فهرست محتوا
پیشگویی حضرت علی(ع) از امر ظهور
حسین بن خالد، از امام رضا(ع)، از پدران بزرگوار خود(ع)، از امیر مؤمنان(ع) نقل می کند که فرمود: ای حسین، نهمین فرزند از نسل تو همان بپادارنده حق، و پیروز گرداننده دین اسلام [بر همه ادیان] و عدالت گستر است.
امام حسین(ع) فرمود: عرض کردم، آیا به راستی این شدنی است؟
فرمود: آری سوگند به آن خدایی که محمد(ص) را به پیامبری برانگیخت و او را بر همه آدمیان برگزید [این شدنی است]، ولی پس از غیبت و حیرتی که در آن مدت، جز خالصان و اهل یقین که خدا از آنان پیمان ولایت ما را گرفته و ایمان را در دل هایشان استوار داشته و با روحی از جانب خود یاری شان نموده، کسی بر دین خدا پایدار نمی ماند.
سعادت جاویدان
أبویحیی نقل می کند: مردی از امام حسین(ع) درباره امامان پرسید، حضرت فرمود: دوازده نفرند که به شمار نقبای بنی اسرائیل می باشند. نُه نفر آنان از فرزندان من هستند، آخرینشان قائم آل محمد(ص) است.
به یقین از رسول خدا(ص) شنیدم می فرمود: «بر شما بشارت باد، بر شما بشارت باد، بر شما بشارت باد، همانا مَثَل اهل بیت من همچون مثل باغی است که هر سال گروهی از آن [بهره می گیرند و] سیر می شوند.
تا آخرین آنان برای مردمی ظهور کند که دریای جمعیتشان از همه گسترده تر و [عمق و سِعِه فهم و ادراکشان] از همه ژرفتر و پر شاخه تر و [در میوه چینی از وجود نورانی امام عصرشان] از همه خوش چینتر خواهند بود.
[اینها همگی اهل نجات و رستگاری هستند] چگونه هلاک می شوند مردمی که اوّلینشان منم و آخرینشان دوازده نفر از سعادتمندان خردمند پس از من و مسیحبن مریم خواهد بود؟
بله در این میان، عمده نادانان [پیرو اهل دنیا] نابود می شوند، آنان از من نیستند و من هم از آنان نیستم.
نسل كوثر
ابوحمزه ثمالی، از امام محمد باقر(ع)، از امام سجاد(ع)، از امام حسین(ع) نقل می کند که فرمود:
روزی در سنین خردسالی بر جدم رسول خدا(ص) وارد شدم، حضرت مرا بر زانوی خود نشاند و فرمود:
همانا خدای سبحان از نسل تو ای حسین، نُه امام برگزیده که نهمین آنان قائم آل محمد(ص) است و همه آنان در فضیلت و منزلت [و مقام نورانیت]، نزد خدا برابرند.
از نسل حسین(ع)
حسین بن خالد، از امام رضا(ع)، از پدران بزرگوار خود(ع)، از امیر مؤمنان(ع) نقل می کند که فرمود:
ای حسین، نهمین فرزند از نسل تو همان بپادارنده حق، و پیروز گرداننده دین اسلام [بر همه ادیان] و عدالت گستر است.
امام حسین(ع) فرمود: عرض کردم، آیا به راستی این شدنی است؟ فرمود:
آری سوگند به آن خدایی که محمد(ص) را به پیامبری برانگیخت و او را بر همه آدمیان برگزید [این شدنی است]، ولی پس از غیبت و حیرتی که در آن مدت، جز خالصان و اهل یقین که خدا از آنان پیمان ولایت ما را گرفته و ایمان را در دل هایشان استوار داشته و با روحی از جانب خود یاری شان نموده، کسی بر دین خدا پایدار نمی ماند.
سعادت جاويدان
أبویحیی نقل می کند: مردی از امام حسین(ع) درباره امامان پرسید، حضرت فرمود: دوازده نفرند که به شمار نقبای بنی اسرائیل می باشند. نُه نفر آنان از فرزندان منند، آخرینشان قائم آل محمد(ص) است.
به یقین از رسول خدا(ص) شنیدم می فرمود:
بر شما بشارت باد، بر شما بشارت باد، بر شما بشارت باد، همانا مثل اهل بیت من همچون مثل باغی است که هر سال گروهی از آن [بهره می گیرند و] سیر می شوند،
تا آخرین آنان برای مردمی ظهور کند که دریای جمعیتشان از همه گسترده تر و [عمق و سِعِه فهم و ادراکشان] از همه ژرفتر و پر شاخه تر و [در میوه چینی از وجود نورانی امام عصرشان] از همه خوش چینتر خواهند بود، [اینها همگی اهل نجات و رستگاری اند] چگونه هلاک می شوند مردمی که اوّلینشان منم و آخرینشان دوازده نفر از سعادتمندان خردمند پس از من مسیح بن مریم خواهد بود؟
بله در این میان، عمده نادانان [پیرو اهل دنیا] نابود می شوند، آنان از من نیستند و من هم از آنان نیستم.
میراث دار
از امام حسین(ع) روایت شده که فرمود:
«در قائم ما [آل محمد(ص)] سنت هایی از پیامبران وجود دارد: سنتی از نوح، سنتی از ابراهیم، سنتی از موسی، سنتی از عیسی، سنتی از ایوب و سنتی از محمد(ص).
اما سنتی که از نوح(ع) به ارث برده است: طول عمر است. سنتی که از ابراهیم به ارث برده است: پنهان به دنیا آمدن و کناره گرفتن از مردم. سنتی که از موسی(ع) به ارث برده است: ترس و غایب شدن است.
سنتی که از عیسی(ع) به ارث برده است: اختلاف مردم درباره اوست. سنتی که از ایوب(ع) به ارث برده است: گشایش پس از گرفتاری است. و سنتی که از [پیامبر اکرم] محمد(ص) به ارث برده است: ظهور با شمشیر است.
غصب ارث دربرابر دیدگان
مرحوم صدوق با سند خود از شخصی هَمْدای نقل می کند که گفت: از امام حسين(ع) شنيدم می فرمود:
« قائم اين امت، نهمين فرزند من است، دارای غيبت [صغری و کبری] و او است که ميراث [و اموال] او در حالی که زنده است تقسيم می شود.»
نور جاودان قدر
راوی نقل می کند: …که امیرالمؤمنین حضرت علی(ع) در حالی که امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در محضر مبارک او بودند سوره مبارکه قدر را قرائت فرمود؛ امام حسین(ع) عرض کرد: «پدر جان! گویا شنیدن این سوره از دهان مبارک تو شیرینی ویژه ای دارد؟»
پس حضرت امیر(ع) در پاسخ او فرمود: «ای فرزند رسول خدا(ص) و فرزند من! من از این سوره [خاطره ای] دارم که تو خبر نداری، چون این سوره نازل شد جد تو پیامبر خدا(ص) مرا به حضور طلبید و آن را بر من قرائت فرمود.
سپس دست بر شانه راست من زده فرمود: ای برادر سرپرست و وصی امتم پس از من و ستیزگر با دشمنان من تا روزی که برانگیخته شوند! این سوره، پس از من برای توست و سپس در شأن فرزندان تو.
همانا برادرم جبرئیل که برادرم در میان فرشتگان است رویدادهای امّتم را در روش هایش برایم بازگو کرد و او آنها را همانند حوادث نبوت برای تو بازگو می کند، این سوره در قلب تو و اوصیاء تو تا هنگام طلوع فجر قائم آل محمد(ص)، نوری درخشان دارد.