موعود پایگاه اینترنتی موعود
عبدالله‌بن شريك در ضمن حديثي طولاني نقل مي‌كند كه امام حسين(ع) بر گروهي ديگر از بني اميّه كه در مسجد پيامبر(ص) دور هم نشسته بودند گذر نمود، [اغلب در چنين مواقعي از اهل بيت پيامبر ص بد مي‌گفتند] حضرت(ع) فرمود:
آگاه باشيد، به خدا سوگند، دنيا پايان نمي‌پذيرد مگر خدا از نسل من، مردي را برانگيزد كه از شما [بني‌اميّه] هزار نفر را به هلاكت رساند و با آن هزار، هزار نفر ديگر را هم، و با آن هزار، هزار نفر ديگر را نيز.
عرض كردم: فدايت شوم، كل فرزندان آنها بر روي هم به اين تعداد نميرسد.
فرمود:
واي بر تو، در آن زمان از نسل هر مردي [از اينان] چنان و چندان مرد پديد مي‌آيد، سرور اين قوم هم از خودشان است.
فهرست محتوا
انتقام از ستمكاران و بسط عدل
امام حسین(ع) فرمود:
خدا قائم ما [آل‌محمّد(ص)] را آشكار می‌كند تا از ستمكاران انتقام بگیرد.
عرض شد: ای فرزند رسول خدا(ع)! قائم شما كیست؟
فرمود:
هفتمین از فرزندان پسرم محمّدبن علی(ع)، او حجّةبن الحسن‌بن علی ابن محمّدبن علی موسی‌بن جعفربن محمّدبن علی فرزندم می‌باشد، و او همان كسی است كه زمانی طولانی غایب می‌شود، سپس ظهور می‌كند و زمین را پر از عدل و داد میسازد، همان سان كه از ظلم و جور پر شده باشد.
مدّت جنگ‌های حضرت مهدی(ع)
شیخ صدوق(ره) با سند خود از عیسی خشّاب نقل می‌كند كه گفت:
به امام حسین(ع) عرض كردم: آیا صاحب الامر شمایید؟
فرمود:
نه، بلكه صاحب الامر، آن دورافتاده [به آخر دوران‌ها] فراری [از انبوه نااهلان امّت] است كه انتقام خون پدر او گرفته نشده و پنهان شده از دست عموی خویش است. و [آنگاه كه ظهور كند] شمشیر [پیكار با ستم پیشگان] را هشت ماه بر شانه خود می‌نهد.
قطعی بودن ظهور
عن عبدالله‌بن عمر قال: سمعت الحسین‌بن عليٍّ(ع) یقول: لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْیا الّا يَوْمٌ واحِدٌ، لَطَوَّلَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ ذلِكَ الْيَوْمَ حَتّی يَخْرُجَ رَجُلٌ مِنْ وُلْدی، فَيَمْلَأُها عَدْلاً وَ قِسْطاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً، كَذلِكَ سَمِعَتُ رَسُولَ الله(ص) يَقُولُ.
عبدالله‌بن عمر گوید: از حسین‌بن علی(ع) شنیدم می‌فرمود:
اگر از عمر دنیا جز یك روز باقی نمانده باشد، خدای سبحان آن روز را [بلند و] دراز می‌كند، تا مردی از فرزندان من ظهور كند، پس زمین را پر از عدل و داد میسازد، همانگونه كه پر از ظلم و جور، گشته است. من این سخن را اینگونه از رسول خدا(ص) شنیدم.
همراهی در خوان‌خواهی
فاَسْئَلُ اللهَ الذَی اَكْرَمَ مَقامكَ وَ اَكْرَمَنی بِك اَنْ يَرْزُقَنی طَلَبَ ثارَكَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيْتِ مُحمَّدٍ(ص).
پس از خدایی كه مقامت را گرامی داشت و مرا به تو كرامت بخشید درخواست میكنم خونخواهی تو را همراه با امام و پیشوای پیروزمند در خاندان حضرت محمّد(ص) روزی من كند.
