اسلام‌هراسی و اسلام‌گرایی

درک این معنا، یعنی شرایط انفعالی عارض شده بر حیات فرهنگی و تمدّنی غربی کمی سخت می نماید. سر و صدای ماشین های جنگی و رسانه ای مردان عصبانی، ساده دلان را می فریبد و گاه به هراس می اندازد.

این روزها احساس جریحه دار شده مسلمانان به دلیل هتک حرمت کشیش افراطی آمریکایی، تری جونز و هوادارنش به «قرآن مجید»، موج بزرگ اعتراضی را در میان مسلمانان سراسر جهان برپا کرده است. به همین مناسبت اخبار و تحلیل های خبری بسیاری از طریق رسانه ها منتشر شده است. دریچه های گشوده شده توسط روزنامه نگاران و تحلیل گران مباحث سیاسی، اجتماعی و مذهبی، هر یک منظری از حادثه را فراروی خوانندگان گشوده است.
در این نکته تردیدی نیست که «تری جونز» نه یک شخص، بلکه نماینده جریانی است که با تکیه بر قدرت و نفوذ مردان سیاسی و امنیّتی غرب، مجال طرح موضوع و عملیّاتی کردن آن را یافته است. به رغم آنکه، طرّاحان و عاملان از عکس العمل جهان اسلام و هزینه های تحمیلی بر غرب از این طریق با خبر بودند؛ لیکن این عمل شنیع همه قوّه و توان خود را از انگیزه ای اخذ می‌کند که از نظر غرب، از درجه ای و رتبه ای از ضرورت برخوردار است که پیشاپیش تحمّل خسارات ناشی از عکس العمل مسلمانان سراسر جهان را ممکن و ناگزیر می سازد.
قبل از آنکه دیدگاه خود را درباره این حادثه و عوامل محرّک آن بیان کنم، به حادثه ای مشابه اشاره می‌کنم که صدها سال قبل از این و در اوّلین فصل از حمله مغول به جهان اسلام رخ نمود. در آن سال هم بیگانگان از روی غرور و تبختر، قرآن ها را بر سنگفرش ها ریختند، هتک حرمت کردند و جنایت ها نمودند تا آنکه گذر ایّام نه تنها حقّانیت این مصحف آسمانی را ثابت کرد، بلکه هتّاکان را هم در خدمت قرآن و اسلام در آورد. ناقل این ماجرا، مرحوم عطا ملک جوینی، مورّخ و نویسنده «تاریخ جهانگشا» است.
تاریخ جهانگشا، در روایت سال های هول و هراس حمله مغول به سرزمین های اسلامی‌که به گواهی برخی مورّخان حاصل حیله و همراهی اربابان کلیسا برای حمله دو سویه شرقی و غربی مغول و صلیبیّون بود، روایتی شنیدنی از ورود چنگیز به «بخارا» و تصرّف مسجد آن شهر دارد. جوینی در تاریخش می نویسد:
چنگیز به مسجد راند و پیش مغصوره [محلّ ایستادن امام در مسجد] بایستاد و پسر او تولی پیاده شده و بر بالای منبر برآمد. چنگیز پرسید که سرای سلطان است؟ گفتند: خانه یزدان است. او نیز از اسب فرود آمد و بر دو سه پایه منبر برآمد و فرمود که: صحرا از علف خالی است. اسبان را شکم پر کنند. انبارها که در شهر بود، گشاده کردند و غلّه می‌کشیدند و صنادیق مصاحف [صندوق های قرآن ها] را به میان صحن مسجد می آوردند و مصاحف را در دست و پای می انداخت و صندوق ها را آخور اسبان می ساخت و کاسان نبید [جام های شراب] پیاپی کرده و مغنیان [آوازخوانان] شهری را حاضر آورده تا سماع و رقص می‌کردند و مغولان، بر اصول غنای خویش، آوازها بر کشیده.
در این حالت، امیر جلال الدّین علی بن الحسین الرندی که مقدّم و مقتدای سادات ماوراء النّهر بود و در زهد و ورع مشارالله [مورد اشاره و زبانزد] روی به رکن الدّین امام زاده، که از افاضل علمای عالم بود، آورد و گفت: مولانا! چه حالت است اینکه می‌بینم؟ به بیداری است یا رب یا بخواب؟
مولانا امام زاده گفت: خاموش باش! باد بی نیازی خداوند است که می وزد، سامان سخن گفتن نیست.
به راستی هم چنین بود و هست. گذر زمان راز همه آمد و شدها را برملا ساخت و سرکش ترین قوم بی فرهنگ و تمدّن را، مغول را واداشت تا بر آستان فرهنگ و تمدّن منبعث از قرآن، زانوی ادب به زمین زند. امّا در عصر ما؛ واقعه قرآن سوزی، در ایالات متّحده آمریکا؛ یعنی قطب غرب و تمدّن تکنولوژیک غربی در شرایطی و توسط قومی رقم می خورد که به رغم تصوّر در وضعیّـی کاملاً انفعالی به سر می‌برند.
درک این معنا، یعنی شرایط انفعالی عارض شده بر حیات فرهنگی و تمدّنی غربی کمی سخت می نماید. سر و صدای ماشین های جنگی و رسانه ای مردان عصبانی، ساده دلان را می فریبد و گاه به هراس می اندازد.
