موعود پایگاه اینترنتی موعود
ابن عباس گفت که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم ـ فرمود: دوست داشتن على بن ابى طالب، سیّئات و گناهان را مى خورد (و نابود مى کند) همان گونه که آتش هیزم را مى خورد (و از بین مى برد)(۸)
۱) على با قرآن و قرآن با على است
از امّ سلمه روایت شد که گفت: از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله شنیدم که مى فرمود: على با قرآن است و قرآن با على است، از هم جدا نمى شوند تا نزد حوض کوثر بر من وارد مى شوند. (۱)
۲)حق با على و على با حق آمیخته است و ابداً از هم جدا نمى شوند
ابو ثابت غلام ابوذر(رحمه الله) گفت: بر امّ سلمه وارد شدم و او را گریان دیدم در حالى که امیرالمؤمنین علی علیه السلام ـ را یاد مى کرد و مى گفت: از رسول اکرم صلى الله علیه وآله شنیدم مى فرمود: على با حق است و حقّ با علی علیه السلام است و هرگز از یکدیگر جدا نمى شوند، تا در روز قیامت در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند. (۲)
۳) پیامبر شهر علم و على باب آن
ابن عباس مى گوید: پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: منم شهر علم و على درِ آن شهر، پس هر کس علم مى خواهد از درِ شهرِ (علم) وارد شود. (۳)
۴) دوستان علی علیه السلام ـ مؤمن و دشمنان او منافق هستند
زرّ بن جیش گفت از علی علیه السلام ـ شنیدم که مى فرمود: قسم به خدایى که دانه را بشکافت و مخلوقات را به وجود آورد پیمانى است که پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم با من کرده است که: (اى على) تنها شخص مؤمن دوستدار تو است و کسى با تو دشمنى نمى کند مگر شخص منافق. (۴)
۵) علی علیه السلام ـ و شیعیان او رستگارند
از امیرالمؤمنین علی علیه السلام روایت شده که فرمود، پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمودند:
یا على روز قیامت گروهى از قبرهاى خود بیرون مى شوند که لباسشان نور است و بر ناقه هایى از نور سوار مى باشند که لجامهاى آن ناقه ها از یاقوت سرخ است و فرشتگان، آنان را به سوى محشر حرکت مى دهند، پس علی علیه السلام ـ گفت: تبارک اللّه، این قوم چقدر در پیشگاه خداوند گرامى هستند! رسول خداـ صلى الله علیه وآله وسلم ـ فرمود: یا علی علیه السلام ـ آنان شیعیان و دوستداران تو مى باشند، که تو را به دوستى من دوست دارند و مرا به دوستى خداوند دوست مى دارند، آنان در روز قیامت کامیاب و رستگارند. (۵)
۶) پیامبر صلى الله علیه وآله و علی علیه السلام حجت خداوند بر بندگانش
انس گوید رسول اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: من و على حجّت خداوند بر بندگانش هستیم. (۶)
۷) هر کس بر علی علیه السلام آزار رساند پیامبر صلى الله علیه وآله را آزرده است
از عمرو ابن شاس روایت است که از پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم شنید که مى فرمود: هر کس على را بیازارد در حقیقت مرا آزرده است. (۷)
۸) دوست داشتن علی علیه السلام ـ (در اندیشه و عمل) سبب بخشش گناهان
ابن عباس گفت که پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم ـ فرمود: دوست داشتن على بن ابى طالب، سیّئات و گناهان را مى خورد (و نابود مى کند) همان گونه که آتش هیزم را مى خورد (و از بین مى برد)(۸).
۹) اطاعت از علی علیه السلام ـ اطاعت از پیامبر است
ابوذر مى گوید: پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله وسلم فرمود: هر کس از من اطاعت کند از خدا اطاعت کرده است و هر کس از من دورى کند از خدا دورى کرده است و هر کس از على اطاعت کند، از من اطاعت کرده است و هر کس از على اطاعت نکند، از من اطاعت نکرده است(۹).
۱۰) علی علیه السلام رهبر تمام مؤمنین است
عمرو بن میمون از ابن عباس نقل مى کند که رسول خدا صلى الله علیه وآله وسلم به علی علیه السلام ـفرمود: یا على تو بعد از من ولى و رهبر تمام مؤمنین هستى». (۱۰)
۱۱) علی علیه السلام آقاى دو جهان است و دوستى او دوستى خدا است
ابن عباس مى گوید: رسول خداصلى الله علیه وآله وسلم به علی علیه السلام ـ نگاه کرد و فرمود: (یا) على تو آقاى دنیا و آخرت هستى، هر کس تو را دوست دارد به حق مرا دوست داشته است. دوستى تو دوستى خداست، و هر کس تو را دشمن بدارد با من دشمنى کرده است، دشمنى با تو دشمنى با خداست. واى بر کسانى که بعد از من تو را دشمن بدارند. (۱۱)
این ها نمونه هایى از روایات وارده در منابع اهل سنت، درباره فضائل امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام است.
