کودکان مادران افسرده مستعد ابتلا به بیماری های روانی

فرزندان مادران افسرده، در معرض خطر بالای بروز اضطراب و اختلال سلوک هستند، اما کارکرد خوب سیستم اکسیتوسین ممکن است این خطر را کاهش دهد. افسردگی پس از زایمان تا ۱۵ درصد از زنان را تحت تأثیر قرار می دهد که بسیاری از آن‌ها تشخیص داده نمی شوند و تأثیر بلند مدتی بر روی فرزندان آن‌ها خصوصاً رشد اجتماعی و عاطفی آن‌ها دارد.
پژوهشگران دریافتند فرزندانی که در ۵ سال اول زندگی در معرض افسردگی مزمن مادران خود قرار می گیرند، تا زمانی که به سن مدرسه برسند، به احتمال بیشتری دچار اختلالات روانپزشکی می شوند؛ حدود ۶۰ درصد این فرزندان دچار اختلال اضطرابی و یا اختلال سلوک می‌شوند؛ در مقایسه با این کودکان، فقط ۱۵ درصد فرزندانی که مادران آن‌ها از سلامت روانی برخوردارند، تا زمانی که به سن مدرسه برسند دچار یک اختلال روانپزشکی می شوند.

پژوهشگران نوارهای تصویری زیادی از تعامل خانواده ها تهیه کردند و مشاهده کردند که فرزندان مادران افسرده از نظر اجتماعی کمتر درگیر هستند، بیشتر کناره گیری می کنند و مهارت وارد شدن در تعاملات میان اعضای خانواده هایشان را ندارند. هم چنین، آن‌ها سطوح پایینی از همدلی را نسبت به درد و اندوه غریبه ها نشان می دهند.
علاوه بر این، مادران افسرده و فرزندان آن‌ها سطوح پایین تری از اکسیتوسین را در بزاق دهان داشتند. این یافته جالبی است، چون سیستم اکسیتوسین یک سیستم زیست شناختی است که از توانایی و ظرفیت ما برای شکل دهی ارتباطات اجتماعی، روابط نزدیک، اعتماد کردن و همدل بودن با دیگران پشتیبانی می کند.
کارکرد سیستم اکسیتوسین به مصون نگاه‌ داشتن بعضی از فرزندان در برابر تأثیرات افسردگی مزمن پس از زایمان کمک می کند. سیستم اکسیتوسین به عنوان یک حلقه پسخوراندی رفتاری ـ زیستی عمل می کند و اقداماتی مانند لمس کردن، تماس نزدیک و خیره شدن در چشم ها می تواند سیستم اکسیتوسین را فعال کند. اگر بدانیم که عملکرد این سیستم مختل شده است، مداخلاتی مرتبط با اکسیتوسین وجود دارد که می تواند تا زمانی که فرزندان کم سن هستند، کمک کننده باشد؛ این مداخلات امکان ایجاد یک محدوده حمایتی را برای مشکلات اجتماعی و عاطفی و هم چنین پیشرفت آسیب شناسی روانی فراهم می کند.

برگرفته از مقاله :
Kids of Depressed Moms More Apt to Suffer Mental. Brooks , Megan . 2011