این ماجرا را از چند منظر می توان دید.
۱. اوّل سخن اینکه، به اعتراف بسیاری از اهل نظر در جهان، تاریخ غربی از روزهای آغازین قرن بیستم و شاید هم پیش تر، بحران در دو حوزه فرهنگی و تمدّنی را به تجربه نشسته است. این دو حوزه بحران را از منشأ دیگری، یعنی بحران در حوزه تفکّر و مبانی نظری دریافت کرده‌اند. غرب ابتدا در مبانی و مبادی نظری و دیدگاه کلّی به هستی، مبتلابه بحران شده و سپس در فرهنگ و صورت تمدّنی.
آمران و عاملان ماجرای قرآن سوزی، به درستی پی برده‌اند، عامل اصلی و مسبّب بروز شرایط انفعالی در غرب و همه آنچه که این انفعال در پی خواهد داشت، «کتاب» است و نه شخص.
اشخاص را می توان کشت و از آنان خلاص شد، امّا افکار را چه می توان کرد؟ عامل اصلی به چالش کشیده شدن غرب در حوزه فرهنگی و تمدّنی قبل از آنکه اشخاص باشند، افکارند. قرآن و اسلام، به تمامی، تاریخ و تفکّر، فرهنگ و تمدّن غربی را در بنیاد و مبانی، دچار بحران و چالش ساخته است. درست از همین جا، بنای به ظاهر سترگ و آهنین فرهنگی و تمدّنی غربی ضربه خورده و فرو می ریزد؛ چنان که چهارصد سال پیش از این، تفکّر اومانیستی و سکولاریستی در غرب، فرهنگ و تمدّن مسیحی را در بنیاد دچار بحران ساخت و در مسیری تدریجی باعث فروپاشی تمام عیار آن شد و فرهنگ و تمدّن مدرن خود را بر ویرانه های تاریخ قبلی بر کشید.
اینک، غرب، خود را مواجه با لرزش هایی در پایه ها می‌بیند. پایه های نظری، مبانی و مبادی ویژه ای که غرب را برپا داشته بود، امّا اینک تفکّری نو، دینی و مدّعی بر کشیدن بنای تمدّنی دیگر و مدّعی پیشنهاد شیوه نو در مدیریّت کلان سیاسی ـ اجتماعی بشر، از صحن و سرای کتاب آسمانی قرآن سر برآورده و به تمامی غرب و تاریخ و تفکّر و تمدّن چهارصد ساله اش را مورد بازخواست قرار داده و تهدید می نماید.
بی تردید هیچ کدام از ملل و نحل سابق و لا حق شرقی و غربی، همچون مسیحیّت و یهودیّت به دلیل ابتلا به تحریف و سکولاریزم وحشتناک قادر به بازخواست از مبانی نظری تمدّن غربی و به چالش کشیدن تمام عیار آن نیستند؛ مگر قرآن مجید و تفکّر ولایی هم سنگ آن.
از اینجاست که عرض کردم: آنان به درستی پی به عامل و مسبّب اصلی این فروپاشی برده‌اند. درک این همه از کشیشی وابسته به یک کلیسای محلّی خاسته نیست.
به خواست خداوند، پرده ای از قرآن برداشته شده و خصم قرآن (ابلیس و جنود زمینی اش) متذکّر واقعه ای شده‌اند که به فروپاشی و اضمحلال غرب می انجامد.
بی راه نیست اگر قول مولانا امام زاده را که در قرن ششم هجری قمری در مسجد بخارا زمزمه کرد، تکرار کنم:
باد بی نیازی خداوند است که می وزد!
تفکّر، نورانی و لطیف، امّا نافذ است. بی سر و صدا جان ها را متأثّر و متحوّل می‌کند و در پی اش، همه صورت ها را دیگرگون می سازد. از همین رو، هیچ سلاحی و سخت افزاری قادر به مقابله با آن نیست.
غرب امروزه، تفکّر دینی، آن هم از نوع قرآنی و منتسب به پیامبر آخرالزّمان را در خانه و بر فرش خود دارد. آن هنگام که چون نسیمی لطیف مرزهای غربی را با همه حارس و پاسبان در نوردید و وارد صحن و سرای انسان غربی شد و بنیاد فرهنگی چهارصد ساله را به چالش کشید و فضا را بر آن تنگ نمود، هیچ مهندسی و تکنوکراتی و هیچ ارتش و سلاحی، قادر به تهدید آن و بیرون راندنش نبود.
بد نیست از زبان غرب درباره جایگیر شدن تفکّر دینی اسلامی در غرب بشنویم تا امکان درک یکی از دلایل اصلی اسلام ستیزی و قرآن سوزی فراهم آید.
به شهادت اطّلاعات و آمار ارائه شده از سوی مجامع و رسانه های غربی، طیّ دهه های اخیر، اسلام به نحو شگفتی در غرب منتشر شده است و در میان عموم مذاهب، رقم اوّل رشد را از آن خود ساخته است.
