موعود پایگاه اینترنتی موعود
اوّلین پیش‌شماره موعود در آبان ماه ۱۳۷۵ در تیراژی محدود منتشر شد و با گذار ماه‌ها و سال‌ها مقاومت و پایداری، اینک, با عنایت و توجّه حضرت مولانا، صاحب‌الزّمان، ارواحنا له الفداء، در ایام برگزاری جشن میلاد مبارک حضرتش نودمین شماره آن تقدیم ایشان می‌گردد و درست در همین ایام، دوره جدید انتشار مجله «موعود نوجوان» نیز در قطع و قالبی متفاوت در معرض دید و مطالعه عموم نوجوانان و خانواده‌ها قرار می‌گیرد.
شایسته است در این گزارش مختصر به اطلاع برسانیم که امروزه، موعود، با در اختیار داشتن دو پایگاه اطلاع‌رسانی بر روی شبکه جهانی اینترنت با آدرس‌های «www.mouood.org» و «www.mastoor.ir»، انتشار بیش از یک‌صد عنوان کتاب فرهنگی و مهدوی، انتشار هفتمین مجلد از مجموعه دایرهالمعارف موعود آخرالزّمان، همچنان از نظر تنوع آثار و خدمات، مؤسسه‌ای پیشتاز در حوزه فرهنگ مهدوی است.
موعود، این‌همه را مرهون عنایات حضرت صاحب‌الزمان(ع) است و چونان همیشه خود را تنها و تنها محتاج ایشان و رخصتشان برای ادامه توفیق خدمت می‌شناسد.
شایان ذکر است، سایت موعود، در میان کلیه سایت‌های فعال جهان بر روی شبکه اینترنت، در رتبه ۷۹۰۰۰ قرار گرفته است.
سال هشتاد و هفت موعود با گشایش دفتر نشر لوح‌های فشرده به صورت حرفه‌ای و جذّاب، جوانان و نوجوانان علاقه‌مند را مواجه با آثار جذّاب و جدید ساخته است.
جز اینها، در تمامی طول سال‌های گذشته، برگزاری جلسات سخنرانی، شرکت در کنفرانس‌ها و همایش‌ها و برگزاری نمایشگاه‌های عرضه محصولات فرهنگی جایگاه ویژه‌ای به مؤسسه فرهنگی موعود بخشیده است. تنها در سال گذشته موعود در ۲۲۶ برنامه علمی، نشست و همایش شرکت فعال داشته است.
ارائه سرفصل‌های نو، رویکردهای ویژه فرهنگی، نقدهای سیاسی اجتماعی، ارزیابی مستمرّ عملکرد فرقه‌ها و گروه‌های شبه مذهبی، ردیابی مدعیان مهدویت و انتشار اخبار و تحلیل‌های روز از سوی موعود و از طریق آثار موعود باعث بروز موج گسترده‌ای از فعالیت‌ها و موضع‌گیری‌ها در کشور بوده است. چنان‌که، عموم فعالان حوزه فرهنگ مهدوی، رویکردهای موعود را دستمایه فعالیت‌ها و محتوای آثار و نشست‌های خود ساخته و پیش می‌روند.
تغذیه صدها سایت و وبلاگ و همراهی با صدها کانون فرهنگی مهدوی در دانشگاه‌ها و در سطح جامعه باعث بوده تا بحمدالله امروز نگاه و نگرش منتقدانه و جستجوگرانه موعود در میان آنها تبدیل به نگرشی عام و همه‌گیر شود. در این میان، نگاه منتقدانه موعود به غرب، یهودیت صهیونیستی، جریان‌های موعودگرایی مسیحی، سینمای هالیوود و مدعیان مهدوی، قابل شناسایی و توجه است. آثار متنوع موعود و رویکرد مندرج در آنها باعث بود تا به تدریج، عموم فعالان حوزه فرهنگ مهدوی با دوری گزیدن از رویکردهای سطحی و صرفاً شخصی قدم در میدان وسیع، ژرف و مؤثر فرهنگی بگذارند و گفت‌وگو از پهنه‌های اجتماعی و حتی سیاسی را نیز در دستور کار خود وارد سازند، چنان‌که امروزه، همایش‌ها و نشست‌هایی با این رویکردها در کشور در حال اجراست. اگرچه تصمیمات شتاب‌زده، هیجان‌زدگی در وقت کشف پاره‌ای از عناوین مهدوی، دسترسی به مناصب و پست‌های رسمی و حمایت مالی سازمان‌های رسمی و دولتی، میدان را برای اجرای طرح‌های تکراری، عرضه برخی آثار سطحی و کم‌ارزش و حتی ریخت و پاش‌های ناروا در برگزاری نشست‌ها و کنفرانس‌های پرهزینه و کم‌خاصیت منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای باز کرده و همین امر در خود و با خود زمینه‌های تشکیک در میزان باور و خلوص فعالان این حوزه را ـ نزد مردم ـ فراهم آورده است, امّا امید می‌رود سیر تکوینی این فعالیت‌ها و پرسش‌های دردمندانه و جدّی با عنایت حضرت، مسبّب بازنگری در عملکردها و رویکردها شود و زمینه اصلاح‌گری بر مبنای فرهنگ مهدوی و انتظار را بیش از پیش فراهم آورد.
