موعود پایگاه اینترنتی موعود
از نخستین روزها که امام مهدى(عج) به امر الهى از دیدگان پنهان شده، این سؤال مطرح گردیده که چگونه کودک پنج ساله مى توانست امام بشود؟
ولى پاسخ آن را قرآن مى دهد و مولوى در نیم بیتى نیز پاسخ داده است: «کار نیکان را قیاس از خود مگیر» .
طراح شبهه تصور کرده است که همه کودکان یکنواخت به دنیا مى آیند و بر همگان حکم واحدى را پیاده کرده است.
قرآن از زبان حضرت مسیح در گهواره درباره خودش نقل مى کند که فرمود:
( قال إنّى عبد الله آتانى الکتاب وجعلنى نبیّاً... ). [۱]«و من بنده خدا هستم، انجیل را به من داده و مرا پیامبر ساخته است…».
این جمله ها را کودک شیرخوار به زبان مى آورد. روح او در آن روز به‌اندازه اى بزرگ و بزرگوار بود که مى توانست این سخنان را به میان آورد و از نبوت فعلى خود گزارش دهد، آیا حق دارید به خدا اعتراض کنید که چگونه کودک شیرخوار، پیامبر شده است؟
گاهى تصور مى شود که حضرت مسیح در آن دوران کودکى داراى چنین مقامى نبوده بلکه از آینده خود خبر مى دهد ولى این نوع تأویلى است ممنوع، همه جمله ها به صورت فعل ماضى آغاز شده و مى فرماید: ( آتانى الکتاب وجعلنى نبیّاً ) .
درباره حضرت یحیى قرآن مجید مى فرماید:
( وآتیناه الحکم صبیّاً ). [۲]«اى یحیى کتاب آسمانى را با نیرومندى بگیر و ما در کودکى به او فرمان نبوت دادیم».
درست است که دوران شکوفایى عقل انسان، معمولاً حدّ و مرز خاصى دارد، ولى مى دانیم همیشه در انسانها افراد استثنایى وجود داشته‌اند. چه مانعى دارد که خداوند، این دوران را براى بعض از بندگانش به خاطر مصالحى فشرده تر کند، و در سال هاى کمترى خلاصه نماید.
بنابراین، چه مانعى دارد که حضرت مهدى(عج) از این کودکان استثنایى باشد که در دوران کودکى عقل او شکوفا و دستگاه فکرى او تکامل یافته باشد؟
در این جا ما حدیثى را از امام جواد(علیه السلام) نقل مى کنیم که او هم از دوران کودکى به امامت رسید.على بن اسباط مى گوید: به خدمت امام جواد(علیه السلام) رسیدم در حالى که سنّ او کم بود. من درست به قامت او خیره شدم تا به ذهن خویش بسپارم به هنگامى که به مصر باز مى گردم کم و کیف مطلب را براى یاران، نقل کنم. در این فکر بودم که دیدم امام جواد(علیه السلام)، رو به سوى من کرد و گفت: اى على بن اسباط، خداوند کارى را که در مسأله امامت کرده، همانند کارى است که در نبوّت کرده است.
گاه مى فرماید: ( وآتیناه الحکم صبیّاً ) یعنى در کودکى فرمان نبوت مى دهد و گاه درباره انسان ها مى فرماید:
( حتى إذا بلغ أشدّه أربعین سنه ).
«هنگامى که به حد بلوغ کامل عقل به چهل سال رسید».
بنابراین همان گونه که ممکن است خداوند، حکمت را به انسانى در کودکى بدهد و در قدرت اوست که در چهل سالگى آن را به کسى بدهد. [۳]امّا چرا ظهور نمى کند؟ این نه از ترس است، بلکه از نظر فراهم نشدن شرایط است، گاهى مى گویند شرایط در جمهورى اسلامى ایران فراهم است. این هم یک نوع ناآگاهى از فلسفه غیبت است. او امام جهانیان است که سریر عدالت در همه نقاط در انتظار اوست. باید آمادگى براى پذیرش دعوت او در نوع افراد در غالب جاها وجود داشته باشد.
[۲] . مریم/ ۱۲.
[۳] . نورالثقلین، ج۳، ص ۳۲۵.
پایگاه آیت الله سبحانی
