موعود پایگاه اینترنتی موعود
سیدحسین هاشمى نژاد
بدون تردید دعا کردن براى حضرت صاحب الزمان، علیه السلام، نصرت و یارى اوست، چون یکى از انواع نصرت یارى کردن به زبان است، و دعا براى آن حضرت یکى از اقسام یارى کردن به زبان است قرآن مجید مى فرماید:
و اذا حییتم بتحیه فحیوا باحسن منها او ردوها (۱)
و هرگاه محبت و ستایش شدید به بهتر یا نظیر آن جواب دهید.
در تفسیر على ابراهیم قمى ذیل آیه شریفه مى گوید: سلام و کارهاى نیک دیگر. (۲)
پر واضح است که دعا از بهترین انواع نیکى است، پس اگر مؤمن براى مولاى خود خالصانه دعا کند مولایش نیز براى او دعا مى کند و دعاى آن بزرگوار کلید همه خیرات و برکات و فلاح و رستگاریست. شاهد و مؤید این مدعا روایت ذیل است.
جمعى از اهالى اصفهان از جمله ابوالعباس احمد بن النصر و ابو جعفر محمد بن علویه نقل کردند که: شخصى به نام عبدالرحمن در اصفهان ساکن بود که شیعه بود. از او پرسیدند: چرا به امامت حضرت امام على النقى، علیه السلام، معتقد شدى؟ گفت: چیزى دیدم که سبب اعتقاد محکم من شد.
من مردى فقیر بودم و زبان و جرات داشتم، در یکى از سالها اهل اصفهان مرا از شهر بیرون کردند. من با جمعى دیگر براى شکایت به دربار متوکل رفتیم، در حالى که در دربار بودیم دستور از او صادر شد، که على بن محمد بن الرضا، علیه السلام، را حاضر کنند. به یکى از حاضران گفتم: این مرد کیست که دستور احضارش داده شده؟ گفت: او مردى علویست که رافضیان معتقد به امامتش هستند. سپس گفت: چنین مى دانم، که متوکل او را براى کشتن حاضر مى کند و گفتم: از اینجا نمى روم تا این مرد را ببینم چگونه شخصى است.
گوید: پس آن مرد سوار بر اسب آمد و مردم از سمت راست و چپ راه، در صف ایستاده به او نگاه مى کردند هنگامى که او را دیدم محبتش در دلم جا گرفت. شروع کردم در دل براى او دعا کردن که خداوند شر متوکل را از او دفع نماید، او در بین مردم پیش مى آمد و به کاکل اسبش نگاه مى کرد نه به چپ نظر مى کرد و نه به راست. من در دل دعایم را تکرار مى کردم. هنگامى که به کنارم رسید صورتش را به سویم گردانید. سپس فرمود: خداوند دعایت را مستجاب کند و عمرت را طولانى نماید و مال و فرزندت را زیاد سازد. از هیبت و عظمت او به خود لرزیدم و درمیان رفقایم رفتم و پرسیدند چه شد؟ گفتم، خیر است و به هیچ کس نگفتم. پس از این ماجرا به اصفهان برگشتم، خداوند به برکت دعاى او راههایى از مال دنیا به من گشود به طورى که امروز من تنها هزار هزار درهم ثروت در خانه ام دارم غیر از اموالى که خارج از خانه دارم. و صاحب ده فرزند شدم و هفتاد و چند سال از عمرم مى گذرد، من به امامت آن بزرگوار قائلم که آنچه در دلم بود دانست و خداوند دعایش را درباره ام مستجاب کرد. (۳)
اى دوستان امام زمان، علیه السلام، خوب در این روایت بنگرید که چگونه یک انسانى که اهل ایمان نبود به خاطر یک دعا براى حضرت هادى، علیه السلام، و دعاى آن امام همام در حقش صاحب ثروت و عزت و ایمان و تقوى گردید. اگر ما که از شیعیان و دوستان حضرت صاحب الزمان، علیه السلام، هستیم براى آن بزرگوار دعا کنیم و متقابلا حضرت ما را دعا بفرمایند چه برکات عجیبى در زندگى ما پیدا خواهد شد.
