ای بی نشانهای که خدا را نشانهای/ هر سو نشان توست ولی بی نشانهای /ای روح پر فتوح کمال و بلوغ و رشد /چون خون عشق در رگ هستی روانهای /با یاد روی خوب تو میخندد آفتاب /بر خاک خسته، رویش گل را بهانهای /ای نا تمام قصه شیرین زندگی /تفسیر سرخ زندگی جاودانهای /تصویر شاعرانه در خود گریستن /راز بلند سوختن عارفانهای /هیهات، خاک پای تو و بوسههای ما ؟! /تو آفتاب عشق بلند آستانهای /در باور زمان نکنجد خیال تو/آری حقیقتی به حقیقت فسانهای /زهرای پاک، ای غم زیبای دلنشین /تو خواندنیترین غزل جاودانهای
فاطمه راکعی