دعاى افتتاح ضيافتى ديگر در ضيافت الله
دعاى «افتتاح»، فوق العاده مهم است و پیوند خوبى بین ما و امام زمان (عج) در ماه مبارک برقرار مى کند. این دعا در دو کتاب دعاى ارزشمند شیعیان، به نام «زاد المعاد» اثر علّامه مجلسى (ره) و «اقبال» جناب سیّد بن طاووس (ره) آمده است. (۱) در کلّیات «مفاتیح نوین» که به همّت آیت الله ناصر مکارم شیرازى و تحقیق دو تن از محقّقان حوزه سامان یافته، آمده است…دعاى افتت
اح به سند معتبر از حضرت صاحب الامر، ارواحنافداه، نقل شده که به شیعیان نوشتند: «در هر شب از ماه مبارک رمضان این دعا را بخوانید که دعاى این ماه را فرشتگان مى شنوند و براى صاحبش استغفار مى کنند. از ویژگى هاى دعاى افتتاح آن است که دعاکننده را هر شب، متوجّه حضرت ولیعصر (عج) و دولت کریمه آن حضرت مى کند و شوق لقاى آن دولت را در دل او زنده مى دارد.
بخش پایانى این دعا، به شکل نسبتاً گسترده اى، هم خصال آن حضرت را بازگو مى کند: «العدل المنتظر» و هم خصال دولت آن حضرت را بر مى شمارد: «تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَه» و بالأخره شیعه اى که حِرمان دوره غیبت را تحمّل مى کند، در پایان دعاى خود، رنجهاى این دوره را با زبان شِکوه با خداوند نجوا مى کند:
«اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا وَ کَثْرَهَ عَدُوِّنَا؛ ۱۴
خداوندا! همانا ما به درگاه تو شکوه مى آوریم از فقدان نبی مان (ص) و غیبت ولی مان و زیادى دشمنانمان و …»
از جمله موارد شکوه به درگاه خداوند سبحان، غیبت امام زمان (عج) است و عاشق منتظر، هر شب از حضرت حق مى خواهد که با ظهور حضرت، این مشکلات پایان پذیرد:
«اللَّهُمَّ الْمُمْ بِهِ شَعَثَنَا وَ اشْعَبْ بِهِ صَدْعَنَا وَ ارْتُقْ بِهِ فَتْقَنَا وَ کَثِّرْ بِهِ قِلَّتَنَا»
دعاى افتتاح، هر شب دعاکننده را در مرز غیبت و حضور قرار مى دهد؛ درحالى که او را از تاریکى هاى عصر غیبت بیم مى دهد تا مبادا به ظلمت خو بگیرد، از یأس بازداشته، سپیده را به او نشان مى دهد:
«اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِى دَوْلَهٍ کَرِیمَهٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَه ..؛ ۱۵
خدایا! همانا ما مشتاقیم به تو، در دولت کریمه اى که با آن اسلام و اهلش را عزّت مى بخشى …»
یکى از فرازهاى بسیار مهم، ممتاز و کم نظیر این دعا، اینجاست که مى فرماید:
«وَ اجْعَلْنِى مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِینِکَ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِى غَیْرِى؛
مرا از کسانى قرار بده که دینت را به وسیله آنان یارى مى کنى و کسى را هم جاى من نگذار!»
خلاصه اینکه انسان باید روحیه انتظار را در درون خود نهادینه و آن را تا پایان عمر حفظ کند و وقتى به چنین درجه اى رسید، دیگر نباید از اینکه ممکن است زمان ظهور را درک نکند، غمگین باشد؛ زیرا امام باقر (ع) چنین وعده داده است:
«ما ضَرَّ مَنْ ماتَ مُنْتَظِراً لَأمْرنا ألّا یَمُوتَ فى وَسَطِ فُسُطاطِ المَهْدِىّ و عَسْکَرِهِ؛ ۱۶
کسى که در انتظار امر [فرج]، بمیرد ضرر نکرده است [و نگران نباشد] از اینکه در میان خیمه مهدى (ع) و لشکر او نمرده است.»