موعود پایگاه اینترنتی موعود
وقت ظهور آن حضرت معلوم نیست و مطابق روایات، کسانى که وقت ظهور را تعیین کنند، دروغگو شمرده شده‌اند. «۱»
و در روایات نشانههاى بسیارى به عنوان علائم ظهور آمده که مربوط به مدّت اندکى قبل از ظهور و مربوط به آستانه و آغاز ظهور است، این نشانهها بسیار زیادند «۲» که معروفترین و جامعترین آنها این است که هرجومرج در همهچیز دنیا مشهود مىگردد. «۳»
سراسر جهان پر از ظلم و جور و فساد گردد «۴» چنانکه در هرانقلابى معمولا، ظلم و فساد قبل از آن، باعث انقلاب مىگردد، این موضوع در ضمن یک روایت جامع بهطور مشروح بیان شده و امام صادق علیه السّلام آن را در ۱۱۹ مادّه بیان کرده است و اینک ترجمه روایت:
حضرت امام صادق علیه السّلام به یکى از یارانش فرمود:
۱- هرگاه دیدى: حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند.
۲- و دیدى که: ظلم همهجا را گرفته.
۳- و دیدى: قرآن فرسوده شده و درست معنى نمىشود.
۴- و دیدى: دین همچون ظرف توخالى، و بىمحتوا شده است.
۵- و دیدى: طرفداران حق بر طرفداران باطل فائق شده‌اند.
۶- و دیدى: کارهاى بد آشکار شده و از آن نهى نمىشود و بدکاران بازخواست نمىشوند.
۷- و دیدى: چنان فسق و فجور آشکار شده که مردان به مردان و زنان به زنان اکتفاء مىکنند.
۸- و دیدى: افراد باایمان سکوت کرده و سخنشان را نمىپذیرند.
۹- و دیدى: شخص بدکار، دروغ گوید، و کسى دروغ و نسبت نارواى او را رد نمىکند.
۱۰- و دیدى بچّهها، بزرگان را تحقیر کنند.
۱۱- و دیدى: قطع پیوند خویشاوندى شود.
۱۲- و دیدى: بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.
۱۳- و دیدى نوجوانان پسر، همان کنند که زنان مىکنند.
۱۴- و دیدى: زنان با زنان ازدواج نمایند.
۱۵- و دیدى: ستایش دروغین از اشخاص، زیاد شود.
۱۶- و دیدى: انسانها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف مىکنند و کسى مانع نمىشود.
۱۷- و دیدى: افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب مؤمنین، به خدا پناه مىبرند.
۱۸- و دیدى: همسایه به همسایه خود آزار و اذیت مىرساند و از آن جلوگیرى نمىشود.
۱۹- و دیدى: کافر به خاطر سختى مؤمن، شاد است.
۲۰- و دیدى: شراب را آشکارا مىآشامند و براى نوشیدن آن کنار هم مىنشینند و از خداوند متعال نمىترسند.
۲۱- و دیدى: کسى که امر به معروف مىکند خوار و ذلیل است.
۲۲- و دیدى آدم بدکار در آنچه آن را خدا دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است.
۲۴- و دیدى راه نیک بسته و راه بد باز است.
۲۵- و دیدى خانه کعبه تعطیل شده، و تعطیلى آن ادامه پیدا مىکند.
۲۶- و دیدى: انسان به زبان مىگوید ولى عمل نمىکند.
۲۷- و دیدى: مردان از مردان و زنان از زنان لذّت مىبرند، (یا مردان خود را براى مردان، و زنان خود را براى زنان فربه مىکنند).
۲۸- و دیدى: زندگى مرد از راه لواط و زندگى زن از راه زنا تأمین مىشود.
۲۹- و دیدى: زنان همچون مردان براى خود مجالس (نامشروع) تشکیل مىدهند.
۳۰- و دیدى: در میان فرزندان عباس «عباسیان» کارهاى زنانگى به وجود آید.
۳۱- و دیدى: زن براى زنا با مردان، با شوهر خود همکارى و کمک مىکنند.
۳۲- و دیدى: بیشترین مردم و بهترین خانههایى را که زنان را بر بدکارى کمک مىکنند.
۳۳- و دیدى: مؤمن، خوار و ذلیل شمرده شود.
۳۴- و دیدى: بدعت و زنا آشکار شود.
۳۵- و دیدى: مردم به شهادت ناحق اعتماد کنند.
۳۶- و دیدى: حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد.
