موعود پایگاه اینترنتی موعود
در سال های اخیر، تعداد زیادی از مسلمانان روهینگیا پس از قربانی شدن دوره های متوالی خشونت، آواره شده‌اند و در حال حاضر در اردوگاه های کثیف زندگی می‌کنند.
به گزارش موعود، روزنامه واشنگتن پست در گزارشی بر روی وب سایت خود نوشت: از نظر بسیاری از کشورهای جهان، روهینگیا یک اقلیت مسلمان بنگالی زبان در کشور برمه (میانمار) با اکثریت بودایی است. تصور می‌شود که بیش از یک میلیون روهینگیا در امتداد مرز غربی با بنگلادش و هند در برمه زندگی کنند. با وجود تعداد و حضور طولانی مدت این جامعه، دولت برمه این اقلیت را شهروند این کشور در نظر نمی‌گیرد.
این موقعیت، روهینگیا را آسیب پذیرتر کرده است. در سال های اخیر، تعداد زیادی از مسلمانان روهینگیا پس از دوره های متوالی خشونت توسط اوباش، آواره شده‌اند و در حال حاضر در اردوگاه های کثیف زندگی می‌کنند. بسیاری نیز تلاش کرده‌اند تحت شرایطی خطرناک و با قایق از برمه فرار کنند.
این وضعیت انتقاد بسیاری از گروه های بین المللی را برانگیخته است. در سال ۲۰۱۴، «توماس اوجآ کوئینتانا» گزارشگر ویژه سازمان ملل، «تبعیض و آزار و اذیت جامعه روهینگیا» را در زمره جنایت علیه بشریت خواهند.
این مشکل را ناسیونالیسم بودایی رو به رشد در برمه تشدید کرده است. خارجی ها می‌گویند که حتی نیروهای لیبرال در داخل کشور نیز از استفاده از اصطلاح «روهینگیا» اجتناب می ورزند؛ «آنگ سان سوچی» برنده جایزه نوبل به خاطر حمایت نکردن از این اقلیت تحت انتقادات گسترده ای قرار دارد.
این موردی است که در آن معانی بسیار مهم است. اصطلاح روهینگیا به معنی یک اقلیت منحصر به فرد است. با این حال، استفاده از لفظ بنگالی توسط برخی از معترضان در خارج از سفارت این کشور در آمریکا در روز پنجشنبه گذشته می تواند به این باور که توسط بسیاری در برمه پشتیبانی می‌شوند دامن زند که روهینگیا مهاجران غیر قانونی هستند که در طول یا پس از جنگ بنگلادش برای استقلال در سال ۱۹۷۱، از این کشور فرار کرده‌اند و تحت قانون ۱۹۸۲ شهروندی برمه نباید به عنوان یک گروه قومی رسمی‌به رسمیت شناخته شوند.
این قانون ۱۳۵ گروه قومی را که قبل از سال ۱۸۲۳ به طور دائم در این کشور اسکان داشته‌اند، سال قبل از اولین جنگ انگلیس و برمه، را دسته بندی کرده است. بسیاری از محققان بر این باورند که این طبقه بندی گروه های قومی ساده است، با این حال، اشاره دارند که بسیاری از روهینگیاها برای نسل های متوالی در برمه زندگی اند و آثار تاریخی این جامعه مسلمان دیده می‌شود.
مطمئنا درست است که اصطلاح روهینگیا تا دهه ۱۹۹۰ نسبتا به ندرت استفاده می‌شد، تا زمانی که جامعه و حامیان بین المللی آن را به طور کامل تایید کردند. با این حال، اگر چه برخی از منتقدان مدعی اند که قومیت آنها یک اختراع جدید است، سوابق نشان می دهد که نخست وزیر «یو نو» که بین سال های ۱۹۴۸ و ۱۹۶۲ برمه را اداره می‌کرد، از واژه «روهینگیا» در برخی موارد استفاده کرده بود.
با این حال نبود یک هویت مشخص، اغلب به دستاویزی برای فشار به روهینگیاها توسط دولت تبدیل شده است. در سال های اخیر در حالی که ده ها هزار نفر از روهینگیاها با قایق از برمه می‌گریختند، مقامات نشان داده‌اند که در جلسات رسیدگی به بحران پناهندگان در صورتی استفاده از کلمه «روهینگیا» حاضر نخواهند شد.
سازمان ملل خواستار اعطای شهروندی کامل به مسلمانان روهینگیا شده است. کلمه «روهینگیا» به نظر می رسد ماندگار بماند.
منبع: شبستان
