مردم گمان میکنند دو راه برای آمادگی در ظهور وجود دارد:
الف) پر شدن جهان از ظلم
ب) آمادگی مردم به لحاظ روحی و فکری برای پذیرش ولایت امام زمان(ع)
در حالی که مسیر اول مسیری است که به هیچ وجه در اسلام توصیه نمیشود. بلکه همواره توصیه میشود که مردم مانعی بر سر راه ظلم و مقابله کننده با آن باشند و در صورتی که همهی مردم فاسد شوند، امام نخواهند آمد تا زمانی که مخلصان و پرهیزکارانی پیدا شوند تا کسانی باشند که یکتاپرستی و علیباوری را در جهان عملی کنند.
امام صادق (ع) می فرمایند:
«هر کس دوست دارد از یاران قائم(عج) باشد باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید، در حالی که منتظر اوست.»(۱)
امام زمان(ع) به منتظران خود فرمان دادهاند:
«… هر مردى از شما باید به آنچه که بوسیله دوستى ما به آن تقرّب مىجست عمل کند. و از آنچه مقام او را پست مىگرداند و خوش آیند ما نیست اجتناب نماید .»(۲)
برگرفته از «انتظار منتظر و تکلیف منتظران»؛ به نقل از:
۱. نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص ۲۰۰، ح ۱۶.
۲. طبرسى، احمد بن على، «الإحتجاج»، ترجمه جعفرى، ج۲، ص۶۵۲.