۳۷- و دیدى: دین براساس میل اشخاص معنى شود و کتاب خدا و احکامش تعطیل گردد.
۳۸- و دیدى: جرئت بر گناه آشکار شود، و دیگر کسى براى انجام آن منتظر تاریکى شب نگردد.
۳۹- و دیدى مؤمن نتواند نهى از منکر کند مگر در قلبش.
۴۰- و دیدى: ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد.
۴۱- و دیدى: سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند.
۴۲- و دیدى: والیان در قضاوت رشوه بگیرند.
۴۳- و دیدى: پستهاى مهم والیان براساس مزایده است نه براساس شایستگى.
۴۴- و دیدى: مردم را از روى تهمت و یا سوء ظن بکشند.
۴۵- و دیدى: مرد به خاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد.
۴۶- و دیدى: مرد از بدکارگى همسرش نان مىخورد.
۴۷- و دیدى: زن به شوهرش خرجى مىدهد.
۴۸- و دیدى: مرد همسر و کنیزش را کرایه مىدهد و به غذاى پست (که از این راه بدست مىآورد) خشنود است.
۴۹- و دیدى: سوگندهاى دروغ به خدا بسیار گردد.
۵۰- و دیدى: آشکارا قماربازى مىشود.
۵۱- و دیدى: مشروبات الکلى بطور آشکار بدون مانع خرید و فروش مىشود.
۵۲- و دیدى: زنان مسلمان خود را به کافر مىبخشند.
۵۳- و دیدى: کارهاى زشت آشکار شده و هرکس از کنار آن مىگذرد مانع آن نمىشود.
۵۴- و دیدى: مردم محترم، توسّط کسى که مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند.
۵۵- و دیدى: نزدیکترین مردم به فرمانداران آنانى هستند که به ناسزاگویى به ما خانواده عصمت علیهم السّلام ستایش شوند.
۵۶- و دیدى: هرکس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده و شهادتش را قبول نمىکنند.
۵۷- و دیدى: در گفتن سخن باطل و دروغ، با همدیگر رقابت کنند.
۵۸- و دیدى: شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى شنیدن باطل برایشان آسان است.
۵۹- و دیدى: همسایه از ترس زبان بد همسایه، او را احترام مىکند.
۶۰- و دیدى: حدود الهى تعطیل شود و طبق هوى و هوس عمل شود.
۶۱- و دیدى: مسجدها طلاکارى (زینت داده) شود.
۶۲- و دیدى: راستگوترین مردم نزد آنها مفتریان دروغگو است.
۶۳- و دیدى: بدکارى آشکار شده و براى سخنچینى کوشش مىشود.
۶۴- و دیدى: ستم و تجاوز شایع شده است.
۶۵- و دیدى: غیبت، سخن خوش آنها گردد، و بعضى بعض دیگر را به آن بشارت دهند.
۶۶- و دیدى: حج و جهاد براى خدا نیست.
۶۷- و دیدى: سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند.
۶۸- و دیدى: خرابى بیشتر از آبادى است.
۶۹- و دیدى: معاش انسان از کمفروشى بدست مىآید.
۷۰- و دیدى: خونریزى آسان گردد.
۷۱- و دیدى: مرد به خاطر دنیایش ریاست مىکند.
۷۲- و دیدى: نماز را سبک شمارند.
۷۳- و دیدى: انسان ثروت زیادى جمع کرده ولى از آغاز آن تا آخر زکاتش را نداده است.
۷۴- و دیدى: قبر مرده ها را بشکافند و آنها را اذیّت کنند.
۷۵- و دیدى: هرجومرج بسیار گردد.
۷۶- و دیدى: مرد روز خود را با مستى به شب مىرساند و شب خود را نیز به همین منوال به صبح برساند و هیچ اهمیّتى به مردم ندهد.
۷۷- و دیدى: با حیوانات آمیزش مىشود.
۷۸- و دیدى: مرد به مسجد (محل نماز) مىرود وقتى برمىگردد لباس در بدن ندارد (لباسش را دزدیدهاند.)
۷۹- و دیدى: حیوانات همدیگر را بدرند.
۸۰- و دیدى: دلهاى مردم، سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان گران است.
۸۱- و دیدى: بر سر کسبهاى حرام آشکارا، رقابت کنند.
۸۲- و دیدى: نمازخوان براى خودنمایى نماز مىخواند.