از امام حسین(ع) پرسیدند: آیا حضرت مهدی(عج) به دنیا آمده است؟ فرمودند:
«نه؛ و اگر زمان او را ادراك كنم، در تمام عمرم به او خدمت خواهم كرد.» («عقدالدرر»، ص ۱۶۰)
امام حسین(ع) فرمودند:
«از رسول خدا(ص) شنیدم که سه مرتبه فرمودند:
«بر شما بشارت باد!» آنگاه فرمودند: «همانا مَثَل اهل بیت من، همچون مَثَل باغی است كه هر سال گروهی از آن [بهره می‌گیرند و] سیر می‌شوند، تا آخرین آنان برای مردمی ظهور می‌كند كه دریای جمعيّتشان از همه گسترده‌تر و از همه ژرف‌تر و پر شاخه‌تر، و از همه خوش چین‌تر خواهند بود. چگونه هلاك می‌شوند مردمی كه اوّلینشان منم و آخرینشان دوازده نفر از سعادتمندان خردمند پس از من! و مسیح بن مریم در میان آنان خواهد بود. بله در این میان، همه نادانان نابود می‌شوند. آنان از من نیستند و من هم از آنان نیستم.» «بحارالأنوار»، ج ۳۶، ص ۳۸۳.
از امام حسین(ع) روایت شده كه فرمودند:
«در قائم ما [آل محمّد(ص)] سنّت‌هایی از پیامبران وجود دارد: سنّتی از نوح… امّا سنتی كه از نوح(ع) به ارث برده، طول عمر است.» «كمال الدین»، ص ۵۷۶.
از امام حسین(ع) روایت شده كه فرمودند:
«در قائم ما [آل محمّد(ص)] سنّت‌هایی از پیامبران وجود دارد: سنّتی از ابراهیم… سنّتی كه از ابراهیم به ارث برده، پنهان به دنیا آمدن و كناره گرفتن از مردم است.» «كمال الدین»، ص ۵۷۶.
شخصی به نام هَمْدانی نقل می‌كند: از امام حسین(ع) شنیدم می‌فرمودند:
«قائم این امت، نهمین فرزند من است، دارای غیبت [صغری و كبری] و اوست كه میراث [و اموال] او در حالی كه زنده است، تقسیم می‌شود.»«كمال الدین»، ج ۱، ص ۳۱۷.
شعیب بن ابی‌حمزه گوید: به محضر امام حسین(ع) تشرّف یافته، عرض كردم: [آقا جان] آیا شما صاحب الامر هستید؟
فرمودند: «نه.» عرض كردم: پس فرزند شماست؟ فرمودند: «نه.» عرض كردم: آیا فرزند فرزند شماست؟ فرمودند: «نه.»
پرسیدم: پس صاحب الامر كیست؟ فرمودند:
«آنكه زمین را پر از عدل خواهد كرد؛ همان گونه كه پر از ظلم گشته باشد. او پس از زمانی طولانی كه امامان پیشین رفته باشند، خواهد آمد؛ همان گونه كه رسول خدا(ص) پس از مدتی دراز كه از زمان پیامبران پیشین گذشته بود مبعوث شد.» «عقدالدرر»، ص ۱۵۸.
حارث بن عبدالله اعور به امام حسین(ع) عرض كرد: ای فرزند رسول خدا(ص) جانم به فدایت! از تفسیر این كلام خدا كه: «سوگند به آفتاب و تابش هنگام بر آمدنش»، مرا آگاه فرما. حضرت(ع) فرمودند:
«ای حارث! منظور از آفتاب، محمّد(ص) پیامبر خداست.»
– «و قسم به ماه آنگاه كه از پی آفتاب برآید» به چه معناست؟
– [«مراد از «ماه»] امیرالمؤمنان علی بن ابی طالب(ع) است كه از پی محمّد(ص) می‌آید.»
– «و سوگند به روز هنگامی كه جهان را روشن سازد» یعنی چه؟
– «مراد از «روز» قائم آل محمد(ص) است كه گستره زمین را پر از روشنایی عدل و داد میسازد.«بحارالأنوار»، ج ۲۴، ص ۷۹.
امام حسین(ع) فرمودند:
«آن دوازده امام هدایت‌یافته، از مایند؛ اوّلینشان امیرمؤمنان علی‌بن‌ابیطالب(ع)، و آخرینشان همان نهمین نفر از فرزندان من است. او همان كسی است كه حق را به پا می‌دارد، خدای سبحان به وسیله او زمین را پس از مرگ زنده میسازد و دین حق را بر همه ادیان – اگر چه مشركان را خوش نیاید- پیروز می‌كند…» «كمال‌الدّین»، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.
