بر این روی این انگشتر عبارت «العزۀ لله» (عزت برای خداوند است) است، نوشته شده اما به نظر می رسد این ادعا نادرست است زیرا رسم الخطی که در زمان حضرت علی علیه السلام وجود داشته، اولا با خط موجود بر روی این انگشتر تفاوت دارد و دوما در آن زمان از نقطه نوشتن استفاده نمیشد در حالی که در این انگشتر سه نقطه دیده میشود.
گفته میشود روزی در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مردی نیازمند وارد مسجد مسلمانان شد و از مسلمانان تقاضای کمک کرد اما کسی به او توجهی نکرد. مرد نیازمند دستش را به سمت آسمان بلند کرد و گفت: خدایا شاهد باش در مسجد رسول تو ازمسلمانان تقاضایی کردم ولی کسی به من پاسخ نداد.
حضرت علی علیه السلام در حال نماز و در حالت رکوع بودند، وقتی شکایت مرد نیازمند را شنیدند دست مبارکشان را به طرف او دراز نمودند و به او اشاره کردند تا انگشترش را بردارد. نیازمند جلو آمد و انگشتر حضرت علی علیه السلام را از دستشان درآورد و با خود برد.
پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نیز در حالی که نماز می خواندند صحنه را مشاهده فرمودند. طولی نکشید که جبرئیل نازل شد و این آیه را برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نازل کرد. إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاۀَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاۀَ وَ هُمْ راکِعُونَ (مائده، آیه ۵۵): بدانید که ولی شما (فرمانده شما) فقط خدا و پیامبر او و کسانى هستند که ایمان آوردهاند؛ آنها که نماز را به پا مىدارند و در حالى که در رکوع نماز هستند، زکات می دهند.
گفته میشود خبر نزول این آیه و زکات دادن امام علی علیه السلام در شهر مدینه منوره پیچید و به گوش همگان رسید.