اثبات علمی طول عمر و جوانی حضرت مهدی (عج)

حضرت امام رضا(ع) در پاسخ به اباصلت هروی که از ایشان پرسید: نشانه های قائم شما هنگام ظهور چیست؟ می فرمایند: « نشانه اش این است که در سن پیری است، ولی منظرش جوان است؛ به گونه ای که بیننده می پندارد ۴۰ ساله یا کمتر از آن است. نشانه ی دیگرش آن است که به گذشت شب و روز پیر نشود تا آنکه اجلش فرا رسد. »

یکی از مهمترین عقاید مسلمانان، عقیده به ظهور یک منجی از تبار رسول الله (ص) به نام مهدی (عج) در آخرالزمان است. در این میان، اختلافاتی بین عقیده ی شیعیان و اهل تسنن وجود دارد؛ یکی از مهمترین اختلافات این است که شیعیان معتقدند حضرت مهدی (عج) درسال ۲۵۵ هجری قمری به دنیا آمده و به لطف و خواست خدا از نظرها پنهان گشته است و تا هنگامی‌که معیشت خدا اقتضا  کند، در غیبت به سر خواهد برد.(۱) مطابق این عقیده، حضرت عمر طولانی دارند و در هنگام ظهور، در سنین جوانی به سرمی‌برند. اما در مقابل، اهل سنت عقیده دارند که حضرت مهدی (عج) در آخرالزمان به دنیا خواهد آمد و رشد و پرورش خواهند یافت و حرکت جهانی خود را آغاز خواهند نمود.(۲) در این میان اهل سنت به شدت با نظر شیعه درمورد طول عمر حضرت مهدی (عج) مخالفند و بیان می دارند که حضرت نمی توانند چنین عمر طولانی داشته باشند و در عین حال در هنگام  ظهور،جوان باشند.

البته غیر مسلمانان و دشمنان اسلام هم اصلاً دین اسلام را قبول ندارند که بخواهند مهدویت را بپذیرند. بنابراین دشمنان اسلام، اصل مهدویت را زیر سوال برده و بخصوص نظر شیعه را در رابطه با طول عمر و جوانی حضرت، افسانه و خیال می پندارند. اما آیا این اعتقاد شیعیان در رابطه با طول عمر حضرت مهدی (عج) و جوانی ایشان خیالات است؟

بعد از ذکر نظر گروههای مختلف اعتقادی پیرامون طول عمر و جوانی حضرت مهدی (عج)، اکنون به بررسی علمی اعتقادات شیعه پیرامون  طول عمر  و  جوانی  حضرت مهدی (عج) می پردازیم.

همان گونه که ذکر شد، شیعیان اعتقاد دارند که حضرت مهدی (عج) پس از ولادت در سال ۲۵۵ هجری قمری، از نظرها پنهان شده و به خواست خدا در غیبت به سر می‌برند و تا هنگامی‌که خداوند اراده کنند، از نظرها پنهان خواهند ماند و سپس در زمانی که خداوند صلاح بداند، حضرت بر مردم ظاهر خواهند شد. مطابق این عقیده، حضرت مهدی (عج) عمری طولانی دارند و هنگام ظهور جوان می‌باشند. در این زمینه، روایات بسیاری از قول ائمه ی اطهار (ع) نقل شده است.  در زیر، یکی از آنها را ذکر می‌کنیم:

حضرت امام رضا(ع) در پاسخ به اباصلت هروی که از ایشان پرسید: نشانه های قائم شما هنگام ظهور چیست؟ می فرمایند: « نشانه اش این است که در سن پیری است، ولی منظرش جوان است؛ به گونه ای که بیننده می پندارد ۴۰ ساله یا کمتر از آن است. نشانه ی دیگرش آن است که به گذشت شب و روز پیر نشود تا آنکه اجلش فرا رسد. »(3)

در روایت بالا، نکات عجیبی درباره ی حضرت مهدی (عج) ذکر شده است. طوری که حضرت امام رضا (ع) می فرمایند در عین حال که حضرت مهدی (عج) عمر طولانی دارند، از نظر جسمی و ظاهری جوان می‌باشند؛ به نحوی که با گذشت ایام نیز حضرت پیر نمی‌شوند. حال این پرسش مطرح است که چگونه ممکن است حضرت مهدی (عج) با بقیه ی انسان ها و حتی ائمه ی اطهار (ع) و پیامبر (ص) نیز تا این حد متفاوت باشند؟ آیا این عقیده درمورد حضرت مهدی (عج) صرفاً تخیلات و اوهام است (نعوذ بالله)، یا از نظر علمی امکان اثبات آن وجود دارد؟

تا به حال از سوی محققین و نویسندگان شیعه، شواهدی برای امکان اثبات طول عمر حضرت مهدی (عج) بیان شده است. مهمترین شواهدی که تا به حال از سوی محققین شیعه در رابطه با امکان اثبات طول عمر حضرت مهدی (عج) بیان شده‌اند. به قرار زیرند:

۱ –  مثال هایی از معمرین (سالخوردگان): بنابراین نظریه، از آنجا که به گواهی تاریخ،   بعضی از انسان ها  طول عمر  زیادی  داشته‌اند  (از  جمله حضرت نوح (ع)،   حضرت آدم (ع)، بخت النصر و …)، این امکان وجود دارد که حضرت مهدی (عج) نیز مانند آنان عمر طولانی داشته باشند.(۴)

۲ – مثال هایی از تلاش علم پزشکی برای افزایش طول عمر افراد: در این تئوری، بیان می‌شود که امروزه با توجه به تلاش های پزشکی در جهت افزایش طول عمر افراد، این امکان نیز وجود دارد که حضرت مهدی (عج) نیز به دلیل رعایت اصول پزشکی و دانستن قواعد افزایش طول عمر، عمر طولانی دارند.(۵)