امام حسین(ع) فرمودند:
«او (مهدی(عج)) غیبتی [طولانی] دارد كه در آن گروه‌هایی از دین بر می‌گردند و گروه‌های دیگری بر دین خود پایدار می‌مانند و آزرده می‌شوند و به آنان [با طعنه] گفته می‌شود: «اگر راست می‌گویید، این وعده كی رخ می‌دهد؟» آگاه باشید هر كه در غیبت او بر این آزار و تكذیب‌ها صبر كند، همچون كسی است كه با شمشیر خود در ركاب رسول خدا(ص) جهاد می‌كند.»«كمال‌الدّین»، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.
امام سجّاد(ع) فرمودند: «امام حسین(ع) فرمودند:
«فرزندم علی جان! به خدا سوگند! خون من از جوشش نخواهد افتاد تا (خدا) مهدی(عج) را برانگیزد و او انتقام خونم را از هفتاد هزار منافق كافر فاسق بستاند.» «المناقب ابن شهر آشوب»، ج ۴، ص ۸۵.
امام حسین(ع) فرمودند:
«آگاه باشید، به خدا سوگند! دنیا پایان نمی‌پذیرد؛ مگر خدا از نسل من، مردی را برانگیزد كه از شما [بنیاميّه] هزار نفر را به هلاكت رساند و با آن هزار، هزار نفر دیگر را هم، و با آن هزار، هزار نفر دیگر را نیز.» «الغیبة» طوسی، ص ۱۱۶.
امام حسین(ع) فرمودند:
«خدا قائم ما را آشكار می‌كند تا از ستمكاران انتقام بگیرد.»
عرض شد: ای فرزند رسول خدا(ع)! قائم شما كیست؟ فرمودند:
«هفتمین از فرزندان پسرم محمّدبن علی(ع)، او حجّت بن الحسن بن علی بن محمّد بن علی موسی بن جعفر بن محمّد بن علی، فرزندم می‌باشد…» «اثبات الهداة»، ج ۷، ص ۱۳۸، ح ۶۸۱.
عیسی خشّاب نقل می‌كند كه گفت: به امام حسین(ع) عرض كردم: آیا صاحب الامر شمایید؟ فرمودند:
«نه، بلكه صاحب الامر، آن دورافتاده گریزان است كه انتقام خون پدر او گرفته نشده و پنهان شده از دست عمویخویش است. و [آنگاه كه ظهور كند] شمشیر [پیكار با ستم پیشگان] را هشت ماه بر شانه خود می‌نهد.» «كمال‌الدین»، ج ۱، ص ۳۱۸، ح ۵.
امام حسین(ع) فرمودند:
«اگر مهدی آل محمّد(ص) قیام كند، مردم او را نمی‌شناسند؛ زیرا او به سوی آنان می‌آید، در حالی‌كه جوانی رشید است و از بزرگترین آزمون‌ها این است كه صاحب مردم [امام زمان] جوان ظهور می‌كند؛ در حالی‌كه آنان می‌پندارند، او پیرمرد كهنسالی است.» «عقدالدرر»، ص ۴۱.
عمیره دختر نفیل گوید: از حسین بن علی(ع) شنیدم می‌فرمودند:
«آن امر (فرج) كه انتظارش را می‌كشید، رخ نخواهد داد؛ مگر اینكه در اثر آشفتگی و نابسامانی، دست‌های از شما از دسته دیگر برائت جوید و برخی از شما بر چهره برخی دیگر آب دهان بیفكند و گروهی از شما به كفرِ گروه دیگر شهادت دهد و بعضی از شما بعض دیگر را لعن فرستد.»
عمیره پرسید: در آن زمان هیچ خیری نیست؟!!
فرمودند: «همه خیرها در آن زمان جمع است. قائم ما قیام می‌كند و همه آن بدی‌ها را برطرف میسازد.» «الغیبة نعمانی»، ص ۲۰۵، ح ۹.
