موعود پایگاه اینترنتی موعود
در آخرالزمان حماسه چگونه آفریده می‌شود؟ روز‌به‌روز مقتدرتر می‌شویم، مظلومیت‌های جدیدی هم به کارمان اضافه می‌شود؛ منتها این مظلومیت با انواع مظلومیت‌هایی که تاکنون بوده، فرق دارد
.
امام صادق(ع) می‌فرماید: “کُلَّمَا تَقَارَبَ هَذَا الْأَمْرُ کَانَ أَشَدَّ لِلتَّقِیَّهِ»(کافی/۲/۲۲۰) هرچقدر این امر(فرج) نزدیک‌تر می‌شود، تقیه شدیدتر می‌شود، دیگر شما هر حرفی را نمی‌توانی بگویی. قدرت با شما است ولی “فعلاً هیچ چیز نگو!”. تقیه شدیدتر می‌شود. قبلاً روضۀ حضرت زهرا(س) راحت‌تر می‌خواندی، اما حالا دیگر نمی‌توانی بخوانی! بله همین است.
وقتی مقتدر نیستی، مظلومیت یک‌جور است و وقتی مقتدر هستی مظلومیت جور دیگر است. مظلومیت‌های دوران اقتدار امیرالمؤمنین(ع) را ببینید که گاهی مالک‌اشتر هم تاب نمی‌آورد و داد می‌زد!
ما به دوران اقتدار می‌رسیم و در دوران اقتدار مظلومیت‌های ویژه‌ای وسط می‌آید، من می‌خواهم نمونه‌هایی از این مظلومیت‌ها را بگویم.
می‌فرماید: مؤمن حُسن خودش را به رفیقش می‌دهد. یعنی می‌گوید: او این کار خوب را انجام داده است و عیب رفیقش را به خودش می‌گیرد. یعنی می‌گوید: این تقصیرِ من بوده، در حالی که تقصیر رفیقش بوده است. اینها نمونه است؛ نمونه‌هایی است که جنس حماسه‌های آخرالزمانِ در اوج اقتدارِ قبل از ظهور را به ما نشان می‌دهد. من از بعد از ظهور زیاد خبر ندارم.
گفت: آقا جان، امام صادق(ع) قیام کنید! خواهش می‌کنم! تمنا می‌کنم! شما یار زیاد دارید! آقا فرمود: شما با همدیگر این‌طوری هستید که راحت از پول همدیگر استفاده کنید و بدون اجازۀ هم بردارید؟ گفت: نه آقا، نمی‌شود! حساب حساب است، کاکا برادر! حضرت فرمود: یاران آخرین امام این‌طوری هستند که مرز مالکیت بین‌شان نیست. گفت: نه آقا ما این‌طوری نیستم! فرمود: پس این‌قدر صدا نزن که آقا قیام کنید! (إِنَّ أَصْحَابَنَا بِالْکُوفَهِ لَجَمَاعَهٌ کَثِیرَهٌ فَلَوْ أَمَرْتَهُمْ لَأَطَاعُوکَ وَ اتَّبَعُوکَ قَالَ: یَجِیءُ أَحَدُکُمْ إِلَى کِیسِ أَخِیهِ فَیَأْخُذُ مِنْهُ حَاجَتَهُ؟ فَقَالَ: لَا. فَقَالَ: هُمْ بِدِمَائِهِمْ أَبْخَلُ. ثُمَّ قَالَ… إِذَا قَامَ الْقَائِمُ جَاءَتِ الْمُزَامَلَهُ وَ أَتَى الرَّجُلُ إِلَى کِیسِ أَخِیهِ فَیَأْخُذُ حَاجَتَهُ فَلَا یَمْنَعُهُ؛ اختصاص مفید/ص۲۴)
من وقتی به این حدیث- و فقط هم به همین حدیث- می‌رسم، یعنی به موضوع “اوج برادری و ایثار قبل از ظهور” می‌رسم، تنها نقطه‌ای است که می‌گویم نکند فرج به این زودی‌ها نشود، این تنها نقطه است!
می‌گوید: “حسین جان! ای کاش من کربلا بودم و جانم را برایت می‌دادم!” می‌فرماید: حالا نمی‌خواهد جانت را بدهی، یک ذره آبرویت را برای برادرت بده، برای رفیقت.
حماسه‌هایی از جنس آخرالزمان! این‌طور است که مظلوم واقع می‌شوی و هرچه به ظهور نزدیک تر می‌شود، بیشتر مظلوم واقع می‌شوی؛ منتها مظلومیت‌های مدرن مخصوص دوران اقتدار است.
منبع: سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع “حماسه های آخرالزمانی”