شواهدی که ملاحظه فرمودید گرچه تا حدی کمک کننده هستند، اما خود این شواهد دچار مشکلات خاصی می‌باشند؛ برای مثال درمورد بحث معمرین، گرچه این مثال ممکن است برای اهل سنت  یا برای برخی از پیروان ادیان دیگر مانند مسیحیان کمابیش معنادار باشد، اما پاسخ مناسبی برای ادعاهای افراد لائیک و لامذهب نمی‌باشد؛ چرا که این افراد اصلاً حضرت نوح (ع) و غیره را آنگونه که ما می‌شناسیم و قبول داریم، قبول ندارند که بشود از حضرت نوح (ع) برای آنها مثال زد.

در مورد پیشرفت های علوم پزشکی و تلاش دانشمندان برای به ثمر رساندن نتایج تحقیقاتشان درباره ی افزایش طول عمر انسانها، باز هم این مشکل وجود دارد که هنوز تحقیقات دانشمندان به نتیجه ی مناسب و تاثیرگذاری نرسیده است و هنوز توانایی دانشمندان در ارتقای افزایش عمر انسانها، ناچیز بوده است.

دانشمندان امروز، تلاش خود را عمدتاً در زمینه ی تحقیق بر روی سلولهای سرطانی متمرکز کرده‌اند تا با بررسی دلیل افزایش طول عمر سلولهای سرطانی، بتوانند علت افزایش طول عمر این سلولها را دریابند و بعد از یافتن این علتها درصورت امکان آنها را به بقیه ی سلولهای بدن تعمیم دهند. برای مثال آنزیم تلومراز  که  یک  پروتئین  فعال سلولی  می‌باشد  و وظیفه اش اضافه کردن واحدهائی به نام تلومر در انتهای کروموزم ها است،   یکی از موضوعات مورد علاقه ی دانشمندان است.(۶)

توجه: عزیزانی که به زیست شناسی علاقه ندارند و یا اطلاعات کافی در این زمینه ندارند، مطالب بین *** و *** را می توانند نخوانند. (*** تلومرها واحدهایی هستند که در انتهای کروموزوم ها قرار دارند و به مثابه ساعت سلولی عمل می‌کنند. در سلولهای سالم و معمولی، با گذشت زمان و تقسیم سلولی، قطعه های تلومر از انتهای کروموزوم ها کنده شده و این کار تا زمانی ادامه می‌یابد که آخرین تلومر نیز کنده شده  و دیگر تلومری در انتهای کروموزوم ها باقی نماند. با این اتفاق، سلولهای معمولی عمرشان خاتمه  یافته  و می میرند. اما در سلولهای سرطانی با افزایش فعالیت آنزیم تلومراز، هر وقت تلومری از انتهای کروموزوم کنده شود،   پروتئین تلومراز، تلومرهای  دیگری  را  به  انتهای  کروموزوم می افزاید و با این کار نمی‌گذارد سلولهای سرطانی بمیرند. ***)(۷) 

امروزه این امید وجود دارد که با تحقیق برروی تلومرازها و استفاده از آنها در سلولهای سالم بدن انسان، طول عمر افراد را افزایش دهند. البته تا رسیدن به نتایج این تحقیقات و بخصوص تا  زمان  عملی شدن  نتایج آن ها، راه بسیار بسیار طولانی در پیش است؛ چه رسد به اینکه بتوان آن را بر روی انسان ها انجام داد. بنابراین ذکر مثال از پیشرفتهای علم پزشکی در رابطه با طول عمر امام زمان (عج) چندان کمک کننده نیست. نکته ی مهم دیگری که در رابطه با شواهدی که تا به حال از سوی محققین شیعه ذکر می‌شده‌اند وجود دارد، این است که مثال در مورد معمرین و مثال درباره ی پیشرفتهای پزشکی، گرچه ممکن است تا حدی افزایش طول عمر حضرت مهدی (عج) را توجیه کنند، اما لزوماً جوانی ایشان را با گذشت زمان توجیه نمی نمایند.

اما شاهد جدیدی که امروز برای اولین بار خدمت شما  برادران  و  خواهران  گرامی  ارائه می‌گردد، مربوطه به علم فیزیک جدید است. قویاً به شما توصیه می نماییم که در همین ابتدا نگران نباشید و فکر نکنید که توضیحاتی که در ادامه می آیند، پیچیده و سخت هستند.  بلکه ما تلاش نموده ایم تا آنجا که ممکن است، مسائل را به شکل خیلی ساده، به دور از فرمول ها و معادلات پیچیده ی فیزیک جدید ارایه کنیم. البته اگر احیاناً در بخش هایی از این مطالب به مشکل برخوردید و یا صحت آنها برایتان جای سئوال داشت، می توانید از یک کارشناس فیزیک یا مهندس برق یا عمران که از نظر اعتقادی نیز قابل اطمینان هستند، کمک بگیرید.

در این فرضیه ی جدیدی که خدمتتان ارایه می نمایم، تلاش می‌کنیم تا با استفاده از تئوری « نسبیت خاص انیشتین » (Special Relativity)،    امکان  اثبات  عمر  طولانی  حضرت مهدی (عج) و جوانی ایشان را بررسی نماییم. باز هم تأکید می‌کنیم که از اسم تئوری نسبیت اینیشتین نترسید، چون مطالبی که در زیر می آیند به صورت بسیار ساده و قابل فهم بیان شده‌اند.

