان می پرسند: «با چه کسی صحبت میکردی؟» پاسخ می دهند: «با نوزادی که در رحم من است، او همیشه با من صحبت میکند.» پیامبر(ص) فرمودند:
«بشارت بر تو باد خدیجه! خداوند، این دختر را مادر یازده جانشین من قرار داده که پس از من و پدرشان خواهند آمد.»(۱)
فرزند: مایه آرامش نرجس(س)
حکیمه خاتون(س) عمه ی امام حسن عسکری(علیه السلام) و شاهد تولّد حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) نقل میکند:
«طبق دستور امام حسن عسکری(ع) در شب نیمه ی شعبان، همواره مراقب نرجس خاتون بودم. او در خواب بود و همه چیز به آرامی میگذشت و هنگامیکه نزدیک طلوع فجر شد، ناگهان [به سبب دردی شدید] با ناله از جای برخاست.
ایشان را به سینه چسباندم و نام خداوند «بسم الله الرّحمن الرّحیم» را بر او خواندم.
در این هنگام امام عسکری(ع) ندا در دادند که «سوره ی قدر را برای او بخوان» و من شروع به خواندن آن سوره کردم و شنیدم بچّه ای که در رحم نرجس بود، به من جواب می دهد و همراه با من سوره را تلاوت میکند و به من سلام میکند.»(۲)
پی نوشت:
۱. «إحقاق الحق»، ج ۱۰، ص ۱۲؛ «بحارالأنوار»، ج ۱۶، ص ۸۰.
۲. ابن بابویه، محمد بن على، «کمال الدین و تمام النعمه»، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق. ج۲، ص ۴۲۸.
منبع: مستور