دست دعا

مرتضى مهدوى
غدیر، آن سوى پرده ظاهر، ژرفایى شگفت و شگرف دارد.
هجدهم ذى الحجه، تنها بفعد زمانى و آفاقى آن است؛ اما غدیر جلوه اى درونى و انفسى نیز دارد؛ جلوه اى تکوینى و فطرى، مطابق با جلوه تشریعى و ظاهرى آن.

جلوه انفسى غدیر
جلوه درونى و انفسى غدیر چیست؟ در این باره مى توان بسیار سخن گفت، اما در این مجال، تنها به بیان فرازى از دعاى وارده در عید غدیر اکتفا مى کنیم که تمام سخن در آن نهفته شده است:
بارالها!… اى آنکه هر روز در کار و شأنى تازه هستى، همان گونه که شأن ربوبى و عنایت بزرگ تو در حق من اقتضا نمود و (از پیش) مرا اهل اجابت دین و دعوت خود قرار دادى و از روى تفضل و کرم و جود خویش، در همان آغاز آفرینشم مرا بدان موفق فرمودى؛ آنگاه رحمت ایجاب کرد تا فضل و جود و کرمت را پى در پى بر من ارزانى داشتى تا اینکه (در این دنیا و در انتصاب امیرمؤمنان على، علیه السلام، در عید غدیر) آن عهد و میثاق را دگر بار به من تجدید کردى؛ و این در حالى بود که من این عهد و میثاق در مرحله نخست آن را بکلى فراموش کرده، آن را به دست نسیان سپرده و از آن غافل بودم.
اما تو نعمت را بر من تمام نموده و (در امر به پذیرش ولایت و جانشینى امیرمؤمنان على، علیه السلام، در جریان غدیر) مرا بدان متذکر ساختى. منت بر من نهادى و بدین اصل اصیل و رکن رکین دین هدایت فرمودى.
آرى، پروردگار مهربانم و اى سید و مولایم! (همان گونه که مرا در آغاز آفرینش و در این جهان بدین نعمت و موهبت اکرام فرمودى، درخواست و تمنایم از درگاه لطف و کرمت این است) دگر بار نیز لطف و عنایتت را بر من ارزانى داشته و این نعمت (ولایت) را از من باز نستانى تا آنکه بر آن بمیرانى، در حالى که از من راضى و خشنود باشى….
بارالها! (آرى همچنان که در آن مرحله نخستین خلقت، ندا و دعوتت براى ولایت على، علیه السلام، را شنیده و پذیرفتیم در این دنیا نیز) شنیدیم،اطاعت کردیم و نداى پیامبرت را لبیک گفتیم و این همه نبود مگر به لطف و منت گران تو بر ما…۱

 پى نوشت:
۱. مفاتیح الجنان، اعمال روز عید غدیر

ماهنامه موعود شماره ۲۴