مطابق « تئوری نسبیت خاص انیشتین » که با شواهد تجربی نیز تأیید شده است، هنگامی‌که اجسام سرعت بسیار زیادی دارند،   اتفاقات خاصی برایشان می افتد؛   به نحوی که فاصله ها برای اجسام کوتاهتر شده، جرم اجسام افزایش می‌یابد و حتی زمان برای اجسام سریع، کندتر می‌گذرد. به عبارت دیگر مطابق این قانون، کسی که در فضاپیمای بسیار بسیار سریع نشسته است، از دید ناظر روی زمین، ساعت همراه وی بسیار بسیار کندتر می‌گذرد و این کندتر گذشتن زمان واقعی است نه اینکه تنها یک تصور باشد.(۸) گرچه ممکن است مطلب گفته شده عجیب به نظر برسد و با مطالبی که در فیزیک کلاسیک (که در دبیرستان خوانده ایم) بیان می‌شود، به ظاهر تضاد داشته باشد، اما باید گفت  که   تئوری نسبیت خاص انیشتین  با  تمام شگفت انگیزی و عجیب بودنش، واقعیت دارد و با شواهد تجربی اثبات شده است.

قسمتی از نظریه های نسبیت خاص انیشتین که ما در این مقاله به آن  می پردازیم،   بحث « نسبیت زمان » است و به بقیه قسمتهای آن نمی پردازیم. « نسبیت زمان » می‌گوید که اجسام و افرادی که با سرعت های بسیار بسیار بالا مثلاً نزدیک به سرعت نور طی مسیر می‌کنند، از دید ناظر زمینی، زمان برایشان بسیار کند می‌گذرد. به عبارت دیگر اگر دو شخص وجود داشته باشند که یکی برروی زمین ساکن نشسته باشد و شخص دیگر در فضاپیمایی با سرعت بسیار بالا نشسته باشد، ساعتی که در دست شخص فضانورد است، از دید ناظر زمینی کندتر از  ساعت  فردی  که  بر روی  زمین  بی حرکت  نشسته  است، می‌گذرد. البته خود شخص فضانورد این کند شدن زمان را احساس نمی نماید؛ اما هنگامی‌که با فرد زمینی مقایسه می‌گردد، این اختلاف گذشت زمان، خود را نشان می دهد.(۹) برای مثال درحالی که مطابق ساعت فرد روی زمین ۱ ساعت سپری گشته است، مطابق  ساعت شخص فضانورد فقط ۱ دقیقه سپری شده است. بنابراین شخص روی زمین ۱ ساعت پیرتر شده است، اما شخص فضانورد فقط ۱ دقیقه از عمرش گذشته است.  به این ترتیب شخص فضانورد مذکور، در طی این مدت جوانتر از فرد روی زمین مانده است.

البته این مسئله تنها یک بحث داستانی و افسانه وار نیست؛ بلکه یک حقیقت علمی در فیزیک است که با فرمول های متعددی تحت بررسی قرار می‌گیرد.

توجه: عزیزانی که به فیزیک علاقه ندارند و یا اطلاعات کافی در این زمینه ندارند، مطالب بین *** و *** را می توانند نخوانند.

*** فرمول زیر که یکی از آسانترین فرمول های تئوری نسبت خاص انیشتن است، به بیان رابطه ی بین سرعت و زمان نسبیتی می پردازد:(۱۰)

 

در فرمول فوق، t زمانی است که برای فردی که بی حرکت ایستاده است سپری می‌شود؛ اما t’ زمانی است که برای فردی که در یک فضاپیمای بسیار سریع نشسته و فضاپیمای او سرعت V دارد، سپری می‌شود.

از فرمول مذکور چنین نتیجه می‌شود که اگر فردی در فضاپیمایی با سرعت بسیار زیاد نشسته باشد، زمان برای او بسیار آهسته تر از ساعت های روی زمین می‌گذرد و عمر او طولانی تر شده و جوان تر از انسان های روی زمین می ماند.  برای  قابل فهم تر شدن  این  مسئله،   فرمول  فوق را با  ذکر  مثال  عددی  بیان می‌کنیم:

فرض کنید که فردی بر روی یک صندلی در روی کره ی زمین و ساکن و بی حرکت نشسته است و  شخص دیگری نیز در داخل فضاپیمایی با  سرعت  بسیار بسیار زیاد  طی  مسیر می‌کند.   فرض  می‌کنیم  که  فضاپیمای  شخص  دوم،   سرعتی  معادل   C99999999/0 (C همان سرعت نور است) داشته باشد؛ زمان سپری شده در روی زمین و زمان سپری شده در فضاپیما، با یکدیگر تفاوت عمده ای خواهند داشت.

برای مثال فرض می‌کنیم که اگر در روز کره ی زمین، ساعت فرد نشسته برروی صندلی (t) گذشت ۲۰ ساعت را نشان دهد، مطابق فرمول مذکور، ساعت فرد نشسته در فضاپیما تنها سپری شدن چند ثانیه را نشان خواهد داد. محاسبه ی فرمولی مثال فوق به قرار زیر است:

 بدین ترتیب همانگونه که ملاحظه فرمودید، هنگامی‌که سرعت یک فضاپیمایی بسیار بسیار نزدیک به سرعت نور شود،زمان به قدری کند می‌گذرد که درحالی که ساعت روی کره ی زمین گذشت ۲۰ ساعت را نشان می دهد، ساعت درون فضاپیما از دید ناظر زمینی گذشت زمان چندانی را نشان نمی دهد (۰ = t’).  البته به دلیل اینکه ما  در  فرمول  برای سهولت  محاسبات،   عدد    C99999999/0 را به طور تقریبی برابر با C در نظر گرفتیم، صفر به دست آمده در نتیجه نهائی (۰ = t’)،   یک صفر واقعی نیست؛   بلکه نتیجه ی نهایی اصلی (۰۰۰۰۰۰۰۱/۰ =t’ ) می‌باشد.

