عذاب دخان و ردّپای آن در سینما

متأسّفانه نکات غیرتخصّصی گریبان رسانۀ ملّی را گرفت و ما به ازای شیطان، تصویری را تعریف کردیم. شیطان، نماد بومی نداشت و ما از او تصویر بومی و ایرانی ساختیم. تا پیش از آن هر کس می‌‌خواست آدرسی از شیطان بدهد یا باید از نماد‌های غربی استفاده می‌‌کرد یا از نمادهای ۶۶۶ و ستارۀ پنج پر، بز فومت و چشم لوسیفر و از این دست علائم. حال اگر عکس این بازیگر نقش شیطان که برای آن تعریف کردیم، روی تی‌شرت یا کلاسور یا غیره نقش بست؛ یعنی چه؟ یعنی ما برای طایفۀ شیطان‌پرست وطنی که متأسّفانه در کشور بعضاً، ولی قلیل حضور دارند، یک نماد بومی تعریف کرده‌ایم.