آداب منتظران-۷
محبت خاص به حضرت ولی عصر، عجّل‌الله تعالی‌فرجه
محبت به ائمه معصومین، علیهم‌السلام، و دوستی ایشان بخشی از ایمان و شرط قبولی اعمال است و در این باره روایات و احادیث بسیاری نقل شده است ولی محبت به مولایمان، حضرت حجت، علیه‌السلام، دارای ویژگیهایی است که آن را در میان محبت به سایر امامان معصوم، علیهم‌السلام، خاص می‌کند:
1. محبت و شناخت امام عصر، علیه‌السلام، از محبت و شناخت سایر امامان معصوم، علیهم‌السلام جدا نمی‌گردد ولی عکس آن چنین نیست. یعنی ممکن است کسی نسبت به امامان دیگر محبت و شناخت داشته باشد، ولی حضرت مهدی، علیه‌السلام، را نشناسد. بنابراین اگر آن بزرگوار را بشناسیم و او را دوست بداریم حقیقت ایمان ما کامل می‌گردد، چنانکه امام رضا، علیه‌السلام، از پیامبر خدا، صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله، روایت کرده‌اند:
… هر کس دوست دارد خداوند را ملاقات کند در حالی که ایمانش کامل و اسلامش نیکو باشد، باید که ولایت حجت منتظر را دارا گردد. اینان چراغهایی در تاریکی و امامان هدایت و نشانه‌های تقوی هستند. هر کس آنها را دوست بدارد و ولایتشان را بپذیرد، من ضمانت می‌کنم که خداوند او را به بهشت خواهد برد.
2. پیروزی و غلبه نهایی مسلمین بر کافران، زنده‌شدن دوباره دین اسلام و برپایی حکومت جهانی حق و عدالت به دست آن حضرت و با ظهور ایشان انجام می‌پذیرد.
3. آن حضرت بعد از امیرالمؤمنین و امام حسن و امام حسین، علیهم‌السلام، از سایر امامان، علیهم‌السلام، افضل و برتر است چنانکه امام صادق، علیه‌السلام، از رسول خدا، صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله، نقل کرده‌اند که فرمود:
خداوند از بین روزها، روز جمعه و از ماهها، ماه رمضان و از شبها، شب قدر را برگزید و از مردم، پیغمبران و از پیغمبران، رسولان و از رسولان، مرا و علی را از من برگزید و از علی، حسن و حسین را اختیار کرد و از حسین، اوصیاء را برگزید…که نهمین ایشان افضل آنها می‌باشد.
4. تمام آنچه از نعمتهای فراوان و عنایات بی‌پایان خداوند، ما را فرا گرفته است به برکت مولایمان، امام زمان، علیه‌السلام، و به واسطه او و احسان اوست. علاوه بر اینها، هرچه محبت و دوستی ما عمیق‌تر و نیرومندتر گردد، آثار و نشانه‌های آن بیشتر می‌شود همچنانکه درخت هر چه بیشر رشد و پرورش یابد گلها و میوه‌هایش بیشتر می‌شود. از نشانه‌های محبت: یاد کردن از محبوب و از دل بر زبان آوردن خوبیها و زیباییهای او و کمر بستن به اطاعت و خدمت اوست. امام صادق، علیه‌السلام، می‌فرمایند:
خداوند رحمت کند بنده‌ای را که ما را نزد مردم محبوب نماید و ما را در معرض دشمنی و کینه‌توزی آنان قرار ندهد. همانا به خدا سوگند اگر سخنان زیبای ما را برای مردم روایت می‌کردند به سبب آن عزیزتر می‌شدند…
در مضمونی از کلام حضرت علی، علیه‌السلام، و امام حسن عسکری، علیه‌السلام، نیز آمده است که هر کس از شیعیان، ما را بشناسد و مردمی را که از دیدن ما محروم مانده‌اند هدایت نماید و از تاریکی جهل به نور علمی که ما به او داده‌ایم بیرون برد، در قیامت تاجی از نور بر سرش می‌درخشد و در بهشت با ما خواهد بود.
مکیال‌المکارم، سیدمحمدتقی موسوی اصفهانی، ج1، ص365 تا ۳۶۸ و ج2، ص200 تا ۲۰۵، ۳۸۹ تا ۳۹۹.
موعود جوان شماره 11