بدین ترتیب می توان گفت که درحالی که بر روی زمین ۲۰ ساعت سپری شده است، شخصی که در فضاپیما با سرعت بسیار بسیار زیاد درحال حرکت است، از دید ناظر زمینی تنها گذشت ۱ ثانیه را تجربه می‌کند.

بنابراین شخص نشسته در فضاپیمای سریع السیر نسبت به شخصی که در زمین نشسته است، نزدیک به ۱۰۰۰ برابر جوانتر مانده است و گذشت زمان کمتری را سپری نموده است.

آلبرت اینیشتین برای اینکه فرمول خود را قابل فهم تر بکند، از مثالی تحت عنوان ساعت فوتونی (Photon Clock)  استفاده کرد. قبل از توضیح بیشتر درمورد ساعت فوتونی، به تصویر زیر توجه فرمایید:(۱۱)

ساعت فوتونی و توضیح کند شدن گذر زمان در سرعت های بسیار بسیار بالا.

ساعت فوتونی ساعتی است که از دو سطح آینه ای تشکیل شده است. طرز کار این ساعت این گونه است که هنگامی‌که یک ذره ی نور (فوتون) از سطح آینه ی اول به سطح آینه ی دوم برخورد کرده و دوباره به طرف آینه ی اول باز می‌گردد، این رفت و برگشت زمانی معادل ۱ ثانیه را نشان می دهد. هنگامی‌که این ساعت (ساعت فوتونی) بی حرکت باشد (برای مثال در دست مردی نشسته برروی کره ی زمین)، ساعت فوتونی خیلی معمولی و مطابق توضیح داده شده، ثانیه ها را ثبت می‌کند (که ما این حالت را در شکل بالا با فلش سبز نشان داده ایم). اما هنگامی‌که ساعت فوتونی در یک فضاپیمای باسرعت بسیار بسیار بالا کار گذاشته شود، ذره ی نور یا (فوتونی) که درسطح آینه ی اول حرکت می‌کند و به سمت آینه ی دوم  می رود باید مسافت بسیار بسیار طولانی را  طی  کند  تا  به  سطح آینه ی مقابل برسد و بازهم باید مسافت بسیار بسیار طولانی را طی کند تا مجدداً از آینه ی دوم به سمت آینه ی اول برگردد (ما این حالت را در شکل فوق با فلش قرمز نشان داده ایم). در واقع در فضاپیما، ذره ی نور یا فوتون به محض اینکه از آینه ی اول  جدا  می‌شود  تا  به آینه ی دوم برسد، به جای اینکه همچون ساعت فوتونی روی زمین مسیر مستقیمی را تا آینه ی مقابل خود طی کند، مجبور می‌گردد تا مسیر بسیار طولانی تری را در فضا بپیماید تا به آینه ی روبرویش برسد؛ چرا که فضاپیمایی که حامل ساعت فوتونی مذکور است، در طی همان مدت بسیار کوتاه، هزاران کیلومتر در فضا طی مسیر کرده است و دیگر در سرجای اولش نیست.  بنابراین ذره ی نور یا فوتون نیز مجبور است برای برخورد به آینه ی سطح مقابل، پا به پای فضاپیما در فضا طی مسیر کند تا به آینه ی سطح مقابل خود برسد. این مسئله سبب می‌شود تا فوتونی که به وسیله ی رفت و برگشت آن، ساعت فوتونی زمان را به ما نشان می دهد، دیرتر به سر جای اول خود برگردد و ثانیه ها را کندتر نشان دهد.

در واقع در فضاپیما، فوتون ساعت فوتونی برای نشان دادن سپری شدن زمان، مجبور به طی کردن مسیرهای بسیار طولانی است و به همین دلیل زمان را به ما کندتر نشان می دهد.

توجه : اینیشتین از مثال ساعت فوتونی برای قابل فهم تر کردن زمان نسبیتی استفاده کرد. اما این مسئله بدین معنا نیست که لزوماً دلیل کند گذشتن زمان در سرعت های بالا به دلیل اتفاقی است که برای ساعت فوتونی پدید می آید، بلکه کند گذشتن زمان در سرعت های بالا، احتمالاً مکانیسم های پیچیده تری دارد.  اما به هرحال هرچه هست، زمان نسبیتی یک واقعیت علمی در فیزیک است که در آزمایش های تجربی نیز به اثبات رسیده است. ***

پارادوکس دوقلوها:(۱۲) یک مثال خیلی ساده که دانشمندان فیزیک جدید از  آن  استفاده می‌کنند تا مسئله ی زمان نسبیتی را قابل فهم تر نمایند، مسئله ی پارادوکس دوقلوها است. در این مثال، بیان می‌شود که اگر ۲ فرد دوقلوی کاملاً همسن تولد بیست سالگی خود را جشن بگیرند و بعد از این جشن، یکی از دوقلوها که فضانورد است، توسط یک سفینه فضائی با سرعت بسیار بسیار بالا به فضا اعزام شود، ولی برادر دوقلوی او در زمین بماند، بعد از گذشت چندین سال حوادث عجیبی رخ می دهد؛ به این ترتیب که آن قلی که فضانورد است به ساعت فضاپیمای خود می نگرد و می‌گوید من ۱۰ سال دیگر برادرم را در روی زمین خواهم دید و هر دو تولد سی سالگیمان را جشن می‌گیریم. مطابق ساعت فضاپیما، ۱۰ سال سپری می‌شود و قل فضانورد با خوشحالی به زمین برمی‌گردد. اما هنگام پیاده شدن از سفینه، بر روی زمین می‌بیند که یک پیرمرد ۷۰ ساله با دسته گل به استقبالش می رود.  فضا نورد تعجب می‌کند و می‌گوید: ای پیرمرد تو کیستی و چرا این قدر نزدیک فضاپیما شدی؟ نترسیدی که به تو صدمه وارد شود؟ اما پیرمرد پاسخ می دهد: من برادر دوقلوی تو هستم!!!

