خداوندا!
ما مدعیان دروغزن انتظاریم. حرف از چشم انتظاری محبوب میزنیم، اما بهاندازه سادهترین دوستانمان هم گوش به زنگ آمدنش نیستیم. الفبای انتظار را به ما بیاموز و لذت انتظار را به ما بچشان.
خدایا!
اگر بناست آن محبوب آسمانی را فقط چشمهای پاک ببیند، پس آلودگان و تَردامنان سر بر شانه که بگذارند؟
خدایا!
به چه کار میآید این چشم اگر به روی آن عزیز غایب از نظر گشوده نشود و به چه کار میآید این دل اگر قربانی ظهور نگردد؟
خدایا!
همراهی، همدمی، همنفسی، به ستوه آمدیم از این همه بیکسی!
خدایا!
در این وانفسای آخرالزمان که عموم خلایق بنده نان یا برده شیطان گشتهاند، جرعهای آزادگی نصیب ما فرما!
خدایا!
شیعه آخرالزمان را همین شرمساری بس که محبوب و مرادش مدام یاد او کند – ولا ناسین لذکرکم – و او هیچ از مراد خویش یاد نکند. ما را از این شرمساری برهان!
خدایا!
تنها چاره جاهلیت آخرالزمان، ظهور حجت خاتم است، در فرجش تعجیل فرما!
خدایا!
به که باید گفت جز خودت که هجرت محبوب، ریشه طاقتمان را سوزانده و درخت وجودمان را به خشکی نشانده است.
ماهنامه موعود شماره ۶۴