امام حسین(ع) فرمودند:
«با یكدیگر رابطه برقرار كنید و به همدیگر احسان كنید. سوگند به آن خدایی كه دانه را شكافت و جانداران را آفرید! بر شما آن چنان روزی فراخواهد رسید كه در آن هیچ كس برای پرداخت دینار و درهم (انفاقی) خود، جایی [و كسی] را پیدا نمی‌كند.» «عقد الدرر»، ص ۱۷۱.
امام عصر(عج) در تفسیر عبارت «کهیعص» فرمودند:
«كاف» اسم كربلا و «هاء» اشاره به شهادت و هلاكت عترت طاهره (خاندان مكرّم حضرت رسالت) است؛ «یاء» اشاره به یزید است كه بر حسین(ع) ظلم نمود؛ «عین» اشاره به عطش و تشنگی حسین(ع) [و یاران عزیز او]ست و «ص» اشاره به صبر آن حضرت است [در مقابل مصایب و شداید].» طبرسی، «الاحتجاج»، ج ۲، ص ۲۶۸.
امام صادق(ع) فرمودند:
«هنگامی كه اجل حضرت مهدی(عج) فرا می‌رسد و دیده از جهان فرو می‌بندد، آنگاه امام حسین(ع) آن حضرت را غسل و كفن و حنوط می‌كند و به خاك می‌سپارد؛ چرا كه هرگز امام را جز امام غسل نمی‌دهد.» «بحارالأنوار»، ج ۵۳، ص ۹۴، ح ۱۰۲.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«پس از خدایی كه مقامت را گرامی داشت و مرا به تو كرامت بخشید، درخواست میكنم خونخواهی تو را همراه با امام و پیشوای پیروزمند در خاندان حضرت محمّد(ص) روزی من كند.»
«مفاتیح الجنان»، زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«اگرچه زمانه مرا به تأخیر انداخت و مُقدَّرات الهى مرا از یارىِ تو باز داشت و نبودم تا با آنان که با تو جنگیدند، بجنگم و با کسانی که با تو دشمنى کردند، خصومت نمایم، (در عوض) صبح و شام بر تو مویه می‌کنم و به جاى اشک، بر تو خون می‌گریم…» «مفاتیح الجنان»، زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«اى واى بر این سرکشان گناهکار! چرا که با کشتن تو، اسلام را کشتند و نماز و روزه را رها نمودند و سنت‌ها و احکام (دین) را از بین بردند و پایه‌هاى ایمان را منهدم نمودند و آیاتِ قرآن را تحریف کرده در (وادىِ) جنایت و عداوت پیش تاختند…»
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«پیک مرگ نزد قبر جدت رسول خدا(ص) ایستاد و با اشک ریزان خبر شهادت تو را به وى داد. پس رسول خدا(ص) پریشان گردید و قلبش مضطرب بگریست و فرشتگان و انبیاء به او تعـزیت گفـتند. و مادرت زهـرا(س) اندوهِناک شد و دسته هاى ملائکه‌ی مقرّبین در رفت و آمد بودند تا به پدرت امیرمؤمنان(ع) تعزیت بگویند. مجالس ماتم و سوگوارى براى تو در اعلا علیّین برپا شد و حورالعین به خاطر [مصیبت] تو به سر و صورت زدند…»
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«سلام بر آن خون‌هاى جارى! سلام بر آن اعضاى قطعه قطعه شده! سلام بر آن سرهاىِ بالا رفته! سلام برآن بانوان بیرون آمده (از خیمه‌ها)! سلام بر حجّت پروردگار جهانیان! سلام بر تو (اى حسین بن على) و بر پدرانِ پاک و طاهرت!»
از امام حسین(ع) پرسیدند: آیا حضرت مهدی(عج) به دنیا آمده است؟ فرمودند:
«نه؛ و اگر زمان او را ادراك كنم، در تمام عمرم به او خدمت خواهم كرد.» «عقدالدرر»، ص ۱۶۰.
امام حسین(ع) فرمودند:
«از رسول خدا(ص) شنیدم که سه مرتبه فرمودند:
«بر شما بشارت باد!» آنگاه فرمودند: «همانا مَثَل اهل بیت من، همچون مَثَل باغی است كه هر سال گروهی از آن [بهره می‌گیرند و] سیر می‌شوند، تا آخرین آنان برای مردمی ظهور می‌كند كه دریای جمعيّتشان از همه گسترده‌تر و از همه ژرف‌تر و پر شاخه‌تر، و از همه خوش چین‌تر خواهند بود. چگونه هلاك می‌شوند مردمی كه اوّلینشان منم و آخرینشان دوازده نفر از سعادتمندان خردمند پس از من! و مسیح بن مریم در میان آنان خواهد بود. بله در این میان، همه نادانان نابود می‌شوند. آنان از من نیستند و من هم از آنان نیستم.»«بحارالأنوار»، ج ۳۶، ص ۳۸۳.
