سيره عملي امام خميني (ره) در ماه مبارک رمضان

امام خمینی(ره)توجه ویژه‏اى نسبت ‏به ماه رمضان داشتند و ملاقات‏هاى خود را در این ماه تعطیل مى‏کردند و به دعا و تلاوت قرآن و… مى‏پرداختند. ایشان مى‏گفتند: «خود ماه مبارک رمضان، کارى است‏».
یکى از یاران امام، در این‌باره گفته است: در این ماه، ایشان دگرگونى خاصى متناسب با این ماه در زندگى خود ایجاد مى‏کردند، به‌گونه‏اى‌که این ماه را، سراسر، به تلاوت قرآن مجید و دعا مشغول می‌شدند.
ایشان، به هنگام سحر و افطار، بسیار کم مى‏خوردند، به گونه‏اى که خادم‏شان فکر مى‏کردند که امام، چیزى نخورده است!
امام راحل توجه خاصى به نوافل داشتند و هرگز نوافل را ترک نمى‏کردند. نقل شده است که امام در نجف اشرف، با آن گرماى شدید، ماه مبارک رمضان را روزه مى‏گرفتند و با این که در سنین پیرى بودند و ضعف بسیار داشتند، تا نماز مغرب و عشاء را به همراه نوافل به‏جاى نمى‏آوردند، افطار نمى‏کردند! و شب‏ها تا صبح، نماز و دعا مى‏خواندند و بعد از نماز صبح، مقدارى استراحت مى‏کردند و صبح زود، براى کارهایشان آماده مى‏شدند. خانم زهرا مصطفوى مى‏گوید: راز و نیاز امام و گریه‏ها و ناله‏هاى نیمه‌شب ایشان، چنان شدید بود که انسان را بى‌اختیار، به گریه مى‏انداخت. در ماه مبارک رمضان، این شب‌زنده‌دارى و تهجد، وضعیت دیگرى داشت.
یکى از محافظان بیت امام مى‏گوید: در یکى از شب‏هاى ماه مبارک رمضان، نیمه‌شب، براى انجام کارى مجبور شدم از جلوى اتاق امام گذر کنم. حین عبور، متوجه شدم که امام، زارزار گریه مى‏کردند! هق هق گریه‏ امام که در فضا پیچیده بود، واقعاً مرا تحت‌تأثیر قرار داد که چگونه امام، در آن موقع از شب، با خداى خویش راز و نیاز مى‏کند.

توجه ویژه به قرآن

امام خمینى(ره)توجه خاصى به قرآن داشتند، و در هر فرصتى که به ‌دست مى‏آوردند، ولو اندک، قرآن مى‏خواندند. بارها دیده شد که امام، حتى در دقایقى قبل از آماده شدن سفره – که معمولا به بطالت مى‏گذرد – قرآن تلاوت مى‏کنند. امام بعد از نماز شب تا وقت نماز صبح، قرآن مى‏خواندند.
یکى اطرافیان امام مى‏گوید: امام در نجف، چشم‏شان درد گرفت و به دکتر مراجعه کردند. دکتر بعد از معاینه‏ چشم امام گفت: «شما باید چند روزى قرآن نخوانید و به چشم‏تان استراحت ‏بدهید». امام خندیدند و فرمودند: «دکتر! من، چشم را براى قرآن خواندن مى‏خواهم؛ چه فایده‏اى دارد که چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما یک کارى کنید که من بتوانم قرآن بخوانم.»

گزیده‌ایى از توصیه‏ ها و سفارش‏هاى امام راحل به‌مناسبت ماه مبارک رمضان

شما در این چند روزى که به ماه رمضان مانده، به فکر باشید، خود را اصلاح کرده، توجه به حق‌تعالى پیدا نمایید.
از کردار و رفتار ناشایست خود، استغفار کنید! اگر خداى نخواسته، گناهى مرتکب شده‏اید، قبل از ورود به ماه مبارک رمضان، توبه کنید. زبان را به مناجات حق‌تعالى عادت دهید. مبادا در ماه مبارک رمضان، از شما غیبتى، تهمتى و خلاصه گناهى سر بزند و در محضر ربوبى، با نعم الهى و در مهمان‌سراى بارى‌تعالى، آلوده به معاصى باشید! شما اقلاً، به آداب اولیه‏ روزه عمل نمایید و همان‌‏طورى که شکم خود را از خوردن و آشامیدن نگه مى‏دارید، چشم و گوش و زبان را هم از معاصى باز دارید! از هم اکنون بنا بگذارید که زبان را از غیبت، تهمت، بدگویى و دروغ نگهداشته، کینه، حسد و دیگر صفات زشت ‏شیطانى را از دل بیرون کنید.
اگر با پایان‌یافتن ماه مبارک رمضان، در اعمال و کردار شما هیچ‌گونه تغییرى پدید نیامد، و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقى نکرد، معلوم مى‏شود روزه‏اى که از شما خواسته‏اند، محقق نشده است.
اگر دیدید کسى مى‏خواهد غیبت کند، جلوگیرى کنید و به او بگویید: «ما، متعهد شده‏ایم که در این سى‌‏روز ماه مبارک رمضان، از امور محرمه خوددارى ورزیم.» و اگر نمى‏توانید او را از غیبت ‏باز دارید، از آن مجلس خارج شوید؛ ننشینید و گوش کنید! باز تکرار مى‏کنم تصمیم بگیرید در این سى روز ماه مبارک رمضان، مراقب زبان، چشم، گوش و همه‏ اعضا و جوارح خود باشید.
توجه بکنید که به آداب ماه مبارک رمضان عمل کنید؛ فقط دعا خواندن نباشد، دعا به معناى واقعى‏اش باشد.

منابع:
پا به پاى آفتاب/ ۱/۲۸۶
سیماى فرزانگان، ص ۱۵۹
برداشت‏هایى از سیره‏ امام خمینى (ره)، ج ۳، ص ۱۳۲
جلوه‏اى از خورشید، ص۹۰

برچسب هاامام خمینی رمضان