موعود پایگاه اینترنتی موعود
تحولات نبرد یمن به خوبی نشان می دهد که عربستان و امارات و اربابان آنها، با تمام قوا درصدد دستیابی به هر نوع دستاورد میدانی در یمن هستند تا با استفاده از آن، شکست نظامی و اخلاقی در جنگ سه ساله را پوشش دهند؛ جنگی که یک کشور عربی را تنها به اتهام خیزش برای آزادی و مخالفت با توّهمات “نفوذ” منطقه ای، به ویرانی کشیده است.
حمله نظامی‌گسترده ای که عربستان سعودی برضد همسایه جنوبی خود به راه‌انداخته، با ورود به چهارمین سال، همچنان در رسیدن به اهداف اعلام شده از سوی ریاض و در راس آنها، بازگرداندن منصور هادی به قدرت، ناکام مانده است؛ و این در حالی است که محاصرۀ دریایی، زمینی و هوایی یمن، از ورود هرنوع سلاح برای رزمندگان یمنی جلوگیری می‌کند؛ اما در مقابل، مزدوران عربستان و امارات از همه نوع سلاح و امکانات در مراکز آموزشی خود برخوردار هستند.
به دنبال ناکامی های پی در پی ائتلاف متجاوز به رهبری عربستان، درماندگی سعودی ها و حامیان آنها به ویژه آمریکا، انگلیس و فرانسه روز به روز بیشتر می‌شود، چرا که نتوانسته‌اند به دستاورد چشمگیری که با هزینه های هنگفت مالی، سیاسی و تبلیغاتی آنان تناسب داشته باشد، برسند و تنها توانستند عدن را اشغال کنند که آن هم به صحنه تسویه حساب های درونی متجاوزان و عرصۀ ترور و وحشت اهالی تبدیل شده است.
اما ناکامی عربستان و متحدانش در یمن، تنها به بخش نظامی محدود نشده و در سطح اخلاقی نیز ادامه یافته است. جنگی که برای باز گرداندن منصور هادی به قدرت به راه افتاده، به گفتۀ دفتر هماهنگی امور انسانی سازمان ملل، موجب آوارگی حدود ۳ میلیون نفر و گرسنگی ۷ میلیون نفر دیگر شده و ۱۹ میلیون نفر یعنی بیش از دو سوم جمعیت یمن را نیازمند کمک های انسانی کرده است. از سوی دیگر، بر اثر تخریب زیرساخت های بهداشتی توسط ائتلاف متجاوز و نبود آب آشامیدنی سالم، در ۱۳ ماه گذشته بیش از نیم میلیون نفر به بیماری مرگبار وبا مبتلا شده‌اند و با وجود تبلیغات دروغین عربستان و امارات درباره “ارسال کمک های انسانی” به یمن، سازمان های بین المللی همه روزه بخش هایی از فاجعه انسانی را که به دست حکام ریاض و ابوظبی و حامیان آنان در یمن پدید آمده آشکار می‌کنند.
اما پس از به بن بست رسیدن عربستان در تحقق اهداف خود، امارات که گویی افکاری همچون استعمارگران پرتغالی در سر می پروراند، سودای سیطره بر بنادر یمن، از مکلا و عدن و مخا تا حدیده را در سر دارد و چه بسا می خواهد دریانوردی در سراسر دریای سرخ و حتی کانال سوئز را تحت کنترل خود در آورَد؛ در حالی که حتی در راه سیطره بر دریای عرب و سرخ، در سومالی و جیبوتی هم سیلی خورده است.
بر این اساس، امارات، آشکارا نبرد حدیده یا جنگ ساحل را بر عهده گرفته و با “خرید” حمایت آمریکا و فرانسه، مزدورانش را به این جبهه فرستاده و باوجود شکست ها و خسارت های زیادی که متحمل شده، و پس از شکست های پی درپی در جبهه های شرقی نَهم و صرواح و یا در تعز، اکنون اصرار دارد که دستاوردی میدانی، هرچند ناچیز، در حدیده به دست آورد؛ در حالی که موشک های یمنی، ناوچه هایش را در امارات شکار می‌کند و مزدورانش را در مأرب و ساحل غربی و حتی در ریاض، از پا در می آورد و اکنون ابوظبی را هم تهدید می‌کند. سفر نماینده سازمان ملل به صنعا هم برای آگاهی از میزان آمادگی یمنی ها برای پذیرش شروط متجاوزان، در زیر فشار نبرد است، اما او و همراهانش نیز تا کنون چندین بار ناامید بازگشته‌اند.
نبرد حدیده، خود به تنهایی یک جنگ است؛ جنگی گسترده و طولانی که در آن یمنی ها ثابت کرده‌اند که باوجود امکانات محدود و محاصره و سرسختی دشمن، آنها نیز توانمند و راسخ هستند و به سادگی عقب نمی نشینند و در نبرد و دفاع از سرزمین و شرافت خود، سر سوزنی کوتاه نمی آیند. از این رو نبرد حدیده برای متجاوزان ساده نخواهد بود و برخلاف پندار آنان، حدیده لقمۀ آماده ای نیست؛ بلکه ننگ و وبالی برای امارات و حامیان غربی آنان خواهد بود و وقایع سه سال گذشته نشان می دهد که ارادۀ صاحبان سرزمین و شرف، بر طمع و زیاده خواهی بیگانگان و رذالت مزدوران چیره خواهد شد و سنت تاریخ و ملت‌ها نیز چنین است.
احمد المقدادی
