موعود پایگاه اینترنتی موعود
عصر ایران:
همیشه در لابه لای وقایع تاریخی حقایق پنهانی وجود دارند که سالها بعد پیدا می‌شوند و خواننده را شگفت زده می‌کنند.جمعه گذشته بیست و نهمین سالگرد کشتار صبرا و شتیلا بود؛ فاجعه ای که در آن صدها تن از آوارگان ساکن اردوگاه های صبرا و شتیلا به دست شبه نظامیان مسیحی تحت حمایت ارتش اسراییل به خاک و خون کشیده شدند.
از تعداد کشته شدگان این فاجعه آمار دقیقی در دسترس نیست چرا که به ادعای بازماندگان معدود فاجعه به غیر از گور دستجمعی که در محل کشتار در منطقه الغبیری بیروت جنوبی برای قربانیان حفر شده، تعداد زیادی در اماکن دیگر مانند “ملعب الریاضی” مدفون شده‌اند.
کشف این گورهای دسته جمعی چندان دشوار نیست، کافی است روزی دولت تصمیم بگیرد که طرح مترو بیروت را اجرا کند آنگاه است که ابعاد هولوکاست معاصر فلسطینی آشکار می‌شود.
اما در میان قربانیان حادثه ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ در اردوگاه های صبرا و شتیلا تعداد زیادی غیر فلسطینی نیز وجود دارند که روزنامه السفیر چاپ بیروت پس از گذشت سه دهه از آن پرده برداشت و خبر دردناک برای ما ایرانی ها این است که در میان شهداء این فاجعه هولناک ۲۱ ایرانی نیز وجود داشتند که در همه این سال ها هیچ سخنی از آنها در هیچ جا گفته نشده است!
منبع خبر روزنامه السفیر گزارش رسمی قاضی دادگاه نظامی وقت اسعد جرمانوس است که هیچ گاه منتشر نشده است.
اینکه چرا در آن زمان این گزارش ناپدید شد کاملا روشن است.دادگاه نظامی لبنان زیر نظر رئیس جمهور این کشور فعالیت می‌کند که بر مبنای قانون اساسی این کشور باید از میان مسیحیان مارونی انتخاب شود؛ رئیس جمهور آن زمان لبنان کسی نبود جز امین جمیل، رهبر کنونی حزب کتائب که نظامیان تحت فرماندهی پدرش پیر جمیل(رهبر وقت حزب) به همراه یگان هایی از شبه نظامیان قوات لبنانی به فرماندهی سمیر جعجع و حزب مسیحی ملی گرایان آزاد به رهبری کمیل شمعون و شبه نظامیان وابسته به سعد حداد مرتکب آن جنایت هولناک شدند و طبیعی است که امین جمیل مانع از انتشار گزارشی شود که پدر و حزب متبوعش محکوم شوند.
بنابراین باید افرادی مانند ایلی حقیبه ترور می‌شدند تا متهمین اصلی در پشت خط قرمز عدالت آسوده باشد.
جالب است بدانید که امروز این احزاب مسلح و جنایتکار طرفدار حقیقت شده‌اند و به صف حامیان دادگاه بین المللی ترور نخست وزیر سابق لبنان رفیق حریری پیوسته اند که حزب الله را محکوم به ترور کرده است! بالاخره اینجا لبنان است جایی که گرگ لباس گوسفند می پوشد و روباه رفیق چوپان می‌شود!
اگر خبر روزنامه السفیر صحیح باشد که معمولا اینچنین است، شکی نیست این ۲۱ مبارز ایرانی در شب تاریک ۱۶ سپتامبرحومه جنوبی بیروت برای دفاع از اردوگاه و جلوگیری از قتل عام زنان و کودکان بی دفاع وارد اردوگاه فلسطینیان شده بودند.
قطعا آنها می دانستند که بواسطه حمایت مستقیم نظامیان اسراییلی از عملیات شبه نظامیان مسیحی، پا در عرصه خطرناکی گذاشته‌اند و تاریخ هیچ گاه از آنها نخواهد نوشت اما آنها رفتند تا بی ادعا از مظلوم دفاع کنند.
اینکه این جوانان ایرانی در آن سالها در لبنان چه می کردند تاریخ نانوشته ای نیست و با رجوع به تاریخ سالهای آغازین دهه شصت خودمان می توان به چرایی آن پی برد.
السفیر از اسامی این شهدای ایرانی و محل دفن آنها هیچ اطلاعاتی منتشر نکرده است،اما آیا در ایران نیز کسی از این مردان ایرانی، نام و نشانی در دست ندارد؟
