موعود پایگاه اینترنتی موعود
«شاهزاده طلال» در مصاحبه با یک شبکه خبری در پاسخ به سوال خبرنگار در این باره که آیا «عبدالعزیز آل سعود» موسس پادشاهی آل سعود از انگلیس حقوق دریافت می‌کرد، گفت: بله، وی از انگلیس حقوق دریافت می‌کرد و به نظرم که این حقوق همانند قرض بود، قرضی که کشورهای ثروتمند به کشورهای فقیر می‌دادند.
خبرنگار از شاهزاده طلال پرسید که آیا این حقوق ثابت به عنوان حق السکوت یا تحت سیطره قرار دادن پادشاه نبوده است که پاسخ داد: ممکن است، آیا معقول است که در آن زمان انگلیس به فردی که در صحرا زندگی می‌کرده مبلغ هنگفتی را در راه رضای خدا بدهد، قطعا آنها با هدفی این پول‌ها را می‌دادند.
شاهزاده طلال سال‌های مدیدی است که از برادران خود و ماهیت حکومت در ریاض انتقاد می‌کند و همین امر باعث شده است که مدت طولانی در خارج از عربستان زندگی کنند.
وی در آخرین انتقادهای خود به عدم دعوت شورای بیعت برای برگزاری نشست به منظور رایزنی درباره تعیین شاهزاده سلمان به ولیعهدی انتقاد کرد و وی این انتقادها را زمان تعیین نایف به ولیعهدی هم کرده بود.
شاهزاده طلال ۸۱ ساله فرزند هجدهم ملک عبدالعزیز است که پست‌های مهم دولتی را در دست داشت
او درپی کناره گیری از این پست‌ها به همراه چهار نفر از برادرانش هدایت جنبش موسوم به “شاهزادگان آزاده” را بدست گرفت.
این جنبش خواستار روی کار آمدن مشروطه، جدایی خاندان حاکم از حکومت کردن و مساوات بین زنان و مردان درعربستان است.
شاهزاده طلال هشت ماه پیش درپی تعیین شاهزاده نایف به ولیعهدی از عضویت در شورای بیعت استعفا کرد.
عبدالعزیز بن عبدالرحمان بن فیصل بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود معروف به ملک عبدالعزیز و ابن سعود، اولین پادشاه و بنیان‌گذار کشور عربستان سعودی بود.
عبدالعزیز موسس پادشاهی آل سعود در عربستان
وی از سال ۱۹۰۲ حکومت ریاض را به دست آورد، از ۱۹۲۲ بر کل منطقه نجد (مرکز عربستان) مسلط شد، از ۱۹۲۵ حجاز را به قلمرو خود افزود و در سال ۱۹۳۲ کشور جدیدی را با نام عربستان سعودی بنیان گذاشت. وی فرزندان بسیار زیادی داشت و تمامی پادشاهان بعدی عربستان (ملک سعود، ملک فیصل، ملک خالد، ملک فهد و ملک عبدالله) تا به اکنون فرزندان مستقیم وی بوده‌اند.
دوران سلطنت او با کشف نفت در عربستان در سال ۱۹۳۸ و بهره‌برداری گسترده از منابع نفتی این سرزمین همراه بود.
عبدالعزیز در ۱۸۷۶ یا ۱۸۸۰ در ریاض به دنیا آمد. خانوادهٔ او رهبران سنتی جنبش مذهبی «وهابیت» بودند و بر مناطق مرکزی عربستان معروف به نجد حکومت می‌کردند. در ۱۹۰۲ میلادی در حالیکه خاندان او به کویت تبعید شده بودند، عبدالعزیز جوان توانست با کمک گروه کوچکی از نزدیکان و خدمت‌گزاران خود ریاض را دوباره به چنگ آورد. در ۱۹۱۲ تسلط خود را بر نجد تکمیل کرده و یک ارتش آموزش‌دیده را سازمان داد. بریتانیا در جنگ جهانی اول برای برقراری دوستی با او تلاش مختصری کرد و در ۱۹۱۵ حکومت او را بر احساء (شرق عربستان) و نجد به رسمیت شناخت.
ابن سعود در ۱۹۲۴ ( فتح مکه) و ۱۹۲۵ (فتح مدینه) دشمن خود شریف حسین را شکست داد و در ۱۹۲۶ در مکه تاجگذاری کرد و خود را پادشاه حجاز و نجد نامید و در ۱۹۳۲ وقتی که بیشتر خاک شبه‌جزیره عربستان را به تصرف خود درآورده بود، نام کشور را به عربستان سعودی تغییر داد. او بسیاری از قبایل کوچ‌نشین را وادار به یک‌جانشینی کرد. در ۱۹۳۶ و ۱۹۳۹ امتیاز استخراج نفت را به شرکت‌های آمریکائی واگذار کرد و با درآمد حاصل از فروش نفت، عربستان به یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا تبدیل شد. البته بیشتر درآمدهای نفتی به خانواده سلطنتی اختصاص می‌یافت.