از امام حسین(ع) روایت شده كه فرمودند:
«در قائم ما [آل محمّد(ص)] سنّت‌هایی از پیامبران وجود دارد: سنّتی از نوح… امّا سنتی كه از نوح(ع) به ارث برده، طول عمر است.» «كمال الدین»، ص ۵۷۶.
شعیب بن ابی‌حمزه گوید: به محضر امام حسین(ع) تشرّف یافته، عرض كردم: [آقا جان] آیا شما صاحب الامر هستید؟
فرمودند: «نه.» عرض كردم: پس فرزند شماست؟ فرمودند: «نه.» عرض كردم: آیا فرزند فرزند شماست؟ فرمودند: «نه.»
پرسیدم: پس صاحب الامر كیست؟ فرمودند:
«آنكه زمین را پر از عدل خواهد كرد؛ همان گونه كه پر از ظلم گشته باشد. او پس از زمانی طولانی كه امامان پیشین رفته باشند، خواهد آمد؛ همان گونه كه رسول خدا(ص) پس از مدتی دراز كه از زمان پیامبران پیشین گذشته بود مبعوث شد.» «عقدالدرر»، ص ۱۵۸.
امام حسین(ع) فرمودند:
«او (مهدی(عج)) غیبتی [طولانی] دارد كه در آن گروه‌هایی از دین بر می‌گردند و گروه‌های دیگری بر دین خود پایدار می‌مانند و آزرده می‌شوند و به آنان [با طعنه] گفته می‌شود: «اگر راست می‌گویید، این وعده كی رخ می‌دهد؟» آگاه باشید هر كه در غیبت او بر این آزار و تكذیب‌ها صبر كند، همچون كسی است كه با شمشیر خود در ركاب رسول خدا(ص) جهاد می‌كند.» «كمال‌الدّین»، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«اگرچه زمانه مرا به تأخیر انداخت و مُقدَّرات الهى مرا از یارىِ تو باز داشت و نبودم تا با آنان که با تو جنگیدند، بجنگم و با کسانی که با تو دشمنى کردند، خصومت نمایم، (در عوض) صبح و شام بر تو مویه می‌کنم و به جاى اشک، بر تو خون می‌گریم…» «مفاتیح الجنان»، زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا.
امام حسین(ع) فرمودند:
«برای صاحب این امر، یعنی حضرت مهدی(عج) دو گونه غیبت است: یكی آن‌قدر به درازا می‌كشد كه برخی گویند: او مرده است و بعضی گویند: او كشته شده. گروه سومی می‌گویند: او رفته است.
هیچ كس از دوست و دشمن بر جای او آگاه نمی‌شود؛ مگر آن دوستداری كه حضرت(ع)، سرپرستی او را عهده‌دار گشته است.» «عقدالدرر»، ص ۱۳۴.
امام سجّاد(ع) فرمودند: «امام حسین(ع) فرمودند:
«فرزندم علی جان! به خدا سوگند! خون من از جوشش نخواهد افتاد تا (خدا) مهدی(عج) را برانگیزد و او انتقام خونم را از هفتاد هزار منافق كافر فاسق بستاند.» «المناقب ابن شهر آشوب»، ج ۴، ص ۸۵.
عمیره دختر نفیل گوید: از حسین بن علی(ع) شنیدم می‌فرمودند:
«آن امر (فرج) كه انتظارش را می‌كشید، رخ نخواهد داد؛ مگر اینكه در اثر آشفتگی و نابسامانی، دست‌های از شما از دسته دیگر برائت جوید و برخی از شما بر چهره برخی دیگر آب دهان بیفكند و گروهی از شما به كفرِ گروه دیگر شهادت دهد و بعضی از شما بعض دیگر را لعن فرستد.»
عمیره پرسید: در آن زمان هیچ خیری نیست؟!!