پی نوشت ها:
۱. أبى عبداللّه الحاکم النیسابورى، المستدرک على الصحیحین. بذیله التلخیص للحافظ الذّهبى (دار المعرفۀ، بیروت ـ لبنان) ج ۳، ص ۱۲۴. حاکم بعد از نقل این حدیث مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد و در ذیل مستدرک حافظ ذهبى نیز بعد از نقل حدیث فوق مى گوید: این حدیث صحیحى است. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودۀ، باب ۲۰، ص ۱۰۳. ـ سیوطى، تاریخ الخلفاء، ص ۱۷۳ (باب فضائل علی علیه السلام ـ ). ـ متقى هندى، کنزالعمال، ج ۱۱، ص ۶۰۳ (مؤسسۀ الرساله بیروت، چاپ پنجم).
۲. ترجمه الامام على بن ابیطالبـ علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج ۳، ص ۱۱۹، ح ۱۱۶۲. ـ حاکم، المستدرک، (با مشخصات سابق) ج ۳، ص ۱۲۴، ح ۶۱، فرائد المسطین، (با مشخصات سابق) ج ۱، ص ۴۳۹. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودۀ، باب ۲۰، ص ۱۰۴. ـ هیثمى، مجمع الزوائد، ج ۹، ص ۱۳۵.
۳. اسد الغابۀ فى معرفۀ الصحابه (با مشخصات سابق) ج ۴، ص ۲۲. ـ فرائد المسطین، (با مشخصات سابق) ج ۱، ص ۹۸، ح ۶۷. ـ البدایۀ و النهایۀ (با مشخصات سابق) ج ۷، ص ۳۵۹. ـ المستدرک على الصحیحین (با مشخصات سابق) ج ۳، ص ۱۲۶. ـ ترجمۀ الامام على بن ابى طالب (با مشخصات سابق) ج ۲، ص ۴۶۴، ح ۹۸۴.
۴. الحافظ أبى عبدالله محمد بن یزید القزوینى ابن ماجه، سنن، تحقیق: محمد فؤاد عبدالباقى (بیروت، دار احیاء التراث، ۱۳۹۵ هـ ق ۱۹۷۵ م. فرائد السمطین (با مشخصات سابق) ج ۱، ص ۱۳۰، ح ۹۳ـ۹۵. ـ البدایۀ و النهایۀ (با مشخصات سابق) ج ۷، ص ۳۵۵. ـ ترجمه الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج ۲، ص ۱۹۰، ح ۶۷۴۰.
۵. ترجمۀ الامام على بن ابى طالب (با مشخصات سابق) ج ۲، ص ۳۴۶ و ۸۴۶. ـ گنجى شافعى، کفایۀ الطالب، باب ۸۶، ص ۳۱۳. ـ هیثمى، مجمع الزوائد، ج ۱۰، ص ۲۱ و ج ۹، ص ۱۷۳. ـ بلاذرى، حدیث ۲۱۵، شرح حال امیرالمؤمنین از انساب الأشراف، ج ۲، ص ۱۸۲، ط ۱.
۶. ترجمۀ الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ (با مشخصات سابق) ج ۲، ص ۲۷۲، ح ۷۹۳ تا ۷۹۶. ـ خطیب، شرح حال محمد بن اشعث، تاریخ بغداد، ج ۲، ص ۸۸. ـ ابن مغازلى، مناقب، حدیث ۶۷ و ۲۳۴، ص ۴۵ و ۱۹۷، ط ۱. ـ ذهبى، میزان الاعتدال، ج، ص ۱۲۸، شماره ۸۵۹۰. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودۀ، باب مناقب السبعون، ص ۲۸۴، حدیث ۵۷
۷. ترجمه الامام على بن ابى طالب علیه السلام ـ من تاریخ مدینۀ دمشق (با مشخصات سابق) ج ۱، ص ۳۸۸، ح ۴۵۹. ـ المستدرک الصحیحین (با مشخصات سابق) ج ۳، ص ۱۲۲. حاکم بعد از نقل این حدیث مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودۀ، باب مناقب السبعون، ص ۲۷۵، حدیث ۹. ـ احمد بن حنبل در عنوان «حدیث عمرو بن شاس الاسلمى» از المسند، ج ۳، ص ۴۸۳، ط ۱.
۸. ابن عساکر، شرح حال امام علی علیه السلام ـ، تاریخ دمشق، ج ۲، ص ۱۰۳، حدیث ۶۰۷ (شرح محمودى). ـ خطیب، شرح حال احمد بن شبویۀ بن معین موصلى، تاریخ بغداد، ج ۴، ص ۱۹۴، شماره ۱۸۸۵. ـ متقى هندى، کنزالعمان، ج ۱۵، ص ۲۱۸، شماره ۱۲۶۱. ـ شیخ سلیمان قندوزى حنفى، ینابیع المودۀ، باب مناقب السبعون، ص ۲۷۹، حدیث ۳۳. در باب ۵۶، ص ۲۱۱ و نیز در ص ۲۵۲.
۹. المستدرک الصحیحین (با مشخصات سابق) ج ۳، ص ۱۲۱. حاکم بعد از نقل حدیث فوق مى گوید: هذا حدیث صحیح الاسناد.
۱۰. ابوالفراء الحافظ ابن کثیر الدَّمشقى، البدایۀ و النهایۀ (بیروت ـ لبنان، مکتبۀ المعارف) ج ۷، ص ۳۴۶.
۱۱. البدایۀ و النهایۀ (با مشخصات سابق) ج ۷، ص ۳۵۶.
منبع: تبیان
