به طور کلی، در روایات بسیاری، ثواب حج نیابتی (برای هر شخصی) بیش از ثواب حج معمولی ذکر شده است و حتی در حدیثی آمده است که اگر کسی از طرف شخص دیگری حجی را به جا آورد تمام خویشاوندانش آمرزیده میشوند.
از این میان، ثواب حجّ به نیابت از امام زمان(عج)، ثوابی بی انتها دارد. فقط خدا می داند که ثواب محبّت بیچشمداشت به مولایی که نفس کشیدنمان از اوست، چقدر است! مگر نه این است که حجّ و زیارت رفتن از طرف آقایمان، یاد کردن از او در سفر و حضر و مهمترین روزهای زندگیمان است؟
مگر نباید چنین باشد؟
شخصی از حج برگشته بود و نزد امام محمد تقی (ع) آمد. به امام گفت:
«در این حج چیزی بر دل من گذشت و من آنرا انجام دادم، می خواهم ببینم کار درستی است یا خیر.» امام درباره ی این کار پرسیدند و مرد پاسخ داد:
«روز اول به نیابت از رسول خدا (ص) طواف کردم، روز دوم از طرف امیرالمومنین (ع)، روز سوم، از طرف حسن بن علی (ع) و…»
همین طور تا روز دهم:
«روز دهم از طرف شما ای آقای من طواف کردم و اینان هستند که به ولایتشان خداوند را دینداری میکنم.»
امام جواد در پاسخ به او فرمودند:
«بنابراین، به خداوند سوگند خداوند را دینداری میکنی به دینی که جز آن را از بندگان نمی پذیرد.»
منبع روایت: کلینی، محمّد بن یعقوب، «فروع کافی»، ج ۴، ص ۳۱۴.