الا ای دخــت پــیـغـمبـر! بـه شـهــرِ قـم قمر هستی
کریـم هـسـتی، شـفیع هستی، به این عالم سمر هستی
ســرای و صـحـن دلـجـویـت بـسـان گـوهـری نایاب
چــو الـمـاسـی نـهـفـتـه در صـدفها، غوطهور در آب
کــه لـطـف ایـزدی بـر مـا گـشـوده بــاب رحـمـت را
عـطـا کـرده بـه عـُـبـّادش شـفـاعـتبـخـشِ جـنت را
تــو مــعــصــوم از خـطـایـی و ز مـأیـوسـان شیطانی
تــو در عُــقــبــی امــیــدی و شـفـیعی همچو بارانی
بـهـشـتـی بـرتـر از صـحـن و سـرایـت نیست در عالم
چـراغــی چــون سـفــیــرانِ هـدایـت نیست در عالم
بــه شــوق دیــدن مــولا ز جــان کــردی تحـملها
کــه بــیــنـی روی مــولا را ولــی افــتــاد مشکلها
ز لـطـف خـود کـرم فـرمـا، بـه حـال مـا نـظـر فـرمـا
بـبـیـن ایـن حـال شـیـدا را، بـه جــان او شـرر فـرمـا
م.ع.شیدا