بانگ

بانگ الا یا ایهــا الــمـــهـــدی، مــدام الـوصــل نــاولــهــا
کـه در دوران هــجـرانــت، بسـی افـتــاد مشکــلـهـا

صــبــا از نکــهـت کویـت نـســیـمـی ســوی مـا آورد
ز سـوز شــعـلـه شـوقـت چـه تــاب افـتـاد در دلــهــا

چـو نــور مــهــر تـو تــابــیــد در دلــهـای مـشــتـاقـان
ز خــود آهـنـگ حــق کـردند و بـربسـتند مـحـمــلـهــا

 دل بـی بـهــره از مهــرت، حـقـیـقـت را کـجــا یــابــد
حــق از آیـیـنـه رویـــت، تــجــلــی کــرد بــر دلـــهـــا

بـه کـــوی خـود نشــانی ده که شـوق تـو مـحـبان را
ز تــقـــوا داد زاد ره، ز طـــاعـت بـســـت مـحـمـلـهـا

 به حق سجاده تزیین کــن، مهــل محراب و مـنـبـر را
کــه دیــوان فـلـک صـــورت، از آن سـازند مـحـفــلـها

شـب تـاریـک و بـیـم مــوج و گـردابـی چـنـیـن هــایـل
ز غــرقــاب فــراق خــود رهــی بـنـمـا بـه ساحـلــهــا

اگر دانستـمـی کـویت، به سـر مـی آمـدم سـویـــت
خـوشـا گــر بـودمــی آگــه، ز راه و رســم مـنـزلــهــا

چو بینی حجت حق را، به پایش جان فشان ای فیض
متـی مـا تــلــق مــن تــهــوی، دع الـدنیـا و اهـمـلها

فیض کاشانی بر ثانیه ظهور مـهـــدی (عج) صلوات