موعود پایگاه اینترنتی موعود
«موعود» به همراه نسیم بهارى، بسان بادصبا از همه کوچه ها و لابلاى درخت ها گذشت و وارد صحن اطاق محقرمان شد. همه گوشه ها و زوایاى آن را گرفت، چنانکه بناگاه همه تاروپودمان مملو از عطر نسیمى جانفزا گشت. دنیا رنگ دیگرى یافت و همه بود و نبودمان. به راه افتادیم، با همه توش و توان که جز قلمى و کتابى چند نبود. با تجربه اى دراز از پس چند دهه کار قلمى و فرهنگى در این پهنه خاک. چشم جز عنایت او را نمى دید و روى نیاز به آستان کسى جز او نبردیم، الا آنکه از باب تذکار، عرض احوال کردیم تاشاید از خوان گسترده موعود که نام مبارک مهدى صاحب الزمان ارواحناله الفدا زینت بخش آن بود دیگران را نیز بهره اى حاصل آید.
بسیار اندیشیده بودیم که چه امرى مى تواند پادزهر همه سموم منتشر در میان نونهالان و جوانان باشد. سمومى که غرب بیمار از طریق نشر فرهنگ و توسعه مدنیت آلوده اش درمیان همه ملل و ساکنان سرزمین هاى اسلامى مى پراکند تا آنکه واسپس نقد و تحلیل مبانى فرهنگ و تمدن مغرب زمین و نحوه دست اندازى استعمار و استکبار بر حیات فرهنگى و مادى مسلمین خود را رویارو با «موعود» یافتیم.
و این آغاز راه بود. چشم به آن شهسوار شیرین کار و پیک پى خجسته ایمان و رستگارى دوختیم و تکلیفى که با عنوان یک مسلمان شیعى مذهب، یک فرزند انقلاب و ساکنى در این وطن اسلامى بر دوش احساس مى کردیم. چه، اعتقاد به «موعود» خونى است در میان رگهاى آنان که ماندن در طریق عاشورائیان را پذیرا شده‌اند. رمق پاهاى خسته همه سلحشوران کربلاى ایران.
«موعود» تکیه گاه همه مردان و زنانى است که همواره در خود اندیشیده‌اند که «چه باید کرد»؟
باید موعودى بود، به موعود اندیشید و کبوتر دل را در آسمان او به پرواز درآورد تا از بادهاى گزنده و مسموم درامان ماند. باید به «موعود» اندیشید و گام در سرزمین او نهاد تا همه گردهاى رخوت و سستى عارض بر پاها و دستها فرو ریزد. باید به «موعود» اندیشید تا دانست در وقت انفعال چه باید کرد. چه، مهدى علیه السلام عصاره تمامیت تشیع است.
همنام محمد صلى الله علیه وآله وسلم، فرزند على علیه السلام، منتقم حسین علیه السلام و ذخیره رب الارباب و ودیعه اوست.
مهدى علیه السلام، روح بزرگى است که در هیچ ظرفى نمى گنجد تا چه رسد به آنکه در ملکیت هیاتى و انجمنى درآید.
وجود مغتنمى است که تمامى یافته ها، همه تمناها و تمامیت گذشته و حال و آینده را در خود دارد.
مهدى علیه السلام، همه زمان، همه مکان و همه پهناى اندیشه ها را در مى نوردد تا به انسان وامانده درس آزادگى، سنت بودن و طریق شدن را بیاموزد.
دستگیر همه مضطران دوران است. همو که مى خواند و اجابت مى کند، دعاى هر داعى و خواهش هر خواهشگر را، ومى آموزاند که در وقت غیبت خورشید چگونه باید زیست تا زیبنده نام «منتظر» شد؟
چگونه باید ساخت بنایى را که انسان منتظر در تمامیت عظمتش حیران جلوه خداوندى شود؟
چگونه باید پوشید، جامه انتظار را تا از منکران مهدى علیه السلام بازشناخته شد؟
چگونه باید در صحنه حیات حاضر شد تا کیان سرزمین اسلامى در امان ماند؟
چگونه باید تعهد هر طاغوت مستکبر را از گردن باز کرد تا در وقت، حضور پذیرایمان شود؟
چگونه باید به تمامیت استکبار و تمامیت اعتقاد و ادبى که دل را مى میراند و آدمى رابه بند مى کشد گفت «نه».
مهدى علیه السلام تمامیت وجود شوق منتظریست که در کناره جاده انتظار پا به پاى فقیه دوران و ولى شیعیان مسافر خودرا چشم به راه است.
مهدى علیه السلام خود محمد صلى الله علیه وآله وسلم است که مى آید. رحمه للعالمین، تک سوار دشت عشق که دلدادگان را صلا مى دهد و «موعود»، دفتر همه آرزوى ما و شماست. همه آنچه که گفته و یا مى گوییم اما؛
اى همه موعودیان!
به همان سان که نوشته ایم، دفتر موعود، صفا و لطف حضور شما را طالب است. در کنار سفره گسترده اى که جمع شما و اعلام نامتان، تراوش قلمتان و دست سخاوتمندتان گرمترش مى سازد و گذار از راه دراز انتظار را سهل.
والسلام
سردبیر