روزنامه پر تیراژ «سیدنی مورنینگ هرالد» می نویسد:
اسلام از مرزهای جغرافیایی عبور می‌کند، مکتب های سیاسی و رژیم های ملّی را پشت سر می‌گذارد و کشورهای گوناگون شاهد تحرّک سیاسی و رشد پاینده اسلام خواهند بود.
در همین جهت، رئیس اداره فدرال حفاظت از قانون اساسی «آلمان»، پتر فریش، با ابراز نگرانی از شرایط موجود گفته است که در قرن آینده، اسلام گرایی به بزرگ ترین خطر تبدیل می‌شود و علّت آن هم در این است که اصول حکمت الهی حکومتی که مسلمانان در تلاش برای دست یابی به آن هستند، به هیچ وجه با اصول نظام های دمکراتیک و لیبرال هم خوانی ندارد.
حکمت الهی و تفکّر قدسی دینی مسلمانان، در مقابل تفکّر خود بنیاد، اومانیستی و سکولاریستی غربی خود را می نماید.
خطر اصلی از جانب مردان جنگی و اسلحه، غرب را تهدید نمی‌کند. همگان بر این قول متّفقند که در سراسر جهان کمتر کسی را یاری مقابله با انواع سلاح های مدرن غربی است. نقطه آسیب پذیر و پاشنه آشیل غرب، ساحت نظری و فکری است. همان نقطه ای که قرآن آن را به چالش کشیده است؛ در حالی که تاریخ غرب، طیّ همه سال های قرن بیستم از این حوزه روی به ضعف نهاد و همه توش و توان خود را از دست داد.
آنگاه که پایه ها و اصول در خانه جان و ذهن و زبان انسان غربی و غرب زدگان فرو می ریزد، همه صورت های بر کشیده شده بر این پایه ها هم فرو می ریزند و همه مناسبات و معاملات اجتماعی، سیاسی و… را از خود متأثّر می سازد.
قرآن با متأثّر ساختن جهان بینی و دیگرگون ساختن جهان شناسی غربی، همه اخلاق و اعمال انسان های غربی و غرب زده را هم عوض می‌کند. درست به همین دلیل است که نویسنده «مجله فیگارو» می نویسد:
اینکه شعارهای مشهور مسلمانان با عنوان «قانون اساسی ما قرآن است» حکم یک بمب اجتماعی را در غرب خواهد داشت. حقیقتی که می توان آن ار از قوانین مربوط به روسری دریافت.
قانون اساسی وحیانی قرآنی در مقابل قراردادهای اجتماعی جعل شده توسط انسان های بریده از آسمان و کتب آسمانی به مثابه یک بمب، مناسبات اجتماعی غرب را از هم می پاشد.
هیچ کس نمی تواند به زور، زنان غربی را وادار به پذیرش روسری کند؛ در حالی که ورود قرآن به صحن و سرای دریافت ها و بینش ها، تمامی صورت و سیرت حیات زنان را دگرگون می سازد.
«قدرت» حقیقی پیش از آنکه حاصل قدرت بازو و سلاح باشد، حاصل تفکّر است. با سلاح سرد و گرم نمی توان بر فکر و اندیشه فائق آمد؛ در حالی که‌اندیشه، افراد مسلّح را بی سلاح و مردان بی سلاح را مسلّح می سازد تا در پی تفکّر و آرمانی خاص به راه افتاده و عمل کنند. قدرت آرمان، بر کشیده بر پایه تفکّر، از هر سلاحی کاراتر است.
غرب به خوبی می داند که دیر یا زود، مردان و زنان مسلّح به سلاح تفکّر و اندیشه دینی بر همه ساحت ها و سطوح فرهنگی و تمدّنی غربی فائق می آیند. از همین جا و قبل از آنکه همه فرصت ها از دست برود، غرب سعی در متوقّف کردن جریان سیّال اسلام خواهی دارد.
هنری کیسینجر، استراتژیست پیر و از اعضای اصلی مجامع مخفی ماسونی و یهودی در سال ۱۹۹۰ م. با درک خطر بزرگی که از سوی اسلام و مسلمانان غرب را تهدید می‌کند، نوشت:
در ده سال آینده، افزایش چشمگیر جمعیّت مسلمانان، بزرگترین خطر برای آمریکا خواهد بود و آمریکا باید برای جلوگیری از این خطر، با همکاری صادقانه و مخلصانه حکومت های کشورهای اسلامی، اقدامات گسترده ای را به عمل آورد تا در همه کشورهای اسلامی استفاده از ابزارها و داروهای کنترل کننده جمعیّت رواج پیدا کند.