 

پارادوکس دوقلوها. نظریه ای شگفت انگیز اما واقعی در فیزیک جدید.

در این هنگام قل فضانورد که از تعجب خشکش زده است، به یاد قانون پارادوکس دوقلو های زمان نسبیتی می افتد و متوجه می‌شود به دلیل اینکه فضاپیمایی که با آن به فضا مسافرت کرده است، سرعت بسیار بسیار بالایی داشته است، ساعت درون فضاپیما بسیار کندتر از ساعت های روی زمین، گذشت زمان را نشان می داده است؛ یعنی گرچه برای قل فضانورد مطابق ساعت های فضاپیما تنها ۱۰ سال سپری شده است، اما ساعت های روی کره ی زمین، ۵۰ سال را سپری کرده‌اند.

بدین ترتیب قل فضانورد پی می‌برد که ساعت او در فضاپیما کندتر از ساعت های روی زمین گذشت زمان را نشان می داده است .

شواهد تجربی که درست بودن مسئله ی « زمان نسبیتی » را  تائید می‌کند:

سالها بعد از اینکه اینیشتین قانون نسبیت خاص و مسئله ی زمان نسبیتی را معرفی نمود، دانشمندان به شواهد تجربی دست یافتند که به طرز بسیار دقیقی مسئله ی زمان نسبیتی را تائید می‌کردند؛ ما دراینجا به ۳ نمونه از این شواهد اشاره می نمائیم:

۱ – Mu مزون ها ذرات ناپایداری هستند که توسط برخورد تشعشعات کیهانی به لایه های فوقانی جو زمین ایجاد می‌شوند.  این ذرات عمر بسیار بسیار کوتاهی دارند، به قدری کوتاه که حتی اگر سرعت این ذرات نزدیک به سرعت نور هم باشد، قاعدتاً نباید این ذرات به سطح زمین راه پیدا کنند؛ چراکه عمر آنها بسیار بسیار کوتاهتر از آن است که بتوان چنین انتظاری داشت؛ اما با کمال تعجب می‌بینیم که این ذرات به سطح زمین راه می‌یابند.  دلیل این امر، این است که به دلیل سرعت بالای این ذرات،   ساعت های  درونی  این  ذرات  نیز  کندتر می‌گذرد. یعنی اگر فرض کنیم که تک تک این ذرات ساعتی به مچ  بسته  باشند،   این ساعت ها بسیار کندتر از ساعت های روی زمین، گذشت زمان را نشان می دهند.  در واقع همان اتفاق پارادوکس دوقلوها درمورد این ذرات نیز حادث می‌شود.(۱۳)

۲ – ساعت های ماهواره هایی که در سیستم مکان یابی جهانی (GPS) مورد استفاده قرار می‌گیرند، به میزان بسیار جزیی گذشت زمان را کندتر نشان می دهند که این کند شدن زمان در ساعتهای موجود در ماهواره های GPS، به دلیل سرعت بالای حرکت ماهواره ها به دور زمین می‌باشد.(۱۴)

این کند شدن زمان در ساعتهای ماهواره ها گرچه بسیار بسیار جزئی است، اما در هر حال این میزان کم هم باید در محاسبات مد نظر قرارگیرد؛ چرا که این اختلاف جزیی ساعت درون ماهواره با ساعت روی زمین، ممکن است منجر به اشتباهات محاسباتی در نشان دادن محل اجسام روی کره ی زمین شود. یک مثال درباره ی اهمیت این مساله، اشتباهاتی بود که در « مسابقات جهانی روباتیک » پدید آمد و عامل آن عدم هماهنگی بین ساعت های روی زمین و ساعت های درون ماهواره های GPS بود.(۱۵)

۳ – شخصی به اسم Carol Alley که اهل ریچموند بود، اصرار بر این داشت که یک آزمایش کاملاً مستقیم درمورد اختلاف ساعتها در سرعتهای بالا انجام دهد و بدین ترتیب درستی نظریه ی پارادوکس دوقلوها را مورد امتحان قراردهد.

بدین ترتیب او ۲ ساعت اتمی‌که ساعتهای بسیار دقیقی هستند و در هر چند میلیون سال تنها ۱ ثانیه امکان اشتباه دارند، را برای انجام تحقیق برگزید.

او در این آزمایش، یکی از ساعتها را روی زمین باقی گذاشت و ساعت دیگر را با خود به درون هواپیمای حت سریع السیر برد و با این هواپیما چندین بار مسیرهای طولانی را طی کرد. سپس در اتمام آزمایش وقتی که هر ۲ ساعت اتمی را در کنار یکدیگر قرار داد، ملاحظه کرد که ساعتی که همراه با او در سفر هوایی و درون جت سریع السیر بود، به میزان بسیار جزیی زمان را کندتر از ساعتی که برروی زمین بود، نشان می داد؛ در واقع ساعتی که درون هواپیمای سریع السیر بود، به دلیل سرعت بالای هواپیما، از ساعتی که روی زمین قرار داشت، اندکی جوانتر مانده بود.(۱۶)

مثال های فوق بخش کوچکی از مثالهای تجربی پیرامون درستی نظریه ی « نسبیت خاص اینیشتین » و « پارادوکس دوقلوها » بود. هر چند آزمایش های تجربی  دیگری  نیز  انجام شده‌اند و درستی این نظریه را اثبات کرده‌اند که ما در این مقاله به آنها نمی پردازیم.

