آغاز امامت خاتم الاوصياء (ع)

مهدى خلیلیان‏
تنهاى تنها نشسته است، در پستوى خانه در سوگ پدر … شیون‏ ها، نشان از شهادت دارند. دوست و دشمن آمده‏ اند. فرصت تماشاى پیکر پاک پدر را از چشمانى معصوم مى‏ ستانند و براى بدرقه‏ اى غریبانه تا مسجد شهر مى‏ کشانند. دشمنان، خرسند بودند و دوستان ناامید که آواى غلامى نیک‏ سیرت، آنان را نوید دیدار بخشید. خوبان باز مى‏ گردند. با دیدن کودک، سر به سجده مى‏ نهند و با او- تا همیشه- دست بیعت مى‏ دهند …

آرى، خورشید دین، هرگز غروب نمى‏ کند.

بیعت با بیدارى‏
بیعت با خورشید، بیعت با بیدارى است، از آنگاه که نگین کعبه، در حضور خورشید رسالت و مرادش، تمام مظلومیت را در چشم‏ هایش به نظاره نشست و چون بستگان او را عهدشکن یافت، به یارى‏اش شتافت. او کسى جز على نبود که نخستین سرود بیعت را در ده سالگى سرود و همواره پایبند پیمانش بود.
هشت سال بعد، هشت تن از مسافران مکّه، نداى نیکى و رستگارى را از زبان محمّد (ص) نیوشیدند و بیعت مولود کعبه را استمرار بخشیدند … سال‏ها بعد، دوازده سیاه‏ پوش در سحرگاهان صحراى «منا» پیرامون آفتاب فروزان رسالت گرد آمدند و بیعتى دیگر، که: به آفریدگار، شرک نورزند و حقّ زندگى را از فرزندانشان نستانند … و بیعت به «غدیر» رسید؛ در کنار برکه‏ اى به وسعت دریا، با مولا.
و ما، امّا چرا سکوت کرده‏ ایم، چرا نشسته‏ ایم؟ چرا عهدمان را گسسته‏ ایم؟ دست‏ هاى سبز و مهربان خورشید، از پشت ابرها، ما را به سوى خود فرا مى‏ خواند!
دیوارهاى فاصله را برداریم تا بهار، زودتر برسد
«ربیع» مجال و انگیزه‏اى دیگر براى عاشقانه ماندن است؛ بهار در بهار که با بهار طبیعت نیز همراه است. خداوند، به برکت وجود او، همگان را آفرید. اگر او نبود، هیچ کس نبود و هیچ چیز در دنیا، قرار نمى‏ یافت.
و ما باید در ربیع، بهارى شویم. دست‏ ها را برآریم و دل به موعود (عج) بسپاریم که بیعت حضرتش بر گردن ماست. این شیوه بندگان است نسبت به اربابان!
«دعاى عهد» را در سال‏روز شکفتن امامتش و غدیر انتظار، دست در دست یکدیگر- در مدارس، دانشگاه‏ ها، حوزه‏ هاى علمیه و …- نثارش سازیم. پنجره‏ ها را بگشاییم. زنگ‏ها را بنوازیم و ایمان بیاوریم اگر خویشتن خویش را بیاراییم، خورشید پنهان، ظاهر خواهد گشت؛ وگرنَه هرگز در انتظار گشایش نباشیم که شیخ بزرگوار، مفید (ره) فرمود:
حضور آشکار آن حضرت (عج) مانع دارد و مانع، ما هستیم!
ربیع، فرصت خوبى است براى برداشتن حجاب‏ ها و کوتاه کردن دیوارهاى فاصله … تا بهار، زودتر بیاید.