کلام کسینجر در اثر کهولت و متأثّر از دریافت بنی اسرائیلی احمقانه است. این جمعیّت کثیر کشورهای مسلمان نیست که غرب را تهدید می‌کند، قدرت اسلام، قدرت تفکّر، قدرت قرآن و دریافت ویژه ای درباره عالم و آدم است که غرب را از درون انسان ها و به نحو بنیادین متأثّر ساخته و دیگرگون می سازد. این نکته را هم متدکّر می‌شوم که غرب ده ها سال است که از طرق مختلف سعی در کاهش جمعیّت مسلمانان و عقیم سازی مردان و زنان مسلمان دارد فاجعه ای که از آن به عنون «کشتار خاموش» یاد کرده ام. نویسنده فیگارو، در تمثیل زیبایی، از میزان نزدیک شدن مسلمانان به حوزه های مختلف ایدئولوژیک غربی و سینه به سینه ایستادن آنها در برابر صاحبان قدرت در آلمان سخن می‌گوید:
مسلمانان در آلمان تا بدان حد رشد کرده‌اند که اکنون سوسیال دمکرات ها در زمره همسایگان آنها در آمده‌اند. ساختمان مرکزی حزب دمکرات مسیحی آلمان در مقابل آنهاست. فاصله ساختمان مجلس تا دفتر مرکزی آنها چند متر بیشتر نیست و حتّی دفتر صدر اعظم در دسترسی آنها قرار دارد. حدّاقل چیزی که در مورد دفتر مرکزی مسلمانان آلمان می توان گفت، این است که جوانان محمّدی گام بلند و نیرومندانه در مسیر کسب قدرت برداشته‌اند.
قبل از آنکه آخرین فراز از موضوع را بیان کنم نگاهی به رشد و گسترش اسلام در غرب خواهم داشت:
رابرت اسپنسر، منتقد سرسخت اسلام که تاکنون و در همین راستای اسلام ستیزی هفت جلد کتاب، ده پژوهش و بیش از دویست مقاله نوشته است، به نقل از برنارد لوئیس، مستشرق یهودی الاصل آلمانی می نویسد: در پایان این قرن (قرن بیست و یکم) اروپا مسلمان خواهد شد.
خانم اوریانا فالاچی را بسیاری می‌شناسند. خبرنگار کهن سال جنگی که در اوایل انقلاب، برای انجام مصاحبه با امام خمینی(ره) به ایران آمد، در آخرین کتاب خود به نام «نیروی خرد» می نویسد:
ده درصد نوزادانی که در سطح کشورهای اتّحادیّه اروپا چشم به جهان می‌گشایند، مسلمان هستند.
حال، نگاهی گذرا به وضع اسلام در کشورهای غربی داشته باشیم. اوّل فرانسه:

فرانسه:
کارشناسان آمار، با مقایسه رشد دو جمعیّت مسلمان و مسیحی در فرانسه معتقدند این کشور تا چهل سال آینده به کشوری با جمعیّت حدّاکثری مسلمان تبدیل خواهد شد.
هم اکنون سی درصد کودکان و نوجوانان زیر ۲۰ سال در فرانسه مسلمانند. این نرخ در شهرهای بزرگی مثل «پاریس» «نیس» و «مارسی» ۴۵ درصد کودکان و نوجوانان زیر ۲۰ سال را شامل می‌شود.
بر اساس اطّلاعات فراهم شده، تا سال ۲۰۲۵ از هر پنج فرانسوی یک نفر مسلمان خواهد بود و چنانچه نرخ جمعیّت به همین منوال پیش رود، فرانسه به کشوری مسلمان تبدیل می‌شود.
در حال حاضر، تعداد ۵ میلیون نفر مسلمان در فرانسه زندگی می‌کند. این رقم بیشترین تعداد مسلمانان ساکن در یک کشور اروپایی را نشان می دهد.
باید دید سایر کشورهای اروپایی از چه وضعی برخوردارند.

انگلستان:
در سی سال پیش، جمعیّت مسلمانان انگلستان ۰۰۰,۸۲ نفر بود در حالی که امروزه، این تعداد به ۰۰۰,۵۰۰,۲ مسلمان در این کشور رسیده است. در این کشور بیش از یک هزار باب مسجد وجود دارد که بیشتر این مساجد و کلیساهای خریداری شده از مسیحیان تأسیس شده است.
نرخ رشد جمعیّت در بریتانیا ۶/۱ درصد است. در یونان ۳/۱ درصد، در آلمان ۳/۱ درصد در ایتالیا ۲/۱ و در اسپانیا ۱/۱ درصد است.
به شهادت کسانی که به انگلستان رفته و حوزه های علمیّه اسلامی این کشور را دیده‌اند، مجالس طلّاب در برخی مدارس بی شباهت به حوزه های علمیّه قم نیستند.
میانگین رشد جمعیّت مسیحیان در ۳۱ کشور اتّحادیه اروپا ۳۸/۱ درصد است در حالی که جمعیّت شناسان معتقدند اگر رشد جمعیّت یک کشور در ۲۵ سال متوالی کمتر از ۵/۲ درصد باشد نجات فرهنگ و تمدّن آن کشور امکان پذیر نخواهد بود. این همه در حالی که است که واتیکان، رسماً اعلام کرده است که: جمعیّت مسلمانان در جهان از جمعیّت کاتولیک ها بیشتر شده و ظرف ۵ الی ۶ سال دیگر، اسلام بزرگ ترین دین جهان خواهد بود.

آلمان
مجله فیگارو درباره حضور مسلمانان در مساجد و نمازخانه های وابسته به جوامع اسلامی آلمان می نویسد:
«حضور مسلمانان چنان است که پاپ، تنها می تواند رؤیای چنین استقبالی از کلیساها را در سر بپرورد.» مسلمانان در حال حاضر در آلمان، ۲۲۰۰ نمازخانه و مسجد دارند. زیباترین و غرورآمیزترین این بناها در شهر مانهایم قرار دارد، ساختمان گنبدی شکل و با شکوه که ظرفیّت پذیرش ۲۵۰۰ نفر را دارد.
