بچّه‌های دو كوچه بالاتر

تقدیم به تمامی‌کودکانی که می‌میرند تا مدالی بر سینه سربازی نصب شود

بچّه‌های دو کوچه بالاتر
زیر توپ و تفنگ می‌خوابند
آسمان را لحافشان کردند
روز و شب روی سنگ می‌خوابند
٭ ٭ ٭
بچّه‌های دو کوچه بالاتر
توی هر کفششان پر از جنگ است
جای سارا انار و دارا عشق
دفتر مشقشان پر از جنگ است
٭ ٭ ٭
صبح‌ها می‌دَوَد پی آنها
مرگ با کیف مدرسه در راه
جای برنامه کودک و بازی
شب و کابوس چکمه‌های سیاه
٭ ٭ ٭
نافشان را گلوله می‌بُرد
در جهانی لبالب از کینه
هر زمان کودکی که می‌میرد
می‌شود یک مدال بر سینه
سیّد محسن حسینی