تشرّف گروهى از جنّيان به محضر امام باقر (ع)

سعدالاسکاف مى‏ گوید، به خانه امام باقر (ع) رفتم. اذن دخول طلبیدم. خادم گفت: اندکى تأمّل کن، جمعى از برادران شما شرفیاب حضور امام هستند، آنها بروند و بعد شما داخل شوید. چندى نگذشت دیدم دوازده نفر از محضر امام بیرون آمدن با قیافه‏ هاى خاصّ و لباس‏ هاى مخصوصى که براى من نامأنوس بودند! سلام کردند و رد شدند…

من داخل شدم به امام عرض کردم: افراد ناشناسى دیدم. فرمودند: «اینان گروهى از برادران جّن شما بودند» عرض کردم: آقا مگر آنها براى‏ شما ظاهر مى‏ شوند؟! فرمود: «آرى؛ آنها هم مثل شما براى فهمیدن حلال و حرامشان نزد ما مى‏ آیند». (۱)

مالک جهنى مى‏ گوید، خدمت امام باقر (ع) نشسته‏ بودم. پیش خود فکر مى‏ کردم که راستى خداوند چه عظمتى و چه کرامتى به امام داده و او را حجّت بر خلقش قرار داده است.
امام (ع) از فکر من آگاه شد و رو به من کرد و فرمود:
«اى مالک! مطلب بزرگ‏تر از آن است که تو مى‏ اندیشى».
دیگرى مى‏ گوید، میان مکّه و مدینه مى‏ رفتم. در بیابان بى‏ آب و علف و گیاه حجاز از دور شبحى دیدم که به سمت من مى‏ آید؛ امّا گاهى ظاهر و گاهى غایب مى‏ شود! تا اینکه نزدیک شد و دیدم کودکى در سنّ هفت یا هشت ساله است. تعجّب کردم. به من سلام کرد، جواب دادم و گفتم:
از کجا مى‏ آیى؟ گفت: «از جانب خدا».
گفتم: به کجا مى‏ روى؟ گفت: «به سوى خدا [مى‏ روم‏].»
گفتم: آخر راحله و مرکبت کو؟ گفت: «پاهاى من».
گفتم: زاد و توشه‏ ات چیست؟ گفت: «تقواى من».
گفتم: همسفرت کیست؟ گفت: «مولاى من»!
گفتم: تو که هستى؟! گفت: «من از عربم».
گفتم: روشن‏ تر بگو. گفت: «از قریشم».
گفتم: روشن‏ تر: گفت: «از هاشمیّونم».
گفتم: روشن‏ تر. گفت: از علویّونم. بعد چند بیت شعر خواند از جمله این دو بیت:

ما فاز من فاز إلا بنا و ما خاب من حُبّنا زادُه‏

و من کان غاصِباً حقّنا فیوم القیامه میعاده‏

هر کس رستگار شده به برکت ما رستگار شده است.
هر کس محبّت ما را در دل دارد، به هلاکت نخواهد افتاد.
هر کس حقّ ما را غصب کند، وعده‏ گاه او روز قیامت خواهد بود و روى سعادت نخواهد دید.
با تعجّب پرسیدم: اسم شما چیست؟ گفت: «من محمّد بن على‏ بن الحسین‏ بن على بن ابیطالب [امام باقر (ع)] هستم». این را گفت و از چشمم ناپدید شد! دیگر نفهمیدم آیا به آسمان صعود کرد یا به زمین فرو رفت‏ (۲)

(۱). کشف ‏الغمّه، ج ۲، ص ۱۳۸.
(۲). بحارالانوار، ج ۴۶، ص ۲۷۰.

منبع: موعود، ۲۰۵جلد، مؤسسه فرهنگى هنرى موعود عصر(عج) – تهران، چاپ: ۱.