 
چند مثال تجربی از درست بودن « نسبیت زمان » و « پارادوکس دوقلوها »

ذکر یک نکته ی بسیار مهم: علاوه بر نظریه ی « نسبیت خاص اینیشتین » که درمورد تغییرات زمان، طول و جرم در سرعتهای بالا بود، نظریه ی دیگری به نام تئوری « نسبیت عام اینیشتین » نیز وجود دارد که به تغییرات زمان، طول و جرم در مجاورت اجسام با جرم های بسیار بزرگ می پردازد. درنظریه ی نسبیت عام اینیشتین نیز بیان شده است که اجسام و افرادی که در مجاورت اجرام بسیار بزرگ مانند ستاره های غول پیکر و یا سیاه چاله های فضائی قرار دارند، زمان برایشان کندتر از افرادی که  روی  کره ی زمین  زندگی  می‌کنند، می‌گذرد.(۱۷)

بدین ترتیب، مطابق این نظریه شخصی که در کنار یک ستاره ی غول پیکر زندگی می‌کند، زمانی که برایش سپری می‌شود، کندتر از زمانی که برادر دوقلویش در کره ی زمین تجربه می‌کند، می‌گذرد؛ در واقع با گذشت زمان، آن قلی که کنار  ستاره ی  غول پیکر  زندگی می‌کند، جوانتر از برادرش در روی زمین خواهد ماند.

لازم به ذکر است که درستی نظریه ی نسبیت عام هم با آزمایشهای تجربی ثابت شده است؛ اما به هرحال این نظریه کمتر از نظریه ی نسبیت خاص مورد تأکید دانشمندان قرار دارد؛ به همین دلیل گرچه نظریه ی نسبیت عام نیز می تواند در بحث ما مورد استفاده قرارگیرد، اما به دلیل پیچیدگی این نظریه و اهمیت کمتر آن نسبت به نظریه ی نسبیت خاص، در این مقاله به آن استناد نمی نماییم.

جمع بندی بحث و ارتباط آن با مسئله ی طول عمر امام زمان (عج)

بعد از توضیح نسبتاً مفصل تئوری نسبیت خاص اینیشتین، اینک جمع بندی نهایی آن را که خلاصه بوده و می تواند مورد استفاده ی همه ی عزیزان خواننده ی وبلاگ قرار بگیرد، خدمتتان عرض می نماییم.

نتیجه نهائی که درباره ی زمان نسبیتی، پارادوکس دوقلوها و نظریه ی نسبیت خاص اینیشتین به دست می آید، این است که در همین دنیایی که ما زندگی می‌کنیم و در عالم واقعیت، زمان، طول و جرم یک امر نسبی هستند  و  ممکن  است  در  شرایط  مختلف، اندازه های متفاوتی داشته باشند؛ درمورد مسئله ی نسبی بودن زمان که مورد بحث این مقاله است نیز باید گفت که مطابق یافته های دقیق و شگفت انگیز فیزیک جدید، زمان یک امر نسبی می‌باشد و درآن واحد ممکن است افراد مختلف در طی یک مدت ظاهراً ثابت و یکسان، عملاً زمان های متفاوتی را تجربه کنند.

برای مثال مطابق این قواعد و قوانین فیزیک، اگر دو برادر دوقلو و کاملاً همسن وجود داشته باشند که یکی فضانورد و دیگری ساکن کره ی زمین باشد، ممکن است در طول زمان گذشت عمر این دو برادر با یکدیگر تفاوت پیدا کند؛ بدین ترتیب که اگر در هنگامی‌که هر دو نفر ۲۰ ساله هستند، یکی از برادران با سفینه ی فضائی بسیار بسیار سریعی به سفر فضایی برود و مطابق ساعت درون سفینه بعد از ۱۰ سال به زمین برگردد، پس از فرود آمدن سفینه برروی زمین و در حالی که برادر فضانورد فکر می‌کند که برادر دوقلویش در روی زمین هم مثل او ۳۰ ساله گشته است، با تعجب می‌بینید که برادر دوقلویش ۷۰ ساله است. چرا که به دلیل سرعت بسیار بسیار زیاد سفینه ی فضایی، ساعت های درون سفینه که در نظر فضانوردان به صورت معمولی زمان را نشان می داده‌اند، نسبت به ساعت های روی زمین، کندتر گذشت زمان را ثبت کرده‌اند؛ اما ساعتهای بر روی زمین  که  ثابت  و  بدون حرکت بوده‌اند، گذشت زمان را تندتر نشان داده‌اند.

البته باید ذکر کنیم که این مثال گرچه اغراق آمیز است و ما هنوز به چنین سفینه ای دست پیدا نکرده ایم، اما مطمئناً خواب و خیال نیست، چرا که علم فیزیک جدید و تئوری نسبیت خاص اینیشتین این مسئله را بیان کرده‌اند و صحت این مسئله نیز از طریق آزمایشهای تجربی تأیید گشته است؛ بنابراین مسئله گفته شده یک مسئله کاملاً علمی است نه خواب و خیال.

اما مسائل فوق، چه ارتباطی با بحث طول عمر حضرت مهدی (عج) دارند؟

همانگونه که در قسمتهای قبلی مقاله و بخصوص در بحث پارادوکس دوقلوها ملاحظه کردید، در همین دنیای امروز ما این امکان وجود دارد که برای دو فرد مختلف که در شرایط متفاوتی به سر می‌برند، گذشت زمان نیز متفاوت باشد؛ برای مثال اگر بر کسی ۳۰۰ سال سپری شود، برای شخص دیگر همان مدت به‌اندازه ۳ سال ادراک شود که این تفاوت ها به سرعت طی مسیر این افراد و … بستگی دارد.