تحقیقات انجام شده از سوی انستیتوی شرق شناسی هامبورگ وابسته به وزارت کشور فدرال آلمان از روند رو به رشد پیوستن جوانان به سازمان های اسلام گرا خبر می دهد.
اخیراً دولت آلمان اعلام کرده است که کنترل کاهش جمعیّت این کشور دیگر ممکن نیست و ممکن است این کشور تا سال ۲۰۵۰ م. به یک کشور مسلمان تبدیل شود.
بلای کنترل جمعیّت طولانی و از هم گسیختگی واحد خانواده، اروپا را به قارّه ای پیر و بی آینده تبدیل کرده است.
آلمان معتقد است که جمعیّت ۲/۵ میلیونی مسلمانان اروپا در ۲۰ سال آینده به دو برابر افزایش می‌یابد.
آقای کلاوس کینکل، وزیر خارجه اسبق آلمان می‌گوید: در حالی که اسلام در سی سال پیش از این ۱۸ درصد جمعیّت دنیا را داشت، اینک به یک چهارم جمعیّت دنیا؛ یعنی یک میلیارد و چهارصد میلیون نفر رسیده است.

سایر کشورهای اروپایی
اتریش: سال های زیادی است که در این کشور، اسلام به عنوان دین رسمی‌شناخته شده است. در حال حاضر بیش از ۰۰۰,۳۷۵ نفر مسلمان در اتریش زندگی می‌کنند.
اسپانیا: در این کشور ۰۰۰,۴۰۰ نفر مسلمان زندگی می‌کند.
بوسنی: بیش از ۵ تا ۶ سده از عمر گرایش مردم بوسنی به اسلام می‌گذرد و در حال حاضر دو میلیون مسلمان در این کشور زندگی می‌کند.
هلند: طبق آمار، نیمی از کودکانی که هر سال در هلند به دنیا می آیند، مسلمانانند. چنانچه این روند ادامه پیدا کند، ظرف پانزده سال آینده نیمی از جمعیّت هلند را مسلمانان تشکیل می دهند.
سازندگان فیلم «فتنه» با ارائه کردن آمار رشد مسلمانان در هلند اعلام خطر کردند و از اسلامی‌شدن هلند در سال های آینده خبر دادند و در واقع این فیلم به همین منظور و در راستای انعکاس اسلام هراسی ساخته و پخش شد.
بلژیک: در این کشور نیمی از کودکانی که هر سال به دنیا می آیند، مسلمانانند. در بلژیک ۲۵ درصد جمعیّت را مسلمانان به خود اختصاص می دهند.
آلبانی: جمعیّت حدّاکثری این کشور مسلمان است. اینک ۱/۶ میلیون نفر مسلمان در آلبانی زندگی می‌کند.
روسیه: در روسیه ۲۳ میلیون نفر مسلمان زندگی می‌کند. ۴۰ درصد
از نیروهای ارتش این کشور را طیّ سال های آینده مسلمانان تشکیل خواهند داد.
یک کشیش ایتالیایی در واتیکان نسبت به اسلامی‌شدن قارّه اروپا هشدار داد. به گزارش خبرگزاری «ابنا» پیرو گدو، کشیش ایتالیایی واتیکان اعلام کرد، با توجّه به کاهش میانگین زاد و ولد در میان ساکنان اصلی قاره اروپا و افزایش بی سابقه مهاجران مسلمان که دارای خانواده پر جمعیّتی هستند، قاره اروپا در نسل های بعدی به قارّه ای مسلمان تبدیل می‌شود.
و امّا آمریکا: در سال ۱۹۷۰ م. جمعیّت مسلمانان آمریکا، بیشتر یک صد هزار نفر نبود، امّا در سال ۲۰۰۸ م. این رقم به نه میلیون نفر افزایش یافت. این همه در حالی است که رشد جمعیّت مسیحیان در آمریکا ۶/۱ درصد است و این نرخ رشد حدّاقل رشد ضروری برای حفظ یک تمدّن به حساب می آید.
کانادا: در کشور کانادا نیز نرخ رشد جمعیّت مسیحیان ۶/۱ درصد است.
به گزارش شبکه ایرانیان کانادا (ایرانتو)، اوّلین مسجد در شمالی ترین نقطه زمین و در شهر اینوویک Inuvok در قلمرو شمال غربی کانادا احداث می‌شود. این مسجد توسط یک گروه اسلامی خیریّه در شهر «ویتی بگ» در استان مینتویا برای ساکنان اینوویک ساخته می‌شود. این شهر در دلتای مکنزی و در ۲۰۰ کیلومتری شمال دایره قطب قرار دارد و حدود یکصد نفر از جمعیّت ۳۵۰۰ نفری آن را مسلمانان تشکیل می دهند.
