ماه محرم آمد

گلی از درخت نبوت
ابوحنیفه رئیس مذهب حنفی می‌گوید: به خانه امام صادق (ع) رفتم، پسرش موسی (ع) را در دالان حیاط دیدم که آن وقت کودک خردسال بود، پرسیدم : اگر شخص غریب خواسته باشد قضاء حاجت کند (به دستشویی برود) کجا برود؟ به من نگاه کرد و سپس فرمود: پشت دیوار برود، در جایی که همسایه ها او را نبینند، و از کنار نهرها، و محل افتادن میوه ها از درخت دور شود، و از حریم خانه ها و جاده ها و مسجدها، کنار برود، رو به قبله و پشت به قبله ننشیند، آنگاه تخلی کند. از بیانات جامع و شیوای او، یک جهان شکوه و عظمت از او بر قلبم جای گرفت، او را فوق العاده فرزانه یافتم، پرسیدم : فدایت گردم بشر که گناه می‌کند، گناه او را چه کسی انجام می دهد؟ فرمود: آنکس که گناه می‌کند، از سه حال خارج نیست : ۱ – یا خود بنده گناه می‌کند
۲- یا خدا گناه می‌کند. ۳ – یا هم بنده و هم خدا، اگر بگوئیم، خدا گناه می‌کند او با انصافتر و عادلتر از آن است که خود گناه کند و سپس بنده اش را به خاطر گناه، مجازات نماید، زیرا خلاف عدل و انصاف است که خدا به بنده اش، به خاطر کاری که او انجام نداده ظلم کند. و اگر گناه را هر دو (هم بنده و هم خدا) انجام دهند، در این صورت خدا در گناه کردن با بنده اش شریک است، شریکی که نسبت به بنده قوی است، مجازات کردن قوی به خاطر گناه مقدمتر از مجازات ضعیف است، (در صورتی که خدا، مجازات را به بنده گنهکار وعده داده) و اگر بنده گناه می‌کند، بنابراین رواست که امر و نهی الهی، متوجه بنده گردد، و پاداش و کیفر نیز مربوط به او باشد، و بهشت یا دوزخ عاید او گردد ابوحنیفه آنچنان مرعوب برهان و سخنان منطقی و محکم آن کود موسی بن جعفر (ع) قرار گرفت که گفت : ذریه بعضها من بعض و الله سمیع علیم
آنها فرزندانی بودند که (از نظر پاکی و کمال) بعضی از بعض دیگر گرفته شده‌اند وخداوند شنوا و دانا است (آل عمران – ۳۴). یعنی این گل از درخت نبوت و رسالت است، که این گونه، سخن می‌گوید.

داستانهای شنیدنی از چهارده معصوم(علیهم السلام)/ محمد محمدی اشتهاردی