خبر امامت امام باقر(ع) مصادف با ضعف دولت بنی امیه و درگیری امویان بر سر قدرت بود. امام(ع) در این دوره، جنبش علمی وسیعی را پدید آورد که در دوره امامت فرزندشان امام صادق(ع) به اوج خود رسید و سرانجام در هفتم ذی الحجه سال ۱۱۴ هجرى ـ در سن ۵۷ سالگى ـ در شهر پیامبر(ص)، مدینه منّوره به وسیله «هشام بن عبد الملک» مسموم و به شهادت رسید. پیکر مقدس ایشان را در قبرستان بقیع – کنار پدر بزرگوارشان(ع) – به خاک سپردند.
مهدویت و ظهور امام عصر در کلام امام باقر(ع)
امامان معصوم علیهمالسلام به جهت اهمیت مسئله مهدویت و غیبت دوازدهمین حجت الهى، در فرصتهاى مناسب از عصر ظهور سخن گفته و شیعیان را با نشانهها، علائم و ویژگیهاى دولت کریمه حضرت قائم علیهالسلام آشنا ساختهاند.
این آگاهیها و اطلاعرسانى آن ستارگان هدایت موجب شده است که اهل ایمان و منتظران حکومت عدل حضرت مهدى علیهالسلام بیش از پیش امیدوار و دلبسته آن عصر گشته، نسلهاى بعدى را نیز با این فرهنگ مأنوس کنند.
ایرانیان زمینه ساز ظهور در کلام امام باقر(ع)
امام باقر(ع) در وصف ایرانیان زمینه ساز ظهور، بشارتی اعجاب برانگیز، میفرمایند و ایرانیان و قوم سلمان فارسی را به فتحی عظیم و پیروزی بزرگ و درک محضر و حضور حکومت جهانی امام عصر(عج)، بشارت میدهند. مرحوم نعمانی در کتاب الغیبۀ، از قول امام باقر(ع) چنین نقل میکند: «کَأَنِّی بِقَوْمٍ قَدْ خَرَجُوا بِالْمَشْرِقِ یَطْلُبُونَ الْحَقَّ فَلَا یُعْطَوْنَهُ ثُمَّ یَطْلُبُونَهُ فَلَا یُعْطَوْنَهُ فَإِذَا رَأَوْا ذَلِکَ وَضَعُوا سُیُوفَهُمْ عَلَى عَوَاتِقِهِمْ فَیُعْطَوْنَ مَا سَأَلُوا فَلَا یَقْبَلُونَهُ حَتَّى یَقُومُوا وَ لَا یَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِکُمْ قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ أَمَا إِنِّی لَوْ أَدْرَکْتُ ذَلِکَ لَأَبْقَیْتُ نَفْسِی لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ.» [۳]
امام باقر(ع) خطاب به ابوخالد کابلی می فرمایند: «من به قومی، مىنگرم که از طرف مشرق زمین به پا مىخیزند. آنان به دنبال طلب حق و ایجاد حکومت الهى تلاش مىکنند. بارها از متولیان، اجراء حق را خواستار مىشوند، امّا با بىاعتنایى مواجه مىشوند. وقتى که وضع را چنین ببینند، اسلحههای خود را به دوش مىنهند و با اقتدار و قاطعیت تمام در انجام خواستهشان اصرار مىورزند تا این که سردمداران حکومت نمىپذیرند و آن حق طلبانِ ثابت قدم، ناگزیر به قیام و انقلاب مىگردند و کسى نمىتواند جلوگیرشان شود. این حقجویان وقتى که حکومت را به دست گرفتند، آن را به غیر از صاحب الامر علیهالسلام به کس دیگرى نمىسپارند. کشتههاى اینها همه از شهیدان راه حق محسوب مىشوند.»
در اینجا امام باقر علیهالسلام به ابو خالد کابلى، جملهاى زیبا فرمودند که مىتواند نصب العین همه منتظران لحظات ظهور باشد. آن حضرت(ع) فرمودند: «اَما اِنِّى لَوْ اَدْرَکْتُ ذلِکَ لاََسْتَبْقَیْتُ نَفْسى لِصاحِبِ هذَا الاَْمْرِ؛ مطمئنا بدان! اگر من آن روزگاران را درک کنم، جانم را براى فداکارى در رکاب حضرت صاحب الامر علیهالسلام تقدیم مىدارم.»
این بخش از روایت، نشان میدهد بین حکومت ایرانیان زمینهساز ظهور و قیام امام عصر(عج)، بهاندازه عمر یک انسان معمولی، فاصله میباشد که امام باقر(ع)، چنین میفرمایند.
پی نوشت ها:
[۱] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۵۸
[۲] کلینی، کافی، ج ۱، ص ۴۷۱
[۳] نعمانی، الغیبۀ، ص ۲۷۳
منبع: besuyezohur.ir