اخیراً شبکه تلویزیونی «روسیا الیوم»، گزارش ریما ابوحمدیه خبرنگار آن شبکه را درباره اوضاع و مشکلات مسلمانان در آمریکا را منتشر ساخته است. او در این گزارش اعلام می دارد:
آمارها نشان می دهد که چهل درصد از آمریکایی ها با دادن کارت های شناسایی ویژه به مسلمانان موافقند و این در حالی است که سالانه بیش از ۲۰۰۰۰ نفر از آمریکایی ها به اسلام گرایش پیدا می‌کنند. از زمانی که رسانه های آمریکایی مواضع ضدّ اسلامی اتّخاذ کرده‌اند، این موضع بسیاری از مردم را نیز تحت تأثیر قرار داد. «مارسی موبرگ» شهروند تازه مسلمان شده آمریکایی می‌گوید:
بزرگ ترین مشکل این است که والدینم مرا طرد کردند، امّا افرادی که خیلی مرا نمی‌شناختند مرا پذیرفتند. (روزنامه جمهوری)
آقای دکتر پیتر بریولی، مدیر اجرایی مؤسّسه تحقیقاتی مسیحیّت در انگلستان، در سال ۱۹۹۷ م. طیّ مقاله ای که در صفحه اوّل نشریّه ساندی تایمز منتشر شد، اعلام کرد که:
بر اساس ارقام، اسلام سریع ترین مذهب در حال رشد در جهان بوده است.
آقای فرانچسکو گابریلی، قدیمی ترین محقّق مطالعات اسلامی در ایتالیا نیز، در سال ۱۹۸۶ م. در نشریه پانوراما، طیّ مطلبی با عنوان «هم نوا با بانگ الهی» نوشت:
مردم به دلایل احساسی، محیطی و گاه نیز به دلایل مادّی ناگزیر از تغییر دین می‌شوند. عدّه ای اسلام را با توجّه به سادگی آن برای فرار از مشکلات تمدّن امروز برمی‌گزینند و برخی دیگر از این جهت به اسلام می‌گروند که معتقد به یافتن پاسخ مشکلات اجتماعی در آن هستند.
نکته جالب آن است که محقّقان غربی با رویکرد مثبت به وجه اجتماعی اسلام و عدالت خواهانه آن می نگرند، چنان که راجر ستربوری، اسقف بارکینگ، طیّ مقاله ای با عنوان «رشد مسلمانان نسبت به مسیحیان» که در سال ۱۹۹۷ م. در نشریه ساندی تایمز منتشر شد می نویسد:
یکی از جذّابیت های اسلام برای جوانان محروم آن است که مسلمانان برای عدالت اجتماعی و نژادی هر دو مبارزه می‌کنند. کلیسای انگلستان باید این تلاش و مبارزه را یاد بگیرد.
آقای دی مایکل برادین، استاد دانشگاه آریزونا، در سال ۱۹۹۱ م. اسلام آورد، مجله العالم در یکم مارس ۱۹۹۶ م. علّت اسلام آوردن این استاد را از زبان خودش منتشر کرد. او می‌گوید:
اسلام آوردم برای آنکه تنها راه حلّ مسائل امروز آمریکا وجهان است. آنچه در قرن بیست و یکم و پس از آن برای باقی ماندن بدان نیازمندیم اسلام است. بدون اسلام آینده آی تیره و تار خواهیم داشت. مسلمان شدم چون اسلام دین منطق پرور است و راه حل های عملی همه مشکلات شخصی، ملّی و جهانی امروز نیز در اسلام نهفته است.
درک این نکته که از بستر تباهی اخلاقی و سقوط فرهنگی هیچ تمدّن بالنده ای پا نمی‌گیرد، قابل قبول همگان است به ویژه در غرب که در اثر سلطه لیبرالیسم و هیدوئیسم (مکتب اصالت لذّت) تمامی پایه های اخلاقی ویران شده است.
برژنیسکی، مشاور امنیّت ملّی کارتر، در سال ۱۹۹۶ م. طیّ مقاله ای با عنوان «اسلام تنها راه نجات آمریکا و جهان» که در العالم منتشر شد می نویسد:
جامعه غوطه ور در شهوت ها نمی تواند آداب اخلاقی جهان را پایه ریزی کند و هر تمدّنی که نتواند در اخلاق پیشگام و جلودار باشد دچار فروپاشی می‌شود.
مقصودم از ذکر این آمار و اطّلاعات و اعتراضات بیان این نکته بود که غرب و آمریکا، به دلایل مختلف و از جمله به قول پال کندی، استاد انگلیسی دانشگاه های آمریکا، به دلیل عارضه گستردگی بیش از حدّ امپراتوری، بحران زیست محیطی، فقر و بی اخلاقی در آستانه فروپاشی از درون، به ناگزیر بر اسلام آغوش گشوده است و اسلام، چون فرمانده و سرداری فاتح، خاکریزهای فرهنگی و تمدّنی غرب را در می نوردد تا رنگ خود را بر همه سطوح و لایه های حیات مادّی و فرهنگی غرب بزند. غرب ناگزیر است در اسلام سر فرود آورد.
اشپیگل: ستاره امپراتوری آمریکا رو به افول است
یک نشریه معروف آلمانی در گزارشی از وخامت وضعیّت اقتصادی و اجتماعی آمریکا و گسترش فاصله طبقاتی در این کشور تأکید کرد که ستاره امپراتوری آمریکا در حال افول است و احتمال قرار گرفتن این کشور در جمع کشورهای جهان سوم افزایش یافته است.
