موعود پایگاه اینترنتی موعود
علی(ع) در خطبه ۳۲ جامعه را به خاطر عدم دل نگرانی نسبت به بلاهای احتمالی مذمت کرده و می فرمایند ما در زمانه ای زندگی می‌کنیم که “نمی ترسیم از آن امر درهم کوبنده تا اینکه بر ما فرود آید”. به عبارتی با بی خیالی پیش می رویم و احتیاط های لازم را انجام نمی دهیم تا اینکه گرفتار می‌شویم.
دل نگرانی‌های مولا از کوته بینی/ بی خیالی، فریب خوردگی است
گروه فرهنگ جهان نیوز ـ فرزاد جهان بین: از جمله واژگان مورد توجه در نهج البلاغه دو واژه “خوف” و “حزم” است. علی(ع) در نهج البلاغه بارها بر دلواپسی و نگرانی خود تاکید کرده‌اند و همواره با پرهیز از بی خیالی و خوش خیالی بر دوراندیشی تاکید نموده‌اند.
در زیر به نمونه هایی اشاره می‌کنم:
ایشان در خطبه ۲۸ و ۴۲ با اشاره به دل نگرانی نسبت به وضعیت فرهنگی جامعه می فرمایند:
ان اخوف ما اخاف علیکم اثنتان؛ اتباع الهوی و طول الامل
من بر شما از دو چیز بیشتر می ترسم: تبعیت از هوای نفس و آرزوهای طولانی
علی(ع) در خطبه ۳۲ جامعه را به خاطر عدم دل نگرانی نسبت به بلاهای احتمالی مذمت کرده و می فرمایند ما در زمانه ای زندگی می‌کنیم که “نمی ترسیم از آن امر درهم کوبنده تا اینکه بر ما فرود آید”. به عبارتی با بی خیالی پیش می رویم و احتیاط های لازم را انجام نمی دهیم تا اینکه گرفتار می‌شویم.
امیرمومنان در خطبه ۹۳ با اشاره به فتنه بنی امیه آن را ترسناکترین فتنه ها معرفی کرده و می فرمایند:
الا و ان اخوف الفتن عندی علیکم فتنه بنی امیه
ایشان در نامه به یکی از کارگزارانشان از ترسی سخن می‌گویند که از رخنه در مرزها وجود دارد و می فرمایند تو کسی هستی که “من رخنه مرزی را که بیمی از آن هست بدان بستن توانم”(نامه۴۶) و در نامه معرفی مالک اشتر به مردم به هنگام انتصاب ایشان به استانداری مصر یکی از خصوصیات وی را “نخوابیدن در ایام خوف و سستی نکردن در مقابل دشمن در ساعات ترس” معرفی می‌کنند(نامه ۳۸)
بی شک این دلواپسی، فرد را به “حزم” و دوراندیشی وا می دارد. علی(ع) در تعبیر بلندی ثمره کوتاهی را پشیمانی و ثمره دوراندیشی را سلامت می دانند(حکمت ۱۸۱).ایشان پیروزی را در گرو دوراندیشی و دوراندیشی را در گرو به کارانداختن رای و اندیشه می دانند و می فرمایند:
الظفر بالحزم و الحزم باجاله الرای(حکمت ۴۸)
امیرمومنان در نامه به مالک اشتر نخعی در عهدنامه معروفشان، وی را به حزم و دوراندیشی در برابر دشمن امر کرده و می فرمایند خوش باوری و خوش خیالی را در برابر دشمن کنار بگذار چرا که شاید او نزدیک شده است که تو را دچار غفلت نماید.ایشان یکی از خصوصیات مالک را در معرفی ایشان به دو نفر از امیران لشگرشان “دوراندیش ترین” بودن مالک می دانند(نامه ۱۳)
علی(ع) این دورندیشی و احتیاط را خصوصا در زمانه ای که فساد بر ان مستولی شده ضروری دانسته و می فرمایند:
إِذَا اسْتَوْلیَ الصَّلاَحُ عَلَی الزّمَانِ و َأَهلِِهِ ثُمّ أَسَاءَ رَجُلٌ الظّنَّ بِرَجُلٍ لَم تظْهَرْ مِنْهُ حُوبَهٌ فَقَد ظَلَمَ، و َإِذَا اسْتَولیَ الفَسَادُ عَلیَ الزّماَنِ وَ أَهلِهِ فَأَحسَنَ رَجُلٌ الظّنَّ بِرَجُلٍٍ فََقَدْ غرَّرَ؛
هنگامی‌که صلاح و نیکی زمانه و مردم آن را در بر گیرد در چنین شرایطی اگر کسی گمان بد به دیگری ببرد که از او گناهی آشکار نشده است بی تردید به او ستم کرده است، اما هنگامی‌که فساد بر زمان و اهل آن فراگیر شد هر کس به دیگری گمان خوب ببرد قطعا خود را فریب داده است. (نهج البلاغه، ۴۸۹)
ایشان بیداری و هوشیاری را برادر جنگ دانسته و می فرمایند که اگر فردی به خواب رفت چشمی پی او باز و هوشیار هست”(نامه ۶۲) و اگر کسی به این امر توجه نداشت لگدهای دشمن او را از خوش خیالی اش بیدار خواهد ساخت.