در مورد مسئله طول عمر امام زمان(عج) نیز، این مسئله در روایات بیان شده است که در حالیکه انسانهای کره زمین بیش از چند صد سال (تا به حال ۱۲۰۰ سال) از زمان آغاز غیبت حضرت (عج) را سپری کرده‌اند، حضرت مهدی (عج) در زمان ظهور نه تنها زنده‌اند، بلکه سن ایشان در حدود ۴۰ سال می‌باشد. این مسئله نشان می دهد که مدت طولانی که برای بقیه انسان های کره زمین سپری شده است، برای حضرت مهدی (عج)، زمان اندکی بوده است و ایشان تنها زمان کمی از عمر مبارکشان سپری شده است. در واقع بین زمان سپری شده برای حضرت مهدی (عج) و زمان سپری شده برای بقیه انسان ها اختلاف پدید آمده است.

حال دشمنان پاسخ دهند که چگونه تئوری نسبیت خاص اینیشتین، پارادوکس دوقلو ها و غیره را که در آن بیان می‌شود امکان دارد در همین دنیا دو فرد مختلف و در یک مدت مشخص، زمان های متفاوتی را سپری کنند، می پذیرند، اما به اعتقاد شیعه درباره ی طول عمر حضرت مهدی (عج) و جوانی ایشان در هنگام ظهور، می خندند! مگر پارادوکس دوقلوها بیان نمی‌کند که زمان نسبی است؟

در واقع باید چنین گفت که روایات ما شیعیان در حدود ۱۳۰۰ تا ۱۴۰۰ سال پیش خبر از یک اصل مهم علمی داده‌اند که امروزه دانشمندان غربی به کشف آن افتخار می‌کنند؟!!! روایات ما همگی ذکر کرده‌اند که در حالی که  برای  اکثر  انسانها  چند  صد سال  سپری می‌شود، همان مدت برای حضرت مهدی (عج) که در غیبت به سر می‌برند، اما به هر حال در همین دنیا زندگی می‌کنند، زمان اندکی سپری می‌گردد و این یعنی همان مسئله ی نسبیت زمان. اما از برادران اهل سنت باید پرسید: شما که به قدرت خداوند متعال ایمان دارید، چگونه می توانید مسئله طول  عمر  حضرت مهدی (عج)  را  افسانه  بپندارید؟  آیا (نعوذ بالله) دانشمندان غربی از خداوند متعال تواناترند که می توانند مسئله ی نسبیت زمان را مطرح کنند و حتی در آزمایش های تجربی خود آنرا مورد آزمایش قرار دهند، اما خداوند متعال قادر نیست حجت خود را در طول تاریخ زنده و جوان نگه دارد؟ آیا دانشمندان فیزیکدان اهل سنت که هر ساله درباره ی  قوانین  فیزیک جدید  مطالعه می‌کنند،   این  قوانین  را می پذیرند، اما سخن روایات را درباره ی عمر طولانی حضرت مهدی (عج) و جوان ماندن ایشان در طول تاریخ، افسانه و خیالات شیعه پنداشته و به دور از حقایق علمی می دانند؟ چگونه است که ما انسانهای عادی قادر به فهم این مسئله هستیم، اما نعوذ بالله خداوند متعال و پیامبر و ائمه (ع)، چیزی در این باره نمیدانند؟

اما دانشمندان غربی و متفکران اروپایی و آمریکایی در این رابطه چه جوابی دارند؟ چگونه آنها مسئله ی زمان نسبی را کشف کرده‌اند و به کشف آن مباهات نموده‌اند، اما نظر شیعه را  درباره ی  طول عمر  حضرت مهدی (عج)  و  جوانی  ایشان  در  زمان ظهور  به  سخره می‌گیرند؟ آیا تمسخر این عقیده به مفهوم زیر سئوال بردن کشفیات خود آن ها نیست؟ آنها حداقل احتمال نمی دهند که ممکن است علاوه بر قوانین ذکر شده، قوانین دیگری هم در طبیعت وجود داشته باشد که به واسطه ی آن بتوان مسئله جوان ماندن افراد را در طول زمان توضیح داد؟

اما دانشمندان شیعه چرا پاسخی به یاوه گویی های دشمنان اسلام نداده‌اند و چرا با برادران اهل تسنن از طریق علم مباحثه نکرده‌اند؟ قطعاً هنگامیکه ما انسانهای  ضعیف  و فنا پذیر قادر به کشف قوانینی هستیم که در آنها در می‌یابیم، امکان دارد که زمان بر افراد مختلف به صورت متفاوتی سپری شود، خداوند متعال که میلیاردها بار از ما تواناتر و داناتر است، قوانینی در طبیعت وضع کرده است که بر اثر آن ها، زمان بتواند برای افراد مختلف به صورت متفاوتی سیر کند.  وای به حال کسانی که قدرت خدا را نادیده می‌گیرند و حتی قدرت او را از دانشمندان غربی  که  قادر  به  دستکاری زمان  برای  اجرام  هستند،   کمتر می پندارند.