فرمودند: «همه خیرها در آن زمان جمع است. قائم ما قیام می‌كند و همه آن بدی‌ها را برطرف میسازد.» «الغیبة نعمانی»، ص ۲۰۵، ح ۹.
امام حسین(ع) فرمودند:
«آگاه باشید، به خدا سوگند! دنیا پایان نمی‌پذیرد؛ مگر خدا از نسل من، مردی را برانگیزد كه از شما [بنیاميّه] هزار نفر را به هلاكت رساند و با آن هزار، هزار نفر دیگر را هم، و با آن هزار، هزار نفر دیگر را نیز.» «الغیبة» طوسی، ص ۱۱۶.
امام حسین(ع) فرمودند:
«آن دوازده امام هدایت‌یافته، از مایند؛ اوّلینشان امیرمؤمنان علی‌بن‌ابیطالب(ع)، و آخرینشان همان نهمین نفر از فرزندان من است. او همان كسی است كه حق را به پا می‌دارد، خدای سبحان به وسیله او زمین را پس از مرگ زنده میسازد و دین حق را بر همه ادیان – اگر چه مشركان را خوش نیاید- پیروز می‌كند…» «كمال‌الدّین»، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«اى واى بر این سرکشان گناهکار! چرا که با کشتن تو، اسلام را کشتند و نماز و روزه را رها نمودند و سنت‌ها و احکام (دین) را از بین بردند و پایه‌هاى ایمان را منهدم نمودند و آیاتِ قرآن را تحریف کرده در (وادىِ) جنایت و عداوت پیش تاختند…»
امام حسین(ع) فرمودند:
«خدا قائم ما را آشكار می‌كند تا از ستمكاران انتقام بگیرد.»
عرض شد: ای فرزند رسول خدا(ع)! قائم شما كیست؟ فرمودند:
«هفتمین از فرزندان پسرم محمّدبن علی(ع)، او حجّت بن الحسن بن علی بن محمّد بن علی موسی بن جعفر بن محمّد بن علی، فرزندم می‌باشد…» «اثبات الهداة»، ج ۷، ص ۱۳۸، ح ۶۸۱.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«پس از خدایی كه مقامت را گرامی داشت و مرا به تو كرامت بخشید، درخواست میكنم خونخواهی تو را همراه با امام و پیشوای پیروزمند در خاندان حضرت محمّد(ص) روزی من كند.» «مفاتیح الجنان»، زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا.
عیسی خشّاب نقل می‌كند كه گفت: به امام حسین(ع) عرض كردم: آیا صاحب الامر شمایید؟ فرمودند:
«نه، بلكه صاحب الامر، آن دورافتاده گریزان است كه انتقام خون پدر او گرفته نشده و پنهان شده از دست عمویخویش است. و [آنگاه كه ظهور كند] شمشیر [پیكار با ستم پیشگان] را هشت ماه بر شانه خود می‌نهد.» «كمال‌الدین»، ج ۱، ص ۳۱۸، ح ۵.
امام عصر(عج) در تفسیر عبارت «کهیعص» فرمودند:
«كاف» اسم كربلا و «هاء» اشاره به شهادت و هلاكت عترت طاهره (خاندان مكرّم حضرت رسالت) است؛ «یاء» اشاره به یزید است كه بر حسین(ع) ظلم نمود؛ «عین» اشاره به عطش و تشنگی حسین(ع) [و یاران عزیز او]ست و «ص» اشاره به صبر آن حضرت است [در مقابل مصایب و شداید].» طبرسی، «الاحتجاج»، ج ۲، ص ۲۶۸.
امام صادق(ع) فرمودند:
«هنگامی كه اجل حضرت مهدی(عج) فرا می‌رسد و دیده از جهان فرو می‌بندد، آنگاه امام حسین(ع) آن حضرت را غسل و كفن و حنوط می‌كند و به خاك می‌سپارد؛ چرا كه هرگز امام را جز امام غسل نمی‌دهد.» «بحارالأنوار»، ج ۵۳، ص ۹۴، ح ۱۰۲.
