موعود پایگاه اینترنتی موعود
دنیا خانه ای است که با بلاها و گرفتاری ها پیچیده شده است، ازاین رو انسان، انتظار راحتیِ مطلق و بی مصیبت را نداشته باشد، دنیا پیری دارد، بیماری و مرگ دارد. در بین این مصائب، چندمصیبت است که شکننده و غیرقابل جبران است. امیر مؤمنان علی (علیه السلام) خطبۀ بلیغی ایراد فرمود و در پایان آن فرمودند: «أَیُّهَا النَّاسُ سَبْعُ مَصَائِبَ عِظَامٌ نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْهَا عَالِمٌ زَلَّ وَ عَابِدٌ مَلَّ وَ مُؤْمِنٌ ضَلَّ وَ مُؤْتَمَنٌ غَلَّ وَ غَنِیٌّ أَقَلَّ وَ عَزِیزٌ ذَلَّ وَ فَقِیرٌ اعْتَلَّ؛ [۱] مردم بیدار باشید هفت مصیبت بزرگ و عظیم است که از آن ها به خدا پناه می‌بریم: ۱. عالمی‌که بلغزد (و اشتباه کند و یا گمراه شود)؛ ۲. عابدی که از عبادت ملول و خسته شود؛ ۳. مؤمنی که گمراه شود؛ ۴. آدم امینی که خیانت کند؛ ثروتمندی که فقیر (و ورشکست) شود؛ ۶. عزیز و با عزتی که ذلیل شود؛ ۷. فقیری که بیمار شود.»
[۱]. مستدرک الوسائل، ج۵، ص۲۶۸، باب ۶۰.
سید جواد حسینی