ذکر یک نکته ی بسیار مهم : هدف ما از تدوین این مقاله، این نیست که بگوییم مکانیسم افزایش طول عمر حضرت مهدی (عج) و جوانی ایشان را در زمان ظهور، کشف کرده ایم؛   ما هرگز چنین جسارتی به خود راه نمی دهیم؛ چرا که درک این مسئله از توان ما انسانها خارج است. اما ما این مقاله را تدوین کرده ایم تا بگوییم در همین دنیای مادی که در آن زندگی می‌کنیم، قوانین شگفت انگیزی وجود دارند که می‌گویند افراد مختلف می توانند زمانهای متفاوتی را تجربه کنند و زمان ممکن است برای برخی از افراد در شرایط خاص بسیار کندتر از دیگران بگذرد؛ در واقع شبیه به همان اتفاقی که برای حضرت مهدی (عج) در طول زمان پدید آمد.

بدین ترتیب ما می‌گوییم درحالی که خود ما انسانهای ضعیف، قوانینی همچون تئوری نسبیت خاص انیشتن، پارادوکس دوقلوها و غیره را کشف کرده ایم، چگونه ممکن است قدرت خدا را نادیده بگیریم.

در واقع با بیان این مقاله، قصد داریم که عنوان کنیم، ممکن است درطبیعت قوانین کشف شده همچون نسبیت زمان و نیز قوانین کشف نشده ی دیگری وجود داشته باشند که خداوند خود خلق نموده تا به وسیله ی آنها طول عمر حجتش را زیاد نموده و در هنگام ظهور او را جوان نگه دارد.

مقاله ای که خدمتتان ارائه شد، تلاش دارد تا به یاوه گویانی که سخنان ائمه ی شیعه را درباره ی طول عمر حضرت مهدی (عج) افسانه و خیالات می پندارند، یادآوری کند که سخنان خود آنان افسانه است نه اعتقاد شیعه؛ چرا که کشفیات علوم نوین همچون فیزیک جدید، درستی نظر شیعه را درباره ی طول عمر حضرت مهدی (عج) و جوانی ایشان در هنگام ظهور، تائید می‌کند.

در پایان مقاله باز هم تاکید می‌کنیم که ما ادعا نمی‌کنیم که مکانیسم طول عمر حضرت مهدی (عج) همان تئوری نسبیت خاص اینیشتین است؛ بلکه بیان می‌کنیم که قوانینی از این دست، در همین طبیعت پیرامون ما وجود دارند که با روایات شیعه درباره ی طول عمر امام زمان (عج) و جوانی ایشان در هنگام ظهور مطابقت دارد. بنابراین نظر شیعه در این رابطه، کاملاً منطقی و علمی است و دشمنان شیعه به یاوه گویی می پردازند.

منابع و مآخذ:

۱. http://www.zohoortv.com/html/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=590
    و
http://www.shabestannews.com/newsdetail.asp?newsid=87022513003163

۲. http://www.zohoortv.com/html/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=590
    و
http://www.shabestannews.com/newsdetail.asp?newsid=87022513003163

۳ – کمال الدین و تمام النعمه شیخ صدوق، ج ۲، باب ۵۷، ص ۵۵۸، ح ۱۲.
به نقل از:
http://mouood.org/content/view/6715/3/
    و
http://aftab.ir/articles/religion/religion/c7c1213867108_hazrat_mahdi_p1.php

۴. http://www.hawzah.net/Hawzah/Magazines/MagArt.aspx?id=29726
    و
http://www.kanoon-ansar.net/html/index.php?name=News&file=article&sid=83

۵. http://www.hawzah.net/Hawzah/Magazines/MagArt.aspx?id=29726
    و
http://www.kanoon-ansar.net/html/index.php?name=News&file=article&sid=83

۶. http://en.wikipedia.org/wiki/Telomerase
    و
http://www.answers.com/topic/telomerase?cat=technology
    و
MW Djojosubroto, YS Choi, HW Lee and KL Rudolph, Telomeres and telomerase in
                         .aging, regeneration and cancer, Mol Cells 15 (2003), pp. 164–175

۷. http://en.wikipedia.org/wiki/Telomerase
    و
http://www.answers.com/topic/telomerase?cat=technology
    و

MW Djojosubroto, YS Choi, HW Lee and KL Rudolph, Telomeres and telomerase in
                         .aging, regeneration and cancer, Mol Cells 15 (2003), pp. 164–175

۸. http://en.wikipedia.org/wiki/Special_relativity#Time_dilation_and_length_contraction
    و
http://en.wikipedia.org/wiki/Time_dilation

۹. http://en.wikipedia.org/wiki/Special_relativity#Time_dilation_and_length_contraction
    و
http://en.wikipedia.org/wiki/Time_dilation

۱۰. http://www.johnstonsarchive.net/relativity/specialrel.html

۱۱. http://abyss.uoregon.edu/~js/21st_century_science/lectures/lec06.html

۱۲. http://sol.sci.uop.edu/~jfalward/relativity/relativity.html
    و
http://www.phys.unsw.edu.au/einsteinlight/jw/module4_twin_paradox.htm

۱۳. http://www.people.vcu.edu/~rgowdy/mod/r41/xmp.htm#4
    و
http://www.egglescliffe.org.uk/physics/relativity/muons1_.html
    و
http://www.scivee.tv/node/2415
    و
http://en.wikipedia.org/wiki/Time_dilation

۱۴. http://www.people.vcu.edu/~rgowdy/mod/r41/xmp.htm#4
    و
http://www.metaresearch.org/cosmology/gps-relativity.asp

۱۵. http://www.people.vcu.edu/~rgowdy/mod/r41/xmp.htm#4

۱۶. http://www.people.vcu.edu/~rgowdy/mod/r41/xmp.htm#4

۱۷. http://en.wikipedia.org/wiki/General_relativity
    و
   http://www.answers.com/topic/general-relativity?cat=technology

کاری از: خادم الامام (عج)