امام حسین(ع) فرمودند:
«اگر مهدی آل محمّد(ص) قیام كند، مردم او را نمی‌شناسند؛ زیرا او به سوی آنان می‌آید، در حالی‌كه جوانی رشید است و از بزرگترین آزمون‌ها این است كه صاحب مردم [امام زمان] جوان ظهور می‌كند؛ در حالی‌كه آنان می‌پندارند، او پیرمرد كهنسالی است.» «عقدالدرر»، ص ۴۱.
امام حسین(ع) فرمودند:
«با یكدیگر رابطه برقرار كنید و به همدیگر احسان كنید. سوگند به آن خدایی كه دانه را شكافت و جانداران را آفرید! بر شما آن چنان روزی فراخواهد رسید كه در آن هیچ كس برای پرداخت دینار و درهم (انفاقی) خود، جایی [و كسی] را پیدا نمی‌كند.» «عقد الدرر»، ص ۱۷۱.
امام حسین(ع) فرمودند:
«از رسول خدا(ص) شنیدم که سه مرتبه فرمودند:
«بر شما بشارت باد!» آنگاه فرمودند: «همانا مَثَل اهل بیت من، همچون مَثَل باغی است كه هر سال گروهی از آن [بهره می‌گیرند و] سیر می‌شوند، تا آخرین آنان برای مردمی ظهور می‌كند كه دریای جمعیتشان از همه گسترده‌تر و از همه ژرف‌تر و پر شاخه‌تر، و از همه خوش‌چین‌تر خواهند بود. چگونه هلاک می‌شوند مردمی كه اوّلینشان منم و آخرینشان دوازده نفر از سعادتمندان خردمند پس از من! و مسیح بن مریم در میان آنان خواهد بود. بله در این میان، همه نادانان نابود می‌شوند. آنان از من نیستند و من هم از آنان نیستم.» «بحارالأنوار»، ج ۳۶، ص ۳۸۳.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«سلام بر آن خون‌هاى جارى! سلام بر آن اعضاى قطعه قطعه شده! سلام بر آن سرهاىِ بالا رفته! سلام برآن بانوان بیرون آمده (از خیمه‌ها)! سلام بر حجّت پروردگار جهانیان! سلام بر تو (اى حسین بن على) و بر پدرانِ پاک و طاهرت!»
امام حسین(ع) فرمودند:
«از رسول خدا(ص) شنیدم که سه مرتبه فرمودند:
«بر شما بشارت باد!» آنگاه فرمودند: «همانا مَثَل اهل بیت من، همچون مَثَل باغی است كه هر سال گروهی از آن [بهره می‌گیرند و] سیر می‌شوند، تا آخرین آنان برای مردمی ظهور می‌كند كه دریای جمعيّتشان از همه گسترده‌تر و از همه ژرف‌تر و پر شاخه‌تر، و از همه خوش چین‌تر خواهند بود. چگونه هلاك می‌شوند مردمی كه اوّلینشان منم و آخرینشان دوازده نفر از سعادتمندان خردمند پس از من! و مسیح بن مریم در میان آنان خواهد بود. بله در این میان، همه نادانان نابود می‌شوند. آنان از من نیستند و من هم از آنان نیستم.» «بحارالأنوار»، ج ۳۶، ص ۳۸۳.
از امام حسین(ع) روایت شده كه فرمودند:
«در قائم ما [آل محمّد(ص)] سنّت‌هایی از پیامبران وجود دارد: سنّتی از ایوب…، سنّتی كه از ايّوب(ع) به ارث برده، گشایش پس از گرفتاری است.» «كمال الدین»، ص ۵۷۶.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«اگرچه زمانه مرا به تأخیر انداخت و مُقدَّرات الهى مرا از یارىِ تو باز داشت و نبودم تا با آنان که با تو جنگیدند، بجنگم و با کسانی که با تو دشمنى کردند، خصومت نمایم، (در عوض) صبح و شام بر تو مویه می‌کنم و به جاى اشک، بر تو خون می‌گریم…» «مفاتیح الجنان»، زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا.
امام سجّاد(ع) فرمودند: «امام حسین(ع) فرمودند:
«فرزندم علی جان! به خدا سوگند! خون من از جوشش نخواهد افتاد تا (خدا) مهدی(عج) را برانگیزد و او انتقام خونم را از هفتاد هزار منافق كافر فاسق بستاند.» «المناقب ابن شهر آشوب»، ج ۴، ص ۸۵.