به گزارش «فارس»، هفته نامه آلمانی اشپیگل در گزارش با اشاره به اوضاع وخیم اقتصادی آمریکا و گسترش فاصله طبقاتی در این کشور تأکید کرد که ستاره امپراتوری آمریکا در حال افول کردن است.
در این گزارش آمده است که «در روزهای اخیر در حالی که آمریکایی های پولدار کمک های میلیاردی خود را به امور خیریه جشن می‌گیرند بقیه مردم این کشور در وضعیّتی بدتر از هر زمان دیگر به سر می‌برند.»
بنابر این گزارش، پیش از این در آمریکا به‏ ندرت افراد در یک دوره طولانی بیکار بوده‌اند و فاصله بین فقیرترین و پول دارترین مردم به این صورت فاحش و زیاد نبوده است.
اشپیگل گزارش کرد: وضعیّت ساکنان شهر کونتشورا در شمال لس آنجلس با وجود آنکه از نظر مالی خوب است، ولی حدود ۲۰ درصد آنان در معرض بی خانمان شدن قرار دارند.
در ادامه این گزارش آمده است که، شمار اشخاص مراجعه کننده به مراکز خیریه برای گرفتن غذا دو برابر شده است، بعضی از این اشخاص با خودروی بی ام و می آیند و برای خیلی از مردم آمریکا این خودروها یادآور دوران خوب اقتصادی است.
ویلیام سینلی، کارشناس امور اجتماعی و رفاهی و رئیس امور خیریه شهرک کونتشورا گفت: این فقیران جدید اشخاصی هستند که هیچ وقت فکر نمی‌کردم با آنها در خیریه روبه رو شوم. اشخاصی از طبقه مرفّه بوده‌اند که اکنون بیکار شده و در معرض بی خانمان شدن قرار دارند؛ امروز ما اشخاصی را در خیریه ها مشاهده می‌کنیم که خودروهای آنها ۵۰ هزار دلار ارزش دارد و تا چندی قبل صاحب خانه بوده‌اند.
در این گزارش آمده است: شمار میلیونرها در آمریکا در سال ۲۰۰۹ م. حدود ۱۷ درصد افزایش یافته است دو هفته قبل نیز ۴۰ نفر از ثروتمندان آمریکا ازجمله بنیانگذار مایکروسافت اعلام کردند که بعد از مرگ، نصف ثروت آنها برای امور خیریه صرف شود.
کارشناسان از این نگران هستند که اقتصاد آمریکا برای سال ها ضعیف بماند، این نگرانی زمانی افزایش یافت که کمک های دولتی نه تنها در کلیت وضعیّت جامعه آمریکا تغییری ایجاد نکرد؛ بلکه درست به ‏عکس برای خیلی از مردم وضعیت بد و بدتر می‌شود.
بنا بر یک نظرسنجی ۷۰ درصد جمعیّت آمریکا هنوز بر این باورند که رکود اقتصادی این کشور ادامه پیدا می‌کند؛ این رکود اقتصادی این بار فقط اشخاص فقیر را هدف قرار نداده بلکه اشخاصی با تحصیلات و درآمد خوب طبقه متوسط را نیز هدف خود کرده است و آنان همچنان از آینده خود احساس نگرانی می‌کنند.
هم اکنون از هر ۱۰ نفر حدود چهار نفر در آمریکا خود را جزو قشر متوسط می دانند و معتقدند که جایگاه اجتماعی خود را بیش از این نمی توانند نگه دارند.
آریانا هافینگتن یک روزنامه نگار معروف آمریکایی در مطلبی در این خصوص نوشت: آمریکا در معرض خطر ورود به جهان سوم قرار گرفته است.
در کنار مشکلات ملکی و اقتصادی و بدهی ها در آمریکا، فاصله طبقاتی رو به گسترش است. وضعیتی که این کشور از بحران اقتصادی اواخر دهه ۲۰ تاکنون این کشور با آن مواجه نشده بود برای اوّلین بار از جنگ جهانی دوم تاکنون آمریکایی ها با مشکل بیکاری دراز مدت مواجه شده‌اند. شمار بیکاران دراز مدّت سه برابر وقت های بحرانی دیگر در آمریکاست و محتمّل است که این روند افزایش پیدا کند.
در حالی که رقم بیکاری بعد از پایان رسمی رکود اقتصادی در آمریکا ?.? درصد بود، ولی اگر اشخاصی را جزء آن حساب کنند که جست وجو برای کار جدید را رها کرده و یا کارهای مقطعی برای چند صد دلار در ماه انجام داده و از حساب پس انداز خود زندگی می‌کنند، این رقم به ۱۷درصد کل جامعه کاری آمریکا می رسد.
بنا بر آماری، حدود ۵۰ میلیون آمریکایی برای مدت زمان کافی غذا ندارند و یک هشتم بزرگسالان و یک چهارم کودکان آمریکایی ازکوپن های غذای مراکز خیریه استفاده می‌کنند. این رقم باور نکردنی متعلّق به کشوری است که ثروتمندترین کشور دنیا محسوب می‌شود.