۸۳- و دیدى: فقیه براى دین، فقه نمىآموزد و طالب حرام، ستایش و احترام مىگردد.
۸۴- و دیدى: مردم در اطراف قدرتمندانند.
۸۵- و دیدى: طالب حلال، مذمّت و سرزنش مىشود و طالب حرام ستایش و احترام مىگردد.
۸۶- و دیدى: در مکّه و مدینه کارهایى مىکنند که خدا دوست ندارد و کسى از آن جلوگیرى نمىکند، و هیچکس بین آنها و کارهاى بدشان مانع نمىشود.
۸۷- و دیدى: آلات موسیقى و لهو در مدینه و مکّه آشکار گردد.
۸۸- و دیدى: مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهى از منکر کند ولى دیگران او را از این کار برحذر مىدارند.
۸۹- و دیدى: مردم به همدیگر نگاه مىکنند، (به اصطلاح چشم و هم چشمى مىکنند) و از مردم بدکار پیروى نمایند.
۹۰- و دیدى: راه نیک خالى و پیرو ندارد.
۹۱- و دیدى: مرده را مسخره کنند و کسى براى او اندوهگین نشود.
۹۲- و دیدى: سال بهسال بدعت و بدىها بیشتر شود.
۹۳- و دیدى: مردم و جمعیّتها جز از سرمایهداران پیروى نکنند.
۹۴- و دیدى: به فقیر چیزى دهند که برایش بخندند ولى در راه غیر خدا ترحّم کنند.
۹۵- و دیدى: علائم آسمانى آشکار شود و کسى از آن نگران نشود.
۹۶- و دیدى: مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسى بجا مىآورند و کسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمىکند.
۹۷- و دیدى: انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند ولى در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد.
۹۸- و دیدى: عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آنها قائل نیستند، بلکه نزد فرزند از همه بدترند.
۹۹- و دیدى: زنها بر مسند حکومت بنشینند، و هیچ کارى جز خواسته آنها پیش نرود.
۱۰۰- و دیدى: پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد.
۱۰۱- و دیدى: اگر روزى بر مردى بگذرد ولى او در آنروز گناه بزرگى مانند بدکارى، کمفروشى، و زشتى انجام نداده، ناراحت است.
۱۰۲- و دیدى: قدرتمندان، غذاى عمومى مردم را احتکار کنند.
۱۰۳- و دیدى: اموال حق خویشان پیامبر صلّى اللّه علیه و آله (خمس) در راه باطل تقسیم گردد، و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.
۱۰۴- و دیدى: به وسیله شراب، بیمار را مداوا کنند، و براى بهبودى بیمار آن را تجویز نمایند
۱۰۵- و دیدى: مردم در مورد امر به معروف و نهى از منکر و ترک دین بىتفاوت و یکسانند.
۱۰۶- و دیدى: سر و صداى منافقان برپا است ولى سر و صداى حقطلبان خاموش است.
۱۰۷- و دیدى: براى نماز مزد مىگیرند.
۱۰۸- و دیدى: مسجدها پر است از کسانى که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند.
۱۰۹- و دیدى: شرابخوار مست، پیشنماز مردم شود.
۱۱۰- و دیدى: خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند.
۱۱۱- و دیدى: قاضیان برخلاف دستور خداوند قضاوت کنند.
۱۱۲- و دیدى: استانداران از روى طمع، خائنان را امین خود قرار دهند.
۱۱۳- و دیدى: فرمانروایان، میراث (مستضعفان) را در اختیار بدکاران از خدا بىخبر قرار دهند.
۱۱۴- و دیدى: بر روى منبرها از پرهیزکارى سخن مىگویند ولى گویندگان آن پرهیزکار نیستند.
۱۱۵- و دیدى: صدقه را با وساطت دیگران بدون رضاى خدا و بخاطر درخواست مردم بدهند.
۱۱۶- و دیدى: به نماز اوّل وقت اهمیّت ندهند.
۱۱۷- و دیدى: همّ و هدف مردم، شکم و شهوتشان است.
۱۱۸- و دیدى: دنیا به آنها روى کرده است.
۱۱۹- و دیدى: نشانههاى برجسته حق، ویران شده است، در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد …. «۱»
البتّه باید توجّه داشت، که این نشانه٫ها هم اکنون در دنیاى غرب، در اروپا و آمریکا و حتى بعضى از کشورهاى آفریقایى و آسیایى وجود دارد.
(۱). بحار الانوار ۵۲: ۲۵۶ به بعد.
