که معتقد است تحولات خاورمیانه از ایران و انقلاب اسلامیشروع شد و بعد هم با گذر از عراق و لبنان به دیگر کشورهای اسلامی رسید بیان کرد که احمد راسم النفیس نیز یکی از این حلقههای قیام خاورمیانه است و به همین دلیل دولت حسنی مبارک بارها او را بازداشت و ممنوع السفر کرده است. حتی وی در طول این سال از دیکتاتوری مبارک بارها از سوی نیروهای امنیتی مصر تهدید به مرگ شده بود.
النفیس به گزارشگر APS گفت: بسیار تعجب آور است که دولت مصر ادعای مدارای مذهبی داشت اما با ممنوع کردن کتب شیعیان و زندانی کردن، آنها را تحت فشار قرار می داد.
النفیس مانند همه مردم مصر و به خصوص شیعیان، امیدوار است با رفتن مبارک، دوره جدیدی از احترام و مدارا درمورد اقلیت های مذهبی شروع شود.
وی میگوید: در حکومت مبارک، اگر در مصر شیعه بودی باید در طول زندگی احتیاط میکردی و هیچگاه به عضو احزاب سیاسی در نمی آمدی یا عقایدت را مطرح نمیکردی. از زمان انقلاب (دو ماه گذشته) پیشرفت عمومی حاصل شده است که این نه تنها در مورد شیعان بلکه برای همه مصریان بوده است.
تقریبا ۱ درصد از مسلمانان مصر شیعه و ۹۰ درصد جمعیت ۸۲ میلیون نفری مصر سنی هستند. البته رقم واقعی شیعیان را نمی توان تخمین زد چرا که بسیاری از شیعیان از ترس دیکتاتوری مبارک دست به تقیه می زدند. با این حال النفیس هیچگاه عقایدش را پنهان نکرد. با آنکه در یک خانواده سنی بدنیا آمد کرد اما این استاد ۵۸ ساله، پس از شناخت اصول و معارف شیعه و با تاکید بر تفسیر احادیث، از ۲۵ سال پیش به شیعه روی آورد.
النفیس می افزاید: اسلام آنچنان که برخی تصور میکنند پراکنده نیست. برای مردم سخت است که تشخیص بدهند چه کسی شیعه است یا سنی زیرا هر دو عقاید مشترکی دارند. هر دو بر اصول اسلام معتقدند و کتاب مقدس آنها قرآن اسم. تنها اختلاف بر سر جانشینی پیامبر (ص) است. حتی الازهر، که بالاترین مرکز مسلمانان سنی است شیعیان را به عنوان یکی از مذاهب اسلام به رسمیت میشناسد. اما با همه اینها رژیم مبارک، از شیعیان اکراه داشت و در تبعیت آنها نظام خود تردید داشت.
ایشاک ابراهیم، محقق در موسسه حقوق فردی مصر نیز میگوید: رژیم مبارک از وفادار بودن شیعیان نسبت به ایران، مرکز قدرت شیعیان وحشت داشت و به همین دلیل نسبت به آنان همواره تبعیضاتی قائل میشد. بنابراین باید ریشه این موضوع را در شکاف بین روابط ایران و مصر بررسی کرد. این دو قدرت منطقه، سابقه بدی در روابط با هم داشتند. پس از آنکه قاهره پیمان صلح با اسراییل را امضا کرد و به شاه مخلوع ایران پناه داد، ایران روابطش را با مصر کاهش داد. تنش بین دو کشور پس از حمایت مصر از عراق در جریان جنگ ایران و عراق نیز شدت گرفت.
مصر و برخی دیگر از کشورهای عرب از تاثیر فزاینده ایران در منطقه هراس دارند. به همین دلیل مبارک ایران را به تلاش برای بی ثباتی رژیم های عرب از طریق گروه های وابسته مانند حزب الله لبنان متهم کرده بود.
علی رغم این که اکثر شیعیان مصر هیچگونه ارتباطی با گروه های سیاسی خارجی نداشتند صدها تن از شیعیان در نیمه پایانی حکومت مبارک دستگیر شدند. به این دستکیرشدگان برچسب مظنونین تروریست زده میشد و به اتهامات ساختگی زندانی میشدند.
بسیاری از زندانیان سابق، ادعا میکنند نیروهای امنیتی مصر، توجه کمیبه فعالیت های سیاسی آنها داشتند و درعوض از آنها در مورد عقاید مذهبی شان بازجویی میکردند. سپس متن بازجویی های آنها را در رسانه های محلی پخش میکردند تا عقاید شیعیان را کفر آمیز نشان دهند و افکار عمومی اهل تسنن را علیه آنها تهییج کنند.
پاییز گذشته، نیروهای امنیتی مصر ۱۲ مصری و تبعه خارجی شیعه را به طراحی برای براندازی رژیم، تحریف قرآن و اهانت به همراهان پیامبر متهم کردند!
امام جماعتی در مسجدی در منطقه اسلامی قاهره نیز میگوید: مصریان، مستعد روی آوری به باورهای شیعه هستند. اسلام شیعه تاریخ طولانی در کشور ما دارد و مساجد و بقاع متعددی مربوط به بزرگان شیعه در این کشور وجود دارد. حتی الازهر هم توسط شیعیان فاطمیبنیانگذاری شد.
عبدل منعم عبدل مقصود، مدیر مرکز حقوق بشر صواسیا نیز مطالب روزنامه های زرد درمورد خطر بیداری شیعه و اینکه می تواند مانند عراق به نزاع فرقه ای بیانجامد را رد میکند.
وی میگوید: احتیاجی نیست نوع اسلامیکه مردم بدان میگروند را دیکته کرد. ۹۹ درصد جمعیت مسلمان اینجا سنی هستند، خطر اینکه مصر تحت سلطه شیعیان درآید، وجود ندارد.
روابط ایران و مصر از زمان کناره گیری مبارک گرم شده است و مقامات ارشد هر دو طرف به از سرگیری روابط دیپلماتیک اشاره داشتند. وزیر امور خارجه جدید مصر نبیل العربی اخیرا اعلام داشت که کشورش آمادگی گشودن فصل تازه ای با ایران را دارد. تهران از این پیشنهاد استقبال کرده است.
عبدل مقصود میگوید عادی سازی روابط با ایران بدون شک روی تصویر شیعه در مصر تاثیر مثبت خواهد داشت. همچنین از تبلیغات بد رسانه ای جلوگیری خواهد کرد.
با اینکه بقایای رژیم دیکتاتوری باقی مانده، خروج مبارک فشار بر شیعیان را کم کرده است. به نظر می رسد فضای تازه آزادی پیروان این مذهب را از روی آوردن به تقیه دور کرده است.
النفیس میگوید: از زمان انقلاب، تماس های زیادی از مردم مصر داشتهام که خواستار گرویدن به شیعه بودند. این موضوع، پیش از این ابدا اتفاق نیفتاده بود. زیرا تلفن های ما توسط پلیس مصر شنود میشد و هرگاه که دستگاه امنیت کشور مطلع میشد فردی شیعه است مامورین امنیتی را برای تهدید و آزار وی می فرستادند.
النفیس باور دارد که تلاش آزادانه وی و همفکرانش برای تشکیل یک حزب سیاسی شورایی نشانه روشنی از این است که دوره آزادی تازه ای در مصر آغاز شده است.