چیزی که برای آمریکایی ها از همه خطرناکتراست از دست رفتن خوش بینی به آینده در بین آنان است، کشوری که مردمان آن به خوش بینی معروف بودند اکنون اکثر شهروندانش انتظار دارند که زندگی کودکان آنها از زندگی خودشان بدتر شود.
امروز خیلی از آمریکایی ها این نکته را فهمیده‌اند که رؤیای آمریکایی خودشان فقط یک تب بود. تعداد فرصت های شغلی کم و درآمدها با رکود مواجه شده و نابرابری روز افزون در جامعه حاکم است.
در این گزارش آمده است: آمریکا با یک بحران ساختاری مواجه است و اگرچه این بحران از خیلی وقت پیش شروع شده، ولی آنها تازه متوجّه آن شده‌اند. رونق سهام، ملک و افزایش بی نهایت بدهی ها و تب مصرف گرایی این نکته را مخفی نگه داشته که ۳۰ سال رشد اقتصادی هیچ تأثیری روی جامعه آمریکا نداشته است.
در سال ۱۹۷۸ م. میانگین درآمد مردها در آمریکا ۴۵ هزار و ۸۷۹ دلار در سال بود، این رقم در سال ۲۰۰۷ با محاسبه تورم حدود ۴۵ هزار و ۱۱۳ دلار بوده است؛ تمام این درآمدها شامل منافع کلان سهامداران و شرکت های بزرگ و بازارهای مالی بوده است و این منافع به اشخاصی رسید که همیشه پولدار بوده‌اند.
در۳۰ سال اخیر با آنکه تولید ناخالص داخلی آمریکا ۱۱۰ درصد افزایش یافته است، ولی درآمد ۹۰ درصد آمریکایی ها از سال ۱۹۷۳ م. فقط افزایش بسیار اندکی داشته، در حالی که تعداد اشخاص پولدار در آمریکا تقریباً سه برابر شده است.
در سال ۱۹۷۹ م. یک سوم سودی که آمریکا به‏دست آورده بود به طبقه ثروتمند جامعه آمریکا می رسید درحالی که امروز ۶۰ درصد از درآمدهای آن به دست اشخاص پولدار می رسد.
در سال ۱۹۵۰ م. یک رئیس شرکت به طول به‏طور میانگین ۳۰ برابر یک کارگر ساده حقوق می‌گرفت، در حالی که امروز این مدیر حدود ۳۰۰ برابر حقوق یک کارگر ساده حقوق می‌گیرد.
امروز یک درصد آمریکایی ها ۳۷ درصد دارایی کلّ این کشور را در اختیار دارند و این نابرابری به‌اندازه زمان رکود اقتصادی آمریکا در اواخر دهه ۱۹۲۰ م. است.
آمارها نشان می دهد که احتمال رفتن یک آمریکایی به طبقه متوسط بالا، حدود چهار درصد است که این پایین ترین حد در بین کشورهای صنعتی دیگر است.
سیاستمداران آمریکایی جوابی برای تشدید این بحران احتمالی نمی‌بینند و واشنگتن به دنبال ایجاد اشتغالی است که هنوز ایجاد نشده است.
پاول کروگمن، برنده جایزه نوبل از آمریکا با اشاره به اینکه خیلی از شهرهای آمریکا در آستانه ورشکستگی است و پول پرداخت هزینه نگهداری ازخیابان ها را هم ندارند، گفت: در آمریکا چراغ ها خاموش می‌شود، مشکل اصلی این است که دیگر آنها نمی توانند مصرف گرایی کنند چون حساب پس اندازی ندارند و ارزش خانه های آنان نیز به نصف رسیده است؛ آنها دیگر وام های ارزان دریافت نمی‌کنند و درآمدشان کاهش یافته یا بیکار شده‌اند.
بنا بر این گزارش، آنان دیگر قادر به پرداخت مالیات نیستند و برای همین هم خیلی از ایالت ها و شهرها با شکاف های بزرگ در بودجه هایشان روبه‎رو شده‌اند، در ایالت هاوایی و در برخی از هفته ها، مدارس را روزهای جمعه تعطیل می‌کنند تا هزینه ها را کاهش دهند در منطقه ای از ایالت جورجیا اتوبوس های شرکت واحد را متوقّف کرده‌اند. در شهر «کلرادو اسپرینگز» با حدود ۳۸۰ هزار نفر جمعیّت برای صرفه جویی یک سوم چراغ های خیابان خاموش شده است و خیلی از آمریکایی ها خانه های خود را از دست داده‌اند و خیلی از آنها یا در شهرها چادرنشین شده‌اند یا در بین بی خانمان ها زندگی می‌کنند.
اشپیگل افزود: ۶۱ درصد آمریکایی ها هیچ ذخیره مالی ندارند و فقط ماه به ماه زندگی می‌کنند و روبه‏رو شدن با یک صورت‏حساب بیمارستانی می تواند تبعات حیاتی برای آنها در پی داشته باشد.
در پایان این گزارش با اشاره به اینکه خیلی از مردم حتّی پول ثبت نام کودکانشان را در کودکستان ها ندارند، آمده است: دیگر در آمریکا کارهای ساده ای مانند فروشندگی و دستیاری نیز پیدا نمی‌شود.

اسماعیل شفیعی سروستانی

ماهنامه موعود شماره ۱۳۲