موعود پایگاه اینترنتی موعود
وقتی دو نفر با هم آشنا می شوند، اوایل رابطه، فاصله هایی با هم دارند که ناشی از خجالت و رودربایستی و عدم شناخت یکدیگر و نبود صمیمیت است؛ اما هر چه این ارتباط پیش می رود، فاصله کمتر می شود و بعد از ازدواج می توان گفت فاصله کاملا از بین می رود و زن و شوهر به هم نزدیک می شوند. حاصل از بین رفتن فاصله ها صمیمیت است؛
وقتی دو نفر با هم آشنا می شوند، اوایل رابطه، فاصله هایی با هم دارند که ناشی از خجالت و رودربایستی و عدم شناخت یکدیگر و نبود صمیمیت است؛ اما هر چه این ارتباط پیش می رود، فاصله کمتر می شود و بعد از ازدواج می توان گفت فاصله کاملا از بین می رود و زن و شوهر به هم نزدیک می شوند. حاصل از بین رفتن فاصله ها صمیمیت است؛ یعنی همسران با هم صمیمی می شوند و از هم خجالت نمی کشند. شوخی حالتی است که در صمیمیت پیش می آید. شوخی حالتی مثبت در ذهن است و موقعی ایجاد می شود که فردی، موضوعی ناهمخوان، غیرمنتظره یا سرگرم کننده را بگوید یا انجام بدهد یا موقعیتی با همین توصیف برای کسی اتفاق بیفتد که دیگران را بخنداند. اما در زندگی مشترک همیشه شوخی باعث خنده نمی شود. گاهی شوخ طبعی زیاد باعث دلخوری می شود. وجود شوخی در زندگی مشترک لازم است و نبود آن و خشکی رفتار همسران با هم می تواند مشکل ساز شود. در ادامه به نکات بیشتر و دقیق تری راجع به شوخ طبعی همسران اشاره می کنیم.
● شخصیت های شوخ طبع
شوخ طبعی خصلتی است که بعضی افراد از آن برخوردارند. افراد شوخ طبع معمولا از خنداندن دیگران لذت می برند. این افراد زیاد می خندند و اهل لطیفه گفتن و تعریف کردن خاطرات خنده دار هستند و اتفاقات را از دید طنز می نگرند.
در میان این افراد، کسانی هستند که زندگی را نیز شوخی می گیرند و هیچ اتفاقی نمی تواند آنها را ناراحت کند و در واقع در شوخی کردن و به شوخی گرفتن مسائل افراط می کنند. معمولا همسران این دسته آنها را بی مسوولیت می دانند؛ چون هیچ وقت نگران مشکلات و اتفاقات نیستند و همسرشان مجبور است به جای آنها هم نگران باشد.
همسران کسانی که زندگی را شوخی می گیرند و در مسائل مهم زندگی جدیت ندارند، به مرور عصبی و پرخاشگر می شوند و دیگر شخصیت همسران شوخ طبع شان برایشان جذاب نیست و گاهی عذاب آور هم هست. این افراد باید به یاد داشته باشند که زندگی را باید جدی گرفت و در قبال آن احساس مسوولیت کرد. افراد شوخ طبع چون می توانند استرس و اضطراب را براحتی از خود دور کنند، با کمی تغییر در رفتارشان می توانند به همسرشان آرامش دهند نه این که با شوخی گرفتن همه چیز او را عصبی کنند. این افراد می توانند از آرامش شان در جهت مثبت استفاده کنند.
در مورد شوخی و بذله باید مراقب بود که در آن، فرد خاصی هدف قرار نگیرد؛ بلکه موقعیت ها بهانه اصلی شوخی و بذله باشند.
دسته ای دیگر از افراد شوخ طبع، کسانی هستند که همه چیز را مسخره می کنند و مسخره کردن را با شوخی اشتباه می گیرند. همسران این افراد اعتماد به نفس خود را از دست می دهند؛ چون دائما در حال مسخره شدن هستند. این افراد از اشتباهات لغوی تا زمین خوردن یا نقاط ضعف افراد نمی گذرند و آنها را به سخره می گیرند. آنها متوجه این موضوع نیستند که همسرانشان دلشکسته و غمگین می شوند. آنها باید یاد بگیرند که مسخره کردن دیگران را می رنجاند و خنداندن دیگران به قیمت آزار رساندن به کس دیگری اصلا کار درستی نیست. در مورد شوخی و بذله باید مراقب بود که در آن، فرد خاصی هدف قرار نگیرد؛ بلکه موقعیت ها بهانه اصلی شوخی و بذله باشند. توجه کنید که مضحکه قرار دادن یک نفر در جمع، جنبه طنز ندارد و حتی شوخی هم نیست. فقط می توان آن را تظاهر مستقیم پرخاشگری دانست. این کار موجب افزایش تنش در جمع و کاهش سطح بهداشت روانی می شود و در همسران باعث از بین رفتن دوستی و محبت بین آنها خواهد شد.
دسته ای دیگر از افراد شوخ طبع، کسانی هستند که در عین شوخ طبعی با مسوولیت و جدی اند و به دیگران و بخصوص همسرشان احترام می گذارند و مواظبند با شوخی، کسی را ناراحت نکنند. این افراد با شوخ طبعی خود به دیگران آرامش می دهند و باعث می شوند دیگران در کنار آنها شاد باشند.
حال فرض کنید یک فرد بسیار جدی با شخصی ازدواج کند که همه چیز را به شوخی می گیرد و به هیچ چیز زندگی اهمیت زیادی نمی دهد. شخصیت های متضاد، ابتدای کار برای هم جذابند؛ اما وقتی وارد زندگی می شوند، این تفاوت های آشکار باعث ایجاد مشکلات در زندگی می شود. فرد جدی می خواهد توجه همسرش را بر مسائل زندگی متمرکز و با همکاری جدی او مشکلات را حل کند؛ اما همسرش می خواهد او سختگیر نباشد و همه چیز را اینقدر جدی نگیرد. این همه فاصله در اختلاف عقیده مشکل ساز است، مگر این که هر دو طرف از این همه جدیت یا این همه شوخ طبعی دست بردارند و به تعادل برسند.
● شوخی یا بیان دلخوری ها ؟
بعضی افراد برای این که اعتراض ها و ناراحتی های خود را بیان کنند، از راه شوخی وارد می شوند و با جمله های کنایه آمیز حرف خود را می زنند. این کار تا جایی که به بی احترامی و مسخره کردن نینجامد، اشکالی ندارد. شما باید در رفتار همسرتان دقت کنید و از شوخی های او متوجه منظورش بشوید، اما این دقت نباید تبدیل به یک وسواس شود، طوری که هر شوخی را به منظور ناراحتی برداشت کنید. کسی که دلخوری هایش را با شوخی بیان می کند، شاید در گفتن مستقیم آن دچار مشکل است و شاید هم دوست ندارد راجع به این موضوع بحث کند. او فقط می خواهد ناراحتی اش را بیان کند. یادتان باشد که شما باید آنقدر با همسرتان دوست باشید که بتوانید براحتی ناراحتی های خود را به او بگویید و همسرتان نیز با شما این گونه باشد. پس از کنایه زدن بپرهیزید؛ اما بیان دلخوری ها برای زمانی که نمی توان براحتی حرف دل را زد، می تواند یک راه باشد که البته نباید در آن افراط کرد.
منبع : روانکده