مرحوم آیه الله موسوى اصفهانى در کتاب مکیال المکارم، مطلبى را به این شرح نقل مى کند: یکى از برادران صالحم برایم نقل کرد که آن حضرت را در عالم رؤیا مشاهده کرده و آن بزرگوار به او فرموده اند: «من براى هر مؤمنى که پس از ذکر مصائب سیدالشهدا در مجالس عزادارى دعا مى کند، دعا مى کنم ». (۴)
تا کى به اشک و آه تمنا کنم ترا جانا بیا دمى که تماشا کنم ترا امید دل به راه وصالت نشسته ام تا یک نظر به آن قد رعنا کنم ترا وقت سحر امید اجابت رود که من با سوز دل دعا به سحرها کنم ترا گفتم چه چاره آتش سوزان عشق را گفتا به آب دیده تسلى کنم ترا اى مشعر و منا ز صفاى تو با صفا من از صفا و مروه تمنا کنم ترا از درد هجر تو دل مجروح ناله کرد گفتم به وصل یار مداوا کنم ترا اى غایب از نظر به خدا، من هم از خدا چون هاشمى همیشه تقاضا کنم ترا
راستى چه شیرین است زندگى در زیر سایه اش و در زمان حضورش. در خاتمه این بحث دست به دعا برمى داریم و مى گوییم:
پروردگارا! لباس فرج را بر اندام زیباى دلربایش بپوشان و دل نازنینش را با بشارت ظهورش مسرور فرما، و توفیق دیدار جمال ملکوتیش را با عافیت نصیب گردان بمنک و کرمک یا ارحم الراحمین
اى حجت کردگار مهدى اى خاتم هشت و چار مهدى تنها نه منم اسیر عشقت عالم به غمت دچار مهدى تا کى ز براى دیدنت من آواره هر دیار مهدى مسرورم از اینکه با نگاهت کردى تو مرا شکار مهدى یاد تو بود فروغ جانم در خلوت شام تار مهدى بر چوبه دار عشق باشد نام تو مرا شعار مهدى بیچاره دل شکسته من دارد ز تو انتظار مهدى تااز سر لطف پا گذارى بر دیده اشکبار مهدى با این دل بیقرار و زارم بگذار شبى قرار مهدى با بنده رو سیاه عاصى یک لحظه بیا کنار مهدى با ناله زار هاشمى گفت دستى به دلم گذار مهدى
در بهترین و عالیترین حالات براى فرج آن نازنین دعا کنیم!
متاسفانه بسیار دیده مى شود که در محافل دینى و جلسات مذهبى اهمیت فوق العاده و خاصى به دعا براى فرج آن عزیز داده نمى شود، در حالیکه شیعه حاجتى مهمتر از فرج آن بزرگوار ندارد و وظیفه این است که در بهترین اوقات و اماکن اجابت دعا اول فرج آن امام همام را از خدا مسئلت کنیم.
یکى از علماى وارسته و برجسته نجف به کربلاى معلى مشرف مى شود و در حرم مطهر امام حسین، علیه السلام، شرفیاب محضر مقدس امام عصر، علیه السلام، مى گردد، حضرت به او مى فرماید: فلانى ببین، این جا که دعا مستجاب است مردم به فکر من نیستند و براى فرجم دعا نمى کنند. سپس حضرت تصرف ولایتى مى فرمایند و آن عالم ربانى خواسته هاى مردم را مى شنود که هر کدام براى حوایج خصوصى خود دعا مى کنند، حضرت مى فرمایند: شنیدى حتى یک نفر از این زائرین نگفت خدایا فرج مهدى، علیه السلام، را برسان.
براى اینکه خوانندگان گرامى بااوقات اجابت دعا و اماکن اجابت دعا بیشتر آشنا گردند به اوقات و اماکن اجابت دعا اشاره مى کنیم که هرگاه دوستان حضرت و شیفتگان وصال در آن لحظات خاص و در آن اماکن مقدس قرار گرفتند براى فرج امام زمان، علیه السلام، دعا کنند.
اوقات اجابت دعا
۱. سحر ۲. بعد از نماز واجب ۳. بین صلوتین ۴. بین الطلوعین ۵. هنگام آمدن باران ۶. هنگام وزیدن بادها ۷. هنگام شنیدن اذان ۸. هنگام رؤیت هلال ۹. در قنوت نماز وتر ۱۰. هنگام رؤیت کعبه ۱۱. هنگام غروب خورشید ۱۲. ایام و لیالى ماه مبارک رمضان ۱۳. روز عرفه ۱۴. شب و روز جمعه ۱۵. هنگام صف آرایى لشگریان حق در مقابل باطل ۱۶. شب عید فطر ۱۷. شب عید قربان ۱۸. شب نیمه شعبان ۱۹. شب اول ماه رجب ۲۰. هنگامى که نیمى از خورشید غروب کرده و نیم دیگرش در حال غروب است که در روایت دارد حضرت زهرا، سلام الله علیها، به غلامش مى فرمود: بالاى بلندیها، و پشته ها برو، چون دیدى نصف قرص خورشید از افق غروب کرده، به من اعلام کن تا دعا کنم. (۵)
پى نوشتها:
۱. سوره نساء (۴)، آیه ۸
۲. القمى، على بن ابراهیم، تفسیرالقمى، ج ۱، ص ۱۴۵.
۳. الراوندى، سعید بن هبه الله، الخرائج و الخرائج، باب حادى عشر در معجزات حضرت هادى.
۴. موسوى اصفهانى، مکیال المکارم، ج ۱، ص ۳۸۶.
۵. طرائف الحکم، ج ۱، ص ۳۶۵.
ماهنامه موعود شماره ۱۳
