موعود پایگاه اینترنتی موعود
روزنامۀ لبنانی السفیر با اشاره به ادامه دستگیریها و سرکوبها در ترکیه پس از کودتای نافرجام اخیر، تأکید کرد که پاکسازی‌های گسترده به صورت بی سابقه گریبانگیر مردم این کشور شده است.
به گزارش موعود، السفیر روز شنبه در مطالبی با عنوان “حکومت ترکیه: دموکراسی موسولینی، گرۀ کور چگوارا و… باقلوا” به قلم محمد نور الدین نوشت: محافل داخلی ترکیه در گیر و دار ابهامات توافق بین امریکا و روسیه و تلاش بی وقفه برای خنثی سازی مضمون پیروزی ارتش سوریه در حلب، و نیز ترس از تکرار تلۀ “آتش بس فوریه”، در همه سو در حال دست و پا زدن هستند.
در این مقاله آمده است: عملیات پاکسازی فراگیر و بی سابقه ای که این روزها گریبانگیر ترکیه شده، همه عرف ها و استانداردها را در هم شکسته است، و هیچ کس از شر سوءظن (اردوغان) در امان نیست.
به زبان آمار و ارقام، تعداد کسانی که از کار اخراج شده یا بازداشت شده یا زیر بازجویی هستند، به ۲۰۰ هزار نفر می رسند.
اتهام همه این افراد این است که به گروه “فتح الله گولن” پیوسته یا از هواداران آن هستند.
آخرین کسی که به این اتهام دستگیر و بازداشت شد، فاروق گولی اوغلو، صاحب مشهورترین شیرینی فروشی در ترکیه است. تا پیش از این، شرینی باقلوای او به عنوان هدیه به پادشاهان و رؤسای جمهور کشورهای مختلف پیشکش می‌شد.
“محمد نجاه گولی اوغلو” برادر این شیرینی فروش هم بازداشت شده است.
یک روز بعد، صاحب یک باقلوا فروشی دیگر به نام “مصطفی سیدی اوغلو” دستگیر شد و اتهام عجیب همه آنها وابستگی به گروه “گولن” است، که از نظر دولت ترکیه اکنون دیگر یک گروه تروریستی است.
روشن است که از این به بعد رجب طیب اردوغان نمی تواند “باقلوای درجه یک گولی اوغلو” ر ا بخورد. البته وی با اشتهای کامل همچنان به بلعیدن مخالفان در مثلث “گولن – اتاتورکیست ها – کردها” ادامه می دهد.
اردوغان و گره کور روشنفکران
روشنفکران همیشه گره کوری برای حکومت “عدالت و توسعه” بوده‌اند. بی بهره بودن از نیروی لایق و کارآمد باعث شد که بخشی از قدرت را به اعضای جماعت گولن در سال ۲۰۰۲ بسپارد. و اما اندک روشنفکران و اندیشمندان موجود در کانون قدرت این حزب، تنها کاری که به مدد فرهنگ و اندیشه بالای خود انجام دادند، این بود که این کشور را درگیری ماجراجویی های بیهوده ای کردند که ترکیه را از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۰ به مرور به انزوا کشانده است.
کوتای ۱۵ ژوییه (۲۵ تیرماه) بیش از همیشه “گرۀ کور فکر و تفکر” در حزب عدالت و توسعه را نشان داد. هر کس برخلاف رویکردهای این حزب و رهبر آن چیزی می نوشت به وابستگی به یک سازمان تروریستی متهم می‌شد.
حتی اگر بر فرض محال، تصور کنیم که تمام کسانی که زندانی شده‌اند اعم از نویسندگان و روزنامه نگاران، واقعا به جماعت فتح الله گولن وابسته هستند، بازداشت آنها به صرف داشتن رویکرد فکری خاص، قابل توجیه نیست. اینکه تفکر خاصی داشته باشی یک چیز است و اینکه بنابر همان تفکر خاص دست به خشونت بزنید چیز دیگر.
در نتیجه ضدکوتای مدنی – دینی در برابر کودتای نظامی، ترکیه از سال ها پیش تبدیل به بزرگترین زندان جهان هم برای مردم و هم برای روشنفکران شده است.
چنین رفتار و سیاستی، تمام فضا و امکانات لازم برای آشتی با مخالفانی را در کنار او در برابر کودتای نظامی اخیر ایستاده بودند، در اختیار اردوغان قرار داد و به او امکان داد تا همان نظام قبل از کودتا را با شدت بیشتری از انحصارطلبی استحکام ببخشد، و به کلی فراموش کند که همین نظام یکی از علل کودتا بود و ماجراجویی های خارجی وی در سوریه و عراق و توافقهای مشکوکش با کشورهای منطقه و قدرت های جهانی هرگز نمی تواند او را از مسئولیت انفجار خشونتبارتر دیگری در اوضاع داخلی، تبرئه کند.