نباید از یاد برد که دشمن همواره با سوء استفاده از موقعیت‌ها و دسیسه‌ها سعی در تبدیل کردن فرصت‌ها به تهدیدها داشته و دارد.
توجّه به موارد زیر می‌تواند زمینه‌های رشد آسیب و تهدید درونی فعالیّت‌ها در گستره فرهنگ مهدوی را از بین ببرد:
۱. دوری از بدعتِ دولتی کردن همه چیز و همه کس،
۲. پرهیز از تبلیغات و هوچی‌گری بی‌محتوا،
۳. مقدم داشتن محتوا و معنا بر صورت‌سازی و قالب‌آرایی،
۴. مصروف همه همت برای خودسازی و پالایش جسم و جان،
۵. چشم‌پوشی از رقابت قبیح و رویکرد به همدلی و همراهی،
و…
باید متذکّر این معنا بود که بدون کسب رخصت و توفیق برای خدمت به حضرت، هیچ صاحب نام و جاهی به جایی نرسیده و نخواهد رسید و…
طیّ همه سال‌های گذشته، غفلت از مطالعات فرهنگی و شناسایی مبادی و مبانی فرهنگ و تمدن غربی باعث بوده تا برخی نادانسته از دین و محتوای منابع دینی وسیله‌ای و مجوزی برای تأیید و تکریم مدینه غربی و فرهنگ و تمدّن الحادی آن بسازند. اینک بیم آن می‌رود که همان عامل و انگیزه باعث شود تا برخی ناخواسته فرهنگ مهدوی و مهدویت را وسیله تطهیر و تقدیس تاریخ غرب الحادی قرار داده، باعث سکولاریزه شدن بیش از پیش فرهنگ دینی شوند. از همین روست که موعود هماره خانواده بزرگ موعودیان را متذکّر همپایی و همگامی مطالعات فرهنگی و مهدوی شده است و بر توجّه جدّی به غرب‌شناسی و دشمن‌شناسی تأکید داشته است.
نباید از این معنا غفلت کرد که امواج فتنه‌های آخرالزّمانی در آخرین سال‌های قبل از ظهور پرتوان‌تر و بلندتر از هر زمان فرو خواهند آمد، به همین سبب بازار شبهات و میدان فرقه‌ها نیز بیش از پیش داغ خواهد شد.
مهیّا شدن برای مصونیت بخشی به خانواده‌ها وجوانان و مراقبت جدّی فرهنگی از نسل زمینه‌ساز، در زمره مهم‌ترین تکلیف ما در این عصر است. این مهم از مردان ملتهب و شتاب‌زده، هیجانی، معتادان سیاست و سیاست‌بازی، تشنگان نام و جاه و بالاخره طالبان ثروت و قدرت برنمی‌آید. چنانچه از مردان عوام‌زده و مبتلای عوام‌زدگی و دورمانده از خردورزی نیز کاری ساخته نیست.
در تحولات فرهنگی، این مردان اهل تفکر و فرهنگ‌اند که طلایه‌دار تاریخ آینده می‌شوند و نه سیاستمداران مانده در گرداب عمل سیاسی و عاری از خردورزی، امّا چه می‌توان کرد که «سیاست و تبلیغ» چنان پر سر و صدا شرایط را دیگرگون می‌سازند که مجال تفکر از بین می‌رود.
موعود، امروز و فردای خود را به رخصتی و توفیقی بسته است که امید دارد با عنایت حضرت موعود(ع)، حاصل آید و با آن امید روزان و شبان را سپری می‌سازد که بتواند به مثابه یک منتظر چراغی و شمعی فراروی آن یار سفر کرده روشن نگه دارد و همگان را دعوت به انتظار و آمادگی نماید.
این بسط «تفکر آماده‌گر» است که زمینه‌های رویکرد عمومی و آینده را فراهم می‌آورد و جان‌ها را برای انعقاد عهد با ساحت مقدّس ولیّ دوران و حجّت حیّ، حضرت صاحب‌الزّمان(ع) مهیّا می‌سازد.
والسّلام
تصدق خاک پای آن محبوب منتظر
سردبیر