از امام حسین(ع) پرسیدند: آیا حضرت مهدی(عج) به دنیا آمده است؟ فرمودند:
«نه؛ و اگر زمان او را ادراك كنم، در تمام عمرم به او خدمت خواهم كرد.» «عقدالدرر»، ص ۱۶۰.
شعیب بن ابی‌حمزه گوید: به محضر امام حسین(ع) تشرّف یافته، عرض كردم: [آقا جان] آیا شما صاحب الامر هستید؟
فرمودند: «نه.» عرض كردم: پس فرزند شماست؟ فرمودند: «نه.» عرض كردم: آیا فرزند فرزند شماست؟ فرمودند: «نه.»
پرسیدم: پس صاحب الامر كیست؟ فرمودند:
«آنكه زمین را پر از عدل خواهد كرد؛ همان گونه كه پر از ظلم گشته باشد. او پس از زمانی طولانی كه امامان پیشین رفته باشند، خواهد آمد؛ همان گونه كه رسول خدا(ص) پس از مدتی دراز كه از زمان پیامبران پیشین گذشته بود مبعوث شد.» «عقدالدرر»، ص ۱۵۸.
عمیره دختر نفیل گوید: از حسین بن علی(ع) شنیدم می‌فرمودند:
«آن امر (فرج) كه انتظارش را می‌كشید، رخ نخواهد داد؛ مگر اینكه در اثر آشفتگی و نابسامانی، دست‌های از شما از دسته دیگر برائت جوید و برخی از شما بر چهره برخی دیگر آب دهان بیفكند و گروهی از شما به كفرِ گروه دیگر شهادت دهد و بعضی از شما بعض دیگر را لعن فرستد.»
عمیره پرسید: در آن زمان هیچ خیری نیست؟!!
فرمودند: «همه خیرها در آن زمان جمع است. قائم ما قیام می‌كند و همه آن بدی‌ها را برطرف میسازد.» «الغیبة نعمانی»، ص ۲۰۵، ح ۹.
امام حسین(ع) فرمودند:
«آگاه باشید، به خدا سوگند! دنیا پایان نمی‌پذیرد؛ مگر خدا از نسل من، مردی را برانگیزد كه از شما [بنیاميّه] هزار نفر را به هلاكت رساند و با آن هزار، هزار نفر دیگر را هم، و با آن هزار، هزار نفر دیگر را نیز.» «الغیبة» طوسی، ص ۱۱۶.
از امام حسین(ع) روایت شده كه فرمودند:
«در قائم ما [آل محمّد(ص)] سنّت‌هایی از پیامبران وجود دارد: سنّتی از نوح… امّا سنتی كه از نوح(ع) به ارث برده، طول عمر است.» «كمال الدین»، ص ۵۷۶.
امام حسین(ع) فرمودند:
«او (مهدی(عج)) غیبتی [طولانی] دارد كه در آن گروه‌هایی از دین بر می‌گردند و گروه‌های دیگری بر دین خود پایدار می‌مانند و آزرده می‌شوند و به آنان [با طعنه] گفته می‌شود: «اگر راست می‌گویید، این وعده كی رخ می‌دهد؟» آگاه باشید هر كه در غیبت او بر این آزار و تكذیب‌ها صبر كند، همچون كسی است كه با شمشیر خود در ركاب رسول خدا(ص) جهاد می‌كند.» «كمال‌الدّین»، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.
امام عصر(عج) در بخشی از زیارت ناحیه مقدّسه (زیارت امام حسین(ع)) فرمودند:
«اى واى بر این سرکشان گناهکار! چرا که با کشتن تو، اسلام را کشتند و نماز و روزه را رها نمودند و سنت‌ها و احکام (دین) را از بین بردند و پایه‌هاى ایمان را منهدم نمودند و آیاتِ قرآن را تحریف کرده در (وادىِ) جنایت و عداوت پیش تاختند…»
از امام حسین(ع) روایت شده كه فرمودند:
«در قائم ما [آل محمّد(ص)] سنّت‌هایی از پیامبران وجود دارد: سنّتی از ابراهیم… سنّتی كه از ابراهیم به ارث برده، پنهان به دنیا آمدن و كناره گرفتن از مردم است.» «كمال الدین»، ص ۵۷۶.
