ماجراي هاروت و ماروت در قرآن چيست؟

وَ اتَّبَعُوا ما تَتْلُوا الشَّیاطینُ عَلى‏ مُلْکِ سُلَیْمانَ وَ ما کَفَرَ سُلَیْمانُ وَ لکِنَّ الشَّیاطینَ کَفَرُوا یُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَ ما أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَکَیْنِ بِبابِلَ هارُوتَ وَ مارُوتَ وَ ما یُعَلِّمانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى یَقُولا إِنَّما نَحْنُ فِتْنَهٌ فَلا تَکْفُرْ فَیَتَعَلَّمُونَ مِنْهُما ما یُفَرِّقُونَ بِهِ بَیْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ وَ ما هُمْ بِضارِّینَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ یَتَعَلَّمُونَ ما یَضُرُّهُمْ وَ لا یَنْفَعُهُمْ وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِی الْآخِرَهِ مِنْ خَلاقٍ وَ لَبِئْسَ ما شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ بقره/۱۰۲

« و از افسونى که دیوها به روزگار پادشاهى سلیمان مى ‏خواندند پیروى کردند، و سلیمان کافر نبود، ولى دیوها که مردم را جادوگرى مى ‏آموختند کافر بودند.

و نیز آن افسون که بر آن دو فرشته، هاروت و ماروت، در بابل نازل شد، در حالى که آن دو به هر کس که جادوگرى مى آموختند مى ‏گفتند: کار ما فتنه است، مباد کافر شوى.

و مردم از آن دو جادوهایى مى ‏آموختند که مى ‏توانستند میان زن و شوى جدایى افکنند و آنان جز به فرمان خدا به کسى زیانى نمى ‏رسانیدند و آنچه مردم مى ‏آموختند به آنها زیان مى‏ رسانید، نه سود.

و خود مى دانستند که خریداران آن جادو را در آخرت بهره ‏اى نیست.

خود را به بد چیزى فروختند، اگر مى‏ دانستند. »

از احادیث استفاده می‌شود که در زمان سلیمان (ع) پیامبر، گروهی در کشور او به عمل سحر و جادوگری پرداختند و سلیمان دستور داد که تمام نوشته های آن ها را جمع آوری و در محل مخصوصی نگه داری کنند.

پس از وفات سلیمان گروهی آن ها را بیرون آورده، با بهره گیری از آن ها به تکذیب حضرت سلیمان پرداخته و پیامبر بودن او را منکر شده و به اذیت و آزار مردم پرداختند.

خداوند آن دو فرشته را به صورت انسان هایی در آورد تا بتوانند رسالت خود را انجام دهند:

وَ لَوْ جَعَلْناهُ مَلَکاً لَجَعَلْناهُ رَجُلاً؛ انعام/۹

و اگر آن پیامبر را از میان فرشتگان بر مى ‏گزیدیم باز هم او را به صورت مردى مى‏ فرستادیم.

آنها از سوی خداوند مأموریت یافتند در سرزمین بابل به ابطال سحر بپردازند، زیرا در بابل سحر و جادوگری به اوج خود رسید، برخی با بهره گیری از سحر به آزار مردم می پرداختند، از این رو خداوند این دو فرشته را فرستاد که عوامل سحر و طریق ابطال آن را به مردم بیاموزند تا مردم از شرّ ساحران در امان باشند.

از آیه فوق ( ۱۰۲ سوره بقره) هم فرشته بودن آن ها استفاده می‌شود و هم رسالت و وظیفه آنان که ابطال سحر و یاد دادن آن برای دیگران بود (۱)

برخی درباره این دو فرشته افسانه سرایی نموده و داستانی را نقل کرده‌اند که این دو فرشته بودند و خداوند آن ها را برای این به زمین فرستاد تا بدانند آنان اگر به جای انسان ها بودند، از گناه مصون نمی ماندند و خداوند را معصیت می‌کردند.

آن ها بعد از آن که به زمین فرود آمدند مرتکب چندین گناه بزرگ شدند.

بی تردید این نگرش جزء خرافات بوده و قرآن این دو فرشته را از هر گونه گناه مصون می داند(۲)

. برخی هاروت و ماروت را دو مرد از ساکنان بابل دانسته (۳) و فرشته بودن آنها را منکر شده و حتی به عنوان شیطان معرفی کرده‌اند، حال آن که آیه مذکور از آن ها به عنوان دو فرشته الهی یاد نموده است(۴).

پی نوشت‌ها:

[۱]. مجمع البیان، ج ۱- ۲، ص ۱۷۳ – ۱۷۶. [۲]. همان؛ تفسیر نمونه، ج۱، ص ۳۷۵. [۳]. مجمع البیان، ‌ ج ۱ – ۲، ص ۱۷۵۴. [۴]. بقره(۲ ) آیه‌۱۰۲؛ مجمع البیان، ج ۱ – ۲، ص ۱۷۵.

همچنین ببینید

ماهنامه موعود شماره 278

شماره ۲۷۸ و ۲۷۹ ماهنامه موعود با امکان دسترسی دیجیتال منتشر شد

مجله موعود در بیست و نهمین سال فعالیت خود نشریه چاپی خود را